T روح و روان ، سرگرم کننده ، دیسکو و فراتر از آن ، خوانندگان زن سیاه با افتخار در جلو آستین های ضبط و روی صحنه ایستادند. سپس ، در سال 1989 ، گروه رقص ایتالیایی Black Box رکورد شماره 1 خود را با نام Ride on Time منتشر کرد. قلاب آوازی پاوربانک آن از اثر لولاتا هالووی در سال 1980 با عنوان Love Sensation نمونه برداری شد ، اما در اعتبارات ، فیلم و آثار هنری ، نه هالووی و نه آواز خوانی که بعداً دوباره آن را ضبط کرده بودند ، در هر کجا یافت می شدند ، در حالی که یک زن متفاوت کاملاً تقلید می کرد. به آهنگ در بالای صفحه.

سال بعد ، لباس کارخانه موسیقی C + C موسیقی آمریکایی Gonna Make You Sweat را منتشر کرد (همه اکنون رقصید) ، دوباره با یک آواز روح قوی ، حسن نیت ارائه داد از مارتا واش از دختران آب و هوا. نام او نیز وجود نداشت

این روند آسیب زا همچنان ادامه دارد و نمونه های آن بیشمار است. سرانجام توسط Kings of Tomorrow ، Night at Shakedown ، 17 by MK – سرودهای رقص پاپ مانند اینها به طور مداوم پخش می شوند و آوازها هسته اصلی موفقیت آنها است ، اما شما زنان سیاه پوست که آنها را می خوانند را نمی شناسید. p>

تولید کننده خانه ، فانک قصاب اخیراً توییت کرد: “آیا ما در مورد آهنگسازان زن سیاه در آهنگهای موسیقی خانگی که برای اصالت استفاده می شوند صحبت خواهیم کرد ، اما هرگز تصویری را برای ویدیوی بازاریابی یا بدتر از آن بدست نمی آوریم که به عنوان بازی برجسته اعتبار داشته باشد؟” آنی مک مک توسط BBC Radio 1 بازتوییت کرد و توجه خواننده ترانه سرا ، کللی لی را به خود جلب کرد. او می گوید: “وقتی این صدای جیر جیر را دیدم ، شروع به صحبت در مورد تجربیات خود کردم.” و سایر زنان سیاه پوست و نژاد مختلط از من برای صحبت کردن تشکر کردند. این اتفاق برای سالهای زیادی اتفاق افتاده است. ”

کلی-لی به خواندن آواز در دو آهنگ انگلستان شماره 1 انگلستان ، هر دو بدون سابقه: من توسط دوک دومانت و جکس جونز U ، و من می خواهم احساس کنم توسط Secondcity. او می گوید: “عجیب است که صدای شما در حال ضبط است ، اما شما به همان شکلی که تهیه کننده هستید احترام نمی گذارید.” او با میشل اسکوفرفی ، نویسنده و خواننده معتبر برای فکر کردن درباره من توسط Artful Dodger صحبت کرد ، که او همچنین آهنگ شماره یک برنده Ivor Novello را نوشت فقط یک کمی توسط Liberty X نوشت. این زوج گروهی از خوانندگان بی نام را جمع کرده اند که می گویند این است زمانی که مشارکت آنها به رسمیت شناخته شده است – و برای آن پرداخت می شود. یک نوار میکس با نسخه های جدید آهنگ های آنها در این ماه منتشر می شود

یکی از هنرمندان در آن نوار که صدای او به هر معنا کم ارزش بود ، شینگای شونیوا ، خواننده پیشرو Noisettes است که هم اکنون به عنوان شینگای در حال ضبط انفرادی است. او آواز دزد دنیز فرر را صدا زد Hey Hey در سال 2009 – در همان سال Noisettes با Don’t Upset Rhythm (Go Baby Go) به شماره 2 نرسید (اما برو کودک برو) – اما آوازهای او بی اعتبار شدند و فقط چند صد پوند و مقاومت از روی لیبل او بدست آوردند. او می گوید: “آنها نمی خواستند كه من با خودم رقابت كنم.”

بسیاری از این زنان سعی کرده اند مشاغل مستقل را به عنوان خواننده های انفرادی ایجاد کنند ، اما ایجاد این جهش دشوار است. لورا ، خواننده ای كه از ما خواسته است كه از نام واقعی خود استفاده نكنیم ، می گوید: “وقتی صدای شما زیاد مورد تقاضا است ، انتخاب بین یك مجرد بودن یا دریافت حقوق ، دشوار است. “شما علیرغم آواز خواندن قلاب ، این شناخت را دریافت نمی کنید – می تواند ناامید کننده باشد وقتی که مانع اعتبار شما را گرفتید ، ناامید کننده هستید ، اما مجریان رادیو فقط می گویند نام سازنده. وقتی آهنگی که من روی آن آواز خواندم ، نیازی به رفتن به بالای صفحه نیستم ، بنابراین باید مطمئن می شدم که آنها نام من را با عنوان منتشر کرده اند. ” بدون آن تصدیق ، مخاطبان اسمی ندارند که بتوانند به آن بپردازند ، و یک حرفه انفرادی سخت تر می شود.

این نه تنها برای فرصت های آینده بلکه در مدت طولانی پس از انتشار یک آهنگ ، تأثیر مالی منفی دارد. لورا می گوید که از آنجا که او از نحوه کار صنعت مطمئن نبود ، به عنوان مجری در آهنگ مورد نظر خود که در سال 2000 به نمایش گذاشت ، ثبت نام نکرد ، بنابراین به دلیل حق امتیاز از دست داد ، وی همچنان در تلاش است تا آن را جبران کند. “لورا می گوید:” تا به امروز ، من از [حق امتیاز شرکت حقوقی] دریافت می کنم که چرا من در بزرگترین آهنگ من که بیش از 20 سال سن دارد ثبت نام نکرده ام. ” “اگر در PPL ثبت نام نکردید ، همان پول را نمی گیرید. دیدن اینکه تهیه کننده چگونه یک آهنگ را خاموش می کند و من همان مبلغ را نمی سازم – کار سختی است. ” شینگای معتقد است که مستندات صنعت نیز او را عقب نگه داشته است. “من هنوز با ناشران مبارزه می کنم و برچسب هایی را برای حقوق موسیقی که هنگام 16 سالگی نوشتم ، ضبط می کنم – این 20 سال پیش است.”

کلی لی می گوید که او به عنوان خواننده جلسه استخدام شده است ، و “اگر ترانه ها به خوبی انجام دهند ، تأثیر مالی بیشتری را نمی فهمیدند. اعتبار گرفتن هرگز به عنوان گزینه ای برای من ذکر نشده بود و چیزی نبود که من تا بعد از بازدید از سوابق در مورد آن می دانستم. اکنون من برای صنعت بسیار عاقلانه تر هستم با این حال بسیاری از خوانندگان هنوز هم با شرم آور از این روش استفاده می کنند. ”

برای اسکوفری ، این جایی است که ثروت او در این تجربه به وجود می آید. “اکنون وظیفه ما آموزش خوانندگان جوان و ترانه سرایان در مورد حقوق خود است تا بتوانند از سوءاستفاده خودداری کنند. شما نمی دانید مگر اینکه کسی به شما بگوید. نکته من خواندن ، خواندن ، خواندن خواهد بود! خود را از داستان های دیگر نویسندگان و خوانندگان – مشکلات و پیروزی های آنها مطلع کنید. در مورد حق چاپ ، کنترل حقوق و بازاریابی رسانه های اجتماعی اطلاعات کسب کنید. مهمتر از همه ، به روده خود اعتماد کنید – اگر چیزی خاموش باشد ، به طور عادی اینگونه است. “

روده الیزابت تروی هنگامی که با تولیدکننده هایی مانند MJ Cole کار می کرد ، احساس خوبی داشت – او در سال 2000 در گاراژ 10 بریتانیا خود به نام Crazy Love (آواز دیوانه) آواز خواند. اما پس از آن صنعت شروع به سکوت هنرمندان کرد. او می گوید: “ام جی كول مشغول كارآموزی در لیبل است كه من به آن امضا شده ام.” وی گفت: “او خیلی آدم دوست داشتنی بود و وقتی که یک قرارداد ضبط کرد ، من را در آلبومش آورد. در حدود زمان آن زمان بود که چیزها بیشتر به سمت تولید کننده هدایت می شدند تا هنرمندانه ، که برای من عجیب بود زیرا من با گوش دادن به هنرمندانی چون دیانا راس بزرگ شدم – به عبارت دیگر ، زنانی که اصلی ترین هنرمند معتبر باشند. . هنگامی که Crazy Love منتشر شد ، Troy حتی به عنوان “برجسته” نیز اعتبار پیدا نکرد (گرچه اکنون در سرویس های پخش جریانی نامگذاری شده است). وی می گوید: “به نظر می رسد برخی از برچسب های ضبط شده سعی می کنند خواننده را بی ارزش جلوه دهند ، که همیشه این تقصیر تهیه کننده نیست.”

لورا می گوید که این تا حدودی مربوط به خوانندگان سیاه پوست است که کبوتر شده اند. او می گوید: “من همیشه می شنوم:” ما آنچه را كه شما انجام می دهیم دوست داریم ، اما نمی دانیم كه چگونه آن را به بازار عرضه كنید. ” “حتی اگر آنها می دانند که چگونه همه چیز را به بازار عرضه کنند. آنها این عقیده را پرورش داده اند که افرادی که سوابق می خرند می خواهند شخصی را که شبیه آنها است ، بت پرستی کنند ، بنابراین این روایت تحت فشار قرار گرفته است که زنان سیاه پوست سوابق خود را نمی فروشند ، زیرا اکثر کشورها مانند ما نیستند. ” جوایز و جدول بندی های نمودارها نشان می دهد که این زنان سیاه پوست هستند که این رکوردها را می فروشند ، اما مخاطب از آن آگاه نیستند.

برای Kelli-Leigh ، طبقه بندی موسیقی نیز دستیابی به برخی از خوانندگان را برای مخاطبان اصلی سخت تر کرده است. به نظر می رسد ، برچسب ها مایل نیستند که زنان سیاه پوست را به عنوان ستاره های پاپ سوق دهند ، نه اینکه به عنوان خواننده یا خواننده های R&B. وی می گوید: “در حالی که صدای من روح آور است ، من فکر نمی کنم که آن را در گروه R&B قرار دهد.” اما برای زنان سیاه بسیار آسان است که در این گروه قرار بگیرند. بسیاری از این زنان کاملاً قابل فروش هستند و مانند ستاره های پاپ به نظر می رسند – ما در انگلستان استعداد شگفت انگیزی داریم – اما ما فقط قهرمان خودمان نیستیم. ”

اسكوفري به پديده خواننده هاي زن سياهپوست انگليسي كه به آمريكا مي روند و يك پايگاه هواداري در آنجا مي كشند اشاره مي كند. او می گوید: “نگذشته بود كه استل منفجر شود.” شینگای می گوید Noisettes تنها پس از امضای Motown در انگلستان در انگلستان امضا شده است. اما اسکوفری استدلال می کند که “ما نمی خواهیم همه استعدادهای ما صادر شود” و اینکه ایالات متحده مشکلات کلیشه ای خود را دارد: “من یک نویسنده پاپ هستم اما مردم همیشه تصور می کردند که من نیستم. هنگامی که من به انگلیس ، به انگلیسی بودن ، به آمریکا آمدم ، احساس کردم که باید سیاه کنم تا R&B بنویسم. من نمی دانستم که کجا نشسته ام ، بنابراین پیدا کردن فضای من دشوار بود. ”

لورا معتقد است که این پیش فرض ها توسط رنگ پردازی تشدید شده است ، به طوری که خوانندگان پوست سفید یا سبکتر از فضای خوانندگان تیره پوست می گیرند. خواننده هایی چون بکی هیل ، رای و الا اایر در کنار تولیدکنندگان مردشان اعتبار کسب کرده اند و به جلوی آهنگ های خود می روند ، در حالی که خوانندگان پوست تیره مانند لورا و شینگای این چنین نیستند. همچنین ، به بزرگترین ستاره های پاپ زن انگلیس در سال های اخیر فکر کنید ، که همه آنها نژاد سفید و یا مختلط هستند: دوا لیپا ، لیتل میکس ، جس گلی ، مابل ، آن ماری.

شینگای پیشنهاد می کند: “من الگوی مشخصی با موسیقی رقص زیادی پیدا کرده ام.” “با آوازهایی مانند Rudimental یا Sigala ، این آهنگ ها با آواز خوانندگان نژاد سفید یا مختلط بوده اند که واقعاً منفجر شده اند ، با وجود این که آنها با بسیاری از خوانندگان بسیار با استعداد تیره پوست در آهنگ های آلبوم همکاری می کنند.” او معتقد است که وقتی خوانندگان سیاه فرصتی می گیرند ، “این یک وضعیت یک و یک است. به من گفته شده است که چون آلبوم Ray BLK یا Laura Mvula منتشر می شود ، آلبوم من قابل هل دادن نیست. این بر عزت نفس شما به عنوان یک هنرمند سیاه تأثیر می گذارد – چیزی در هسته صنعت موسیقی پوسیده است. ”

با همه این گفته ها ، حمایت اخیر از جنبش Black Lives Matter از صنعت موسیقی ، و ایجاد ائتلاف موسیقی سیاه – گروهی از مدیران موسیقی سیاه انگلیس که خواستار ابتکاراتی مانند آموزش اجباری تