بهبود سردردهای میگرنی با راهکارهای جدید

بیوفیدبک

انتخاب های درمانی متفاوتی برای درمان میگرن وجود دارد. برخی همچون درمان داروئی به عنوان یکی از اقسام درمان های استاندارد پذیرفته شده اند. همچنین تعداد زیاد ی از درمان های تکمیلی یا جایگزین برای درمان میگرن وجود دارند. یکی از این درمان ها بیوفیدبک است.

بیوفیدبک تکنیکی است که موجب کاهش تأثیرات درد و استرس بر روی بدن با یادگیری اینکه بدن چگونه به استرس و درد واکنش نشان می دهد است. بیوفیدبک این کار را بوسیله دستگاه هایی انجام می دهد که می توانند فعالیت های داخلی اعضاء بدن را شناسایی کرده و نشان دهند. این امر موجب کمک به افراد برای کنترل بهتر شاخص های زیستی فرد همچون فشار خون، سرعت ضربان قلب، دمای بدن، تنش های عضلانی و امواج مغزی می شود. درمان بیوفیدبک به عنوان نوعی درمان تکمیلی و حتی جایگزینی برای دارودرمانی به عنوان یک روش درمان جسم از طریق ذهن ( mind-body therapy )  است.

درمان بیوفیدبک برای درمان میگرن ممکن است با درمان توسط ریلکسیشن همراه شود. درمان ریلکسیشن به فرد تکنیک های ریلکسیشن زیادی را آموزش می دهد تا فرد بتواند تنش ناشی از استرس را در بدن خود کاهش دهد.

کاربرد انواع بیوفیدبک در درمان میگرن

دو نوع روش درمانی بیوفیدبک مرسوم جهت درمان میگرن وجد دارد که عبارتند از:

1-  بیوفیدبک حرارتی

2-  الکترومیوگرافی (EMG)

یک جلسه بیوفیدبک بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.  جلسات درمان متعددی در طی چند ماه نیاز است تا بتوان یک بیمار میگرنی را تمرین داد.

بیوفیدبک حرارتی                

بیوفیدبک حرارتی به فرد اجازه می دهد که به طور آگاهانه دمای بدن خود را بالا ببرد. برخی بیماران که موفق شده اند این تغییر را بوجود آورند، توانسته اند فراوانی و شدت حملات میگرن  خود را کاهش دهند. محققین در زمینه میگرن معتقدند که مکانیزم های موجود در این نوع درمان خود آگاهانه هستند. متخصصان بیوفیدبک معتقدند که برای موفقیت در این روش شما باید قادر به تمرکز کردن و تلاش برای رسیدن به بهترین نتیجه باشید.

بیمار در روش بیوفیدبک حرارتی دستگاهی را به خود متصل می کند که دمای سر انگشت یا دست وی را به یک مونیتور انتقال می دهد. هنگامی که بیمار تلاش می کند دمای دست خود را بالا ببرد، مونیتور بازخوردها (فیدبک ها) را بر روی یک نشانگر به صورت گرافیکی و یا از طریق زدن بوق های کوتاه تشدید شونده همراه با بالا رفتن دما فراهم می کند.

به بیمار گفته نمی شود که چگونه دمای دست خود را بالا ببرد، بلکه به او پیشنهاداتی مانند “تصور کنید دست شما گرم و سنگین شده است” داده می شود.

الکترومیوگرافی (EMG)

در نوع دیگری از روش بیوفیدبک که الکترومیوگرافی نامیده می شود، الکترودها یا دیگر سنسورها تنش های عضلانی را اندازه گیری می کنند. از طریق روش EMG ، بیمار یاد می گیرد که چگونه تنش های عضلانی خود در قسمت صورت، گردن و شانه ها را کنترل کند.

تحلیل مطالعات انجام شده نشان می دهد که فواید و اثرات روش بیوفیدبک مشابه داروهای پیشگیرنده از میگرن بوده است. فرد بیمار حتی تأثیر درمانی بیشتری را با تلفیق کردن روش بیوفیدبک و درمان داروئی خواهد گرفت. مطالعات دیگر نشان داده اند که در صورت تمرین دادن بیمار به طور منظم و قاعده مند، بیوفیدبک روشی است که می تواندنقش زیادی در کاهش سردردهای مزمن داشته باشد. در بیماران میگرن، روش EMG حملات سردرد را حدودا 55 درصد کاهش داده است. روش بیوفیدبک حرارتی نیز هنگامی که با تمرینات ریلکسیشن همراه شده، حدودا 35 درصد از سردردها را کاهش داده است. بر اساس نتایج مطالعات، روش بیوفیدبک یک روش موثر است که می تواند در کنار دیگر روش های درمانی برای میگرن به کار برده شود.

درمان بیوفیدبک در سردرد های میگرنی بصورت اختصاصی در کلینیک آلومینا انجام می شود.


قسمت دوم 

شیوه‌های نوین جلوگیری از میگرن

مشخصه میگرن مزمن عبارتست از حملات سردرد با خصوصیات میگرن، در دست کم ۱۵ روز در ماه به مدت دست کم ۳ ماه، بشرط آنکه این سردرد مزمن به دلیل استفاده زیادتر از حد داروهای مسکن برای علاج میگرن حاد نباشد.

درسال ۲۰۰۳، جمعیت بین کشوری سردرد (HIS)، معیارهای تشخیصی جدیدی برای میگرن مزمن به عنوان پیامد میگرن دوره‌ای گزینش کرد.

مشخصه میگرن مزمن عبارتست از حملات سردرد با خصوصیات میگرن، در دست کم ۱۵ روز در ماه به مدت دست کم ۳ ماه، بشرط آنکه این سردرد مزمن به دلیل استفاده زیادتر از حد داروهای مسکن برای علاج میگرن حاد نباشد.

در حالت کلی گسترش میگرن، در نژادهای غربی حدود ۱۱٪ و شایع‌ترین سن گزارش شده ۲۵ تا ۵۵ سال است.

خانم‌ها زیادترین بیماران گرفتار میگرن را شکل می‌دهند.

بررسی بیماران گرفتار میگرن در آمریکا، نشان داده است که طی ۱ سال ۲/۱۷ ٪ بیماران زن و، ۶٪ آن‌ها مرد بوده اند.

بیشتر از ۵۰٪ بیماران بررسی شده هرگز و یا دست کم در یک سال پیش به طبیب مراجعه نکرده بودند.

میزان گسترش در ایالات متحده با میزانهای گزارش شده از انگلستان سازگار است (۳/۱۸٪ در بین خانم‌ها و ۶/۷ ٪ در میان مردان) وبیشترین میزان آن در میان سفیدپوستان مشاهده شده است.

بیشتر افراد مبتلا به میگرن، کمک پزشکی نمی‌گیرند وبه دواهایی که غالبا به صورت نسخه نشده (OTC) مهیا میشود اکتفا میکنند.

نتیجتا تداخل بیماری با تحصیل و شغل رایج است، هم چنین هزینه‌های غیر مستقیم بیماری افزون‌تر از خرج مداخلات مستقیم پزشکی است.

یکی از فاکتورهای خطر اساسی در تبدیل میگرن به حالت مزمن، دفعات زیاد سردردهای دوره‌ای به همراه مصرف بالای داروهای مسکن می‌باشد. (با اینحال، استفاده زیادتر از حد داروها از تعریف میگرن مزمن حذف شده وازمان ایجاد شده توسط استفاده زیادتر از حد داروها در روزگار کنونی جداگانه طبقه بندی می‌شود)

دیگر فاکتورهای خطر برای تبدیل به فرم مزمن شامل عوامل ناتوان کننده روحی، ویژگیهای شخصیتی، اضطراب و نگرانی، ناراحتیهای جسمانی مانند بالارفتن فشار خون، آلرژی‌ها، آسم، هیپوتیروئیدیسم، بیماریهای خواب و استفاده زیادتر از حد کافئین است.

میزان خطر به همراه هر یک از حالات سوماتیک و فاکتورهای مرتبط به روش زندگی به صورت زیر ارزیابی شده است: (OR افراد مبتلا به میگرن مزمن با بیماران گرفتار میگرن غیرمزمن سنجش شده است) هیپوتیروئیدی ۴/۸ (P=۰ ۰۰۰۴)، بالارفتن فشار خون ۹/۶ (P<۰ ۰۰۰۱)، آلرژی ۵/۳ (P=۰ ۰۰۰۱)، استفاده روزانه کافئین ۹/۲ (P=۰ ۰۰۰۸)، آسم ۴/۲ (۰ ۰۳= (P.

فاکتورهای گوناگون مانند استفاده بیش از حد چربی، چاقی، پایداری به انسولین، تحرک جسمانی شدید، گشنگی، قرص‌های جلوگیری کننده از حاملگی خوردنی و استفاده از سیگارت هم محتمل است سبب ازدیاد سطوح چربیها و اسیدهای چرب آزاد در جریان خون بشوند که خود به افزایش گردهمایی پلاکتی و افزایش سطوح پروستا گلاندین‌ها منتج میشود.

بدنبال این وقایع، اتساع عروق مغزی رخ میدهد لذا هرکدام از این فاکتورها توانایی دارند سبب بالارفتن ریسک تبدیل میگرن‌های دوره‌ای به انواع مزمن شوند.

دو عامل پاتولوژیک دیگر که با میگرن مزمن همراهی دارند عبارت اند از ویروس اپشتین بار و ناهنجاری‌های ماده سفید که این ناهنجاریها در تصویربرداری‌های رزونانس مغناطیسی دیده شده است (مورد پایان مطرح کننده اثر kindling است، به این معنا که حمله‌های بیشتر منتهی به تغییرات بیشتر می‌شود).

میگرن مزمن، همراه یا بدون بکارگیری دارو، فرم رایج سردرد مزمن هر روزه است (در ۴٪ از جمعیت بالغین دیده میشود و بعنوان سردردی که بیش‌تر از چهار ساعت در دست کم ۱۵ روز در ماه وبه مدت افزون‌تر از شش ماه زمان ببرد، تعریف می‌شود) تغییر میگرن دوره‌ای به نوع مزمن، با افزایش تناوب دردها و نیز کاهش شدت آن‌ها، به همراه تثبیت الگوی یکسره هر روزه درد، معلوم میشود. خطر ازمان در میان بیماران گرفتار میگرن بالاتر از اشخاصی است که سردردهای غیر میگرنی دارند (به ترتیب ۸٪ در مقابل ۵٪)

بجز خطر تبدیل به شرایط مزمن، میگرن‌های با تناوب بالا (مخصوصاً میگرن همراه اورا) سبب بالارفتن ریسک سکته ایسکمیک و کم کردن وزن علت همراهی آن با خطر فاکتورهای بیماری قلبی عروقی است.

در یک بررسی اپیدمیولوژیک با مقیاس وسیع در هلند، اشخاص دارای میگرن (در قیاس با دسته کنترل) گرایش بیشتری به استفاده از سیگارت (۴۳/۱= (OR و گرایش پایین‌تر به استفاده از الکل داشتند (۵۸/۰ (OR، در وضعی که اشخاص گرفتار میگرن همراه اورا بیشتر دچار دیس لیپیدمی (۶۴/۱ ۴۳/۱ OR)، بالارفتن فشار خون (۷۶/۱OR) و پیشینه بیماری عروق کرونر یا سکته بودند (۹۶/۳ (OR.

در بیمارانی که گرفتار حمله‌های دوره‌ای زیاد هستند، جلوگیری لازم است.

با وجود این تصمیم گیری به منظور جلوگیری، یک قضاوت بالینی است که نه فقط به فراوانی حملات بلکه شدیدأ حمله‌ها و هم چنین میزان آشفتگی در کارکرد طبیعی هر کس وابسته است.

مناسب‌ترین داروی جلوگیری در هر کس، با عنایت به اثرات جنبی و احتمالاً زیان آور هر دارو، متمایز است.

بطور متداول، جلوگیری می‌بایست در بیمارانی که ۳ یا بیشتر از ۳ حمله حاد در ماه دارند، انجام پذیرد.

با وجودی که بسیاری از دکترها جلوگیری را زمانی آغاز میکنند که فرد بیمار میگرنهای حاد بیشتری (مثلاً شش بار در ماه) داشته باشد، ولی بایستی دقت نمود که مقصود از جلوگیری، تنها پیشگیری از حملات حاد بعدی نیست، بلکه در پیشگیری از تبدیل به حالت مزمن نیز مهم است.

دواهایی که به منظور جلوگیری تأیید شده است شامل، داروهای ضد صرع مانند توپیرامات و divalproex و داروهای مهار کننده بتا آدرنرژیک مانند پروپرانولول و تیمولول، بلوک کننده‌های کانال کلسیم، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای، مهار کننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRIS)، ضد افسردگیهای جدیدتر (شامل venlafaxine , duloxetins , mirtazapine)، ضد جنون‌های آتیپک، مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، آنتاگونیستهای رسپتور آنژیوتانسین II، داروهای جلوگیری کننده از التهاب غیر استروئیدی (شامل فرمولاسیونهای (nonprescription، داروهای ضد صرع مانند گاباپنتین و زونی سامید، آنتی هیستامین‌ها مانند سیپروهپتادین و مکمل‌های حاوی منیزیم

در برخی از موارد، منافع دارو بایست با خطرات برآمده از آن سنجش شود.

سودمندی مصرف دواهای ضد تشنج در جلوگیری از میگرن به این دلیل است که هم صرع و هم میگرن، اختلالات دوره‌ای و بطور معمول ناتوان کننده ساختار عصبی مرکزی هستند و هر دو نشانه‌های مشترکی دارند، البته، کاربرد این داروها در جلوگیری از میگرن به عنوان تثبیت کننده‌های عصبی است.

شیوه تاثیر و عمل divalproex در جلوگیری از میگرن ناشناخته است، ولی افزایش میزان اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA) به عنوان مکانیسمی برای فعالیت ضد تشنج آن توصیه شده است.

توپیرامات، مانند divalproex، احتمال دارد اثرات کلینیکی خود را از مسیر افزایش فعالیت GABA اعمال کند، ولی با مکانیسمهای دیگری نیز اثر خود را اعمال میکند که شامل بلوک کانالهای سدیمی وابسته به ولتاژ و کاهش فعالیت کربنیک آنهیدراز و نیز کاهش فعالیت انواع مشخصی از گلوتامات است.

بازبینی ۱۵ مطالعه انتشار یافته از ۲۰۲۴ فرد بیمار روشن کرد که هر چند در حالت کلی داروهای ضد تشنج در جلوگیری از میگرن مؤثر و نیز ایمن اند، ولی برآیند آن‌ها به میزان نسبتا زیادی در میان داروهای مختلف این دسته متغیر است.

دو مطالعه تصادفی و بزرگ، با طراحی کاملاً یکسان در بیشتر از ۹۰۰ مریض گرفتار و مبتلا به میگرن مزمن (۱۲ ۳ حمله در ماه)، برآیند مثبت مشابهی در بکارگیری توپیرامات به عنوان داروی جلوگیری کننده نشان داد به این شیوه و ترتیب که مصرف توپیرامات با دوز mg/day۲۰۰ ۱۰۰ کاهش معناداری در تناوب سردردها در میلیون فرد شش ماهه ایجاد کرد.

افزون بر این، شمار بیمارانی که تناوب میگرن آن‌ها با مصرف توپیرامات ۵۰٪ کمتر شده بود، خیلی بیش‌تر از بیمارانی بود که از Placebo استفاده می‌کردند.

توپیرامات با دوز mg/day ۵۰ اندک‌تر از دوز mg/day۱۰۰ آن تاثیر گذار است.

بازبینی شواهد بالینی تا به امروز، شامل دو مطالعه تازه، روشن کرد که توپیرامات با دوز mg/day۱۰۰ در جلوگیری از میگرن مؤثر و ایمن است.

در میان این داروها، divalproex به همراه بالارفتن وزن است که خود می‌تواند عامل خطر برای تبدیل از فرم دور ه ای به فرم میگرن مزمن باشد.

در قیاس، topiramate به همراه کم کردن وزن قابل توجه است.

ولی پارستزی، اختلالات شناختی و اسیدوز متابولیک ثانویه به فقدان بیکربنات، در مصرف نمودن این دارو بیان شده است.


قسمت سوم

پنج روش تازه درمان میگرن

میگرن سردردی تپش دار در یک هر یکصد سر است که در اغلب موارد با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به اشعه نور و صدا همراه میشود.

این سردرد در خانمها ۳ برابر شایع‌تر از مردان است و تقریبا ده درصد مردم کل دنیا را گفتار میکند.

درمان میگرن

میگرن در صورت درمان نشدن بین چهار تا ۷۲ ساعت زمان میبرد و چنانچه مکرر یا سهمگین باشد، سبب کاهش توانمندی و افت چگونگی زندگی اشخاص میشود، بنابراین درمان آن ارزش و اهمیت خاصی دارد.

داروهای خوردنی از درمانهای متداول میگرن هستند که البته در مدت طولانی بی پیامد نیستند و زیاده روی در مصرف آن‌ها حتی میتواند سردرد را تشدید کند.

بدین جهت پژوهشگران همراه در سعی هستند درمان هایی بیابند که نه فقط پیامدهای جانبی کم‌تر، بلکه تاثیر گذاری بیشتری هم برای بیماران داشته باشند.

۱- سیستم سفالی

یکی از درمانهای نوین و غیر دارویی میگیرن بکارگیری سیستم سفالی است که با مکانیسم انتقال جریان الکتریکی از مسیر پوست کار میکند.

در حقیقت، این روش درمانی از همان راهکاری استفاده میکند که در فیزیوتراپی برای نواحی گوناگون بدن بکار میرود و تنس نام دارد.

سیستم سفالی برای جلوگیری از ظهور میگرن دارای تاییدیه است و گرفتاران به سردردهای میگرنی مکرر باید هر روزه یک تا دو مرتبه به مدت بیست دقیقه آنرا روی پیشانی خود وارد میکند.

با این کار بطور میانگین تا حدود ۵۰٪ از سردرد کاسته میشود.

از این وسیله هم چنین میتوان برای کاهش شدت سردرد هنگام بروز میگرن (در مرحله حاد) استفاده کرد.

گرچه باید یادآور شد این وسلیه تنها در ۵۰ درصد اشخاص مبتلا اثربخش واقع میشود.

۲- تحریک مغناطیسی مغز

دومین روش تایید شده برای علاج میگرن، تحریک مغناطیسی مغز یا TMS نام دارد که پس از آغاز سردرد میگرنی بکار میرود.

سیستم TMS روی پوست سر قرار میگیرد و شامل جریانی است که از یک سیم پیچ عایق دار عبور میکند.

این جریان یک محوطه مغناطیسی برپا می‌کند که به جمجمه نفوذ کرده و یک جریان ثانویه ایجاد میکند و از این راه قشر مغز و رشته‌های عصب پنجم مغزی را تحریک خواهد کرد.

به بیانی دیگر، این جریان ثانویه، تحریک پذیری قشر مغز را تغئیر می‌دهد.

برای بکارگیری این سیستم بایست با هر دو دست وسیله را پشت سر نگه داشت و دکمه مربوطه برای آزادسازی پالس مغناطیسی و تحریک قشر پس‌سری مغز را فشار داد.

این شیوه برای اشخاص بالای هجده سال استفاده میشود و باید بی درنگ با شروع سردرد میگرنی به همراه، «اورا» به کار رود.

اورا به معنای پیش درآمد برای میگرن است و شامل نشانه‌های چشمی یا حسی مانند گزگز و مورمور صورت یا دست‌ها میشود.

در حقیقت، وجود این نشانه‌ها خبر از آغاز سردرد در دقایق آتیه می‌دهد.

واجب و ضروری ذکر است بررسی‌ها مشخص کرده اند روش TMS در کاستن از علایم به همراه میگرن مانند حساسیت به اشعه نور و صدا و حالت تهوع اثربخش نبوده است.

عارضه‌های استفاده سیستم TMS

پیامدهای جانبی گزارش شده در زمینه سیستم TMS خیلی اندک هستند. از جمله این عارضه‌ها میشود به مواردی که در ادامه می‌آید اشاره کرد:

سینوزیت
اختلال گفتاری موقت
سرگیجه
احساس سکبی در سر

بکارگیری این سیستم نباید از یکبار در بیست وچهار ساعت تجاوز کند.

هم چنین به کار بردن آن برای برخی از افراد ممنوع است؛ اشخاصی که پیشینه ترومای سر یا جراحی مغز دارند و در جمجمه شان لوازم فلزی قرار گرفته است، کسانی که دارای تپش ساز در مغز یا قلب هستند و کسانیکه پیشینه تشنج یا پیشینه فامیلی تشنج دارند.

۳- تزریق بوتاکس

از دیگر درمان‌های نوین میگرن میتوان به بکارگیری سم بوتولینوم نوع A (با نام تجاری بوتاکس) اشاره کرد.

این شیوه یک مداوا اثربخش، اندک پیامد به منظور جلوگیری میگرن مزمن در بالغان است.

میگرن مزمن نوعی بیماری نورولوژیک ناتوان کنندست. که ۰/۲ تا ۱/۴ درصد از جمعیت را تحت اثر قرار میدهد.

خوشبختانه اغلب مواقع سردردهای میگرنی، در دسته میگرن دوره‌ای دسته بندی می‌شوند.

میگرن تنها در حالتی مزمن نام میگیرد که بیشتر از ۳ ماه و در هر ماه برای ۱۵ روز یا بیشتر اتفاق بیوفتد بسیاری از مبتلایان به میگرن مزمن با مشکل از استفاده زیادتر از حد از داروهای مسکن یا داروهای ضدردرد اختصاصی میگرن مواجه اند که این مسئله خود، درمان سردرد را دشوارتر میکند.

سم بوتولینوم نوع A، آزادسازی میانجی‌های درد را مهار و حساسیت رشته‌های عصبی درد را کم‌تر میکند.

به این منظور بایستی هر دوازده هفته آن را به صورت عضلانی در ۷ دسته از عضلات سر و گردن شامل عضلات پیشانی، گیجگاهی، پس سری و عضلات پشت گردن و دوزنقه‌ای تزریق کرد.

این چرخه درمانی تا پنج مرتبه قابل تکرار است.

عمده عارضه‌های گزارش شده از آن نیز نه چندان شدید تا میانه و محدود به محل تزریق بوده است.

از جمله این عارضه‌ها میتوان به ضعف‌های عضلات، افتادگی پلک و دردگردن اشاره کرد.

این دارو با عنایت به استفاده موضعی و اثربخشی طولانی، نسبت به داروهای سیستمیک که نیازمند استفاده روزمره هستند، ارجحیت دارد، ولی بایستی دقت کرد کاربرد آن صرفا برای میگرن مزمن است و روی دیگر انواع سردرد از جمله میگرن دوره‌ای تاثیر ندارد.

۴- بیوفیدبک و نورفیدبک

بیوفیدبک و نورفیدبک از دیگر درمان‌های غیردارویی میگرن هستند بیوفیدبک تکنیکی است که به اشخاص آموزش می‌دهد چگونه با بکارگیری افکارشان، کارکرد جسم خود را کنترل نمایند.

در طی این جلسات، حسگرهای الکتریکی به نقطه‌های گوناگون بدن چسبانده می‌شوند و وضعیت فیزیولوژیک بدن شامل امواج مغزی، درجه حرارت پوست و کشش ماهیچه‌ها را پایش میکنند.

این اطلاعات از مسیر صداهای کوتاه و فلاش‌های نور به شما بازخورد داده می‌شوند.

بیوفیدبک به شما یاد می‌دهد بازخوردهای زیست فیزیولوژیکی جسم خود را با تغییر عواطف و افکارتان کنترل کنید یا تغییر بدهید.

برای علاج و جلوگیری از میگرن در این مورد بیشتر از روشهای پایش درجه حرارت پوست و ماهیچه سنجی استفاده میشود و هر جلسه بین ۳۰ تا شصت دقیقه زمان میبرد.

طول مدت و شمار جلسات به شرایط فرد وابسته است و محتمل است به میلیون فرد ۱۰ تا پنجاه جلسه‌ای نیاز باشد.

بررسی‌ها مشخص کرده اند بیوفیدبک سبب کاهش چهل و پنج تا شصت درصدی شدت و فرکانس سردرد میشود.

همچنین افسردگی و اضطراب را کاهش میدهد و بر کارکرد شناختی تاثیرگذار است رایج‌ترین محدودیت بیوفیدبک، زمان گیر بودن آن است گرچه این شیوه بی خاطر است ولی امکان دارد برای اشخاص مناسب نباشد.

نورفیدبک نیز نوعی از بیوفیدبک است که امواج مغری را مقدار گیری میکند.

بیماران میگرنی احتمال دارد امواج مغزی غیرطبیعی از خود نشان دهند.

نورفیدبک به منظور کنترل این امواج بکار میرود و طبق بررسی‌های موجب التیام قابل ملاحظه‌ای در فرکانس سردرد میشود.

۵- داروهای گیاهی، حجامت و طب سوزنی

در زمینه شیوه‌های غیرمعمول درمان میگرن مانند مجیک تراپی و درمان با قرص‌های گیاهی تک دوز که بطور معمول از طریق اینترنت تبلیغ می‌شوند، باید هشدار داد، ولی گهگاه برخی از داروهای گیاهی مانند اسطوخودوس و جعفری و هم چنین حجامت و طب سوزنی (در کنار بیوفیدبک و یوگا) تا حدی به کاهش سردرد کمک میکنند.

 


بزرگترین گروه فوق تخصصی پزشکان مغز و اعصاب و متخصصین روانپزشکی در ایران

 

شاید دیگر کمتر کسی اطلاع نداشته باشد که در مجموعه بزرگ پزشکان جایروس بهترین فوق تخصص های مغز و اعصاب و اعصاب و روان و برترین فارغ التحصیلان آمریکا،اسپانیا و آلمان حضور دارند و خدمات مغزواعصاب و روان که در این مجموعه ارائه می شود با کیفیت ترین در تمام ایران است!

کادر درمانی جایروس از لحاظ تخصصی در حیطه های اعصاب، در تمام کشور بی نظیر است


شماره تماس های نوبت گیری سریع

مشاوره های تلفنی و ویزیت آنلاین ویدئویی نیز ارائه می شود.

واحد مغز و اعصاب و روان ☎ 22616377_021

 واحد ویزیت متخصص اختلالات خواب و نوبت انجام تست خواب ☎ 02122648627

واحد مشاوره و روانشناسی  ☎ 22636863_021


درمان بی خوابی در منزل بدون دارو

 

اگر بی خوابی دارید، علاوه بر خدمات حضوری در کلینیک، میتوانید با تهیه دوره جامع درمان بیخوابی که توسط دکتر مصطفی امیری فلوشیپ اختلالات خواب تهیه شده است، بی خوابی تان را بدون دارو و در منزل درمان کنید.

درمان بی خوابی بدون دارو با ۱۱۳ روش علمی و خانگی (برای شروع، اینجا کلیک کنید)


درمان افسردگی بدون دارو آنلاین

اگر دچار افسردگی هستید یا میخواهید احساس شادی و لذت را در زندگی تان تقویت کنید، میتوانید بصورت حضوری توسط متخصصین روانپزشکی یا روانشناسان مجموعه جایروس ویزیت شوید و علاوه بر خدمات حضوری، میتوانید با تهیه دوره آنلاین درمان افسردگی در خانه که توسط مجموعه پزشکان جایروس تهیه شده است، افسردگی تان را در منزل و بدون دارو درمان کنید (برای دیدن ویدئو معرفی دوره، کلیک کنید)

درمان افسردگی در منزل بدون دارو (برای شروع، اینجا کلیک کنید)

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *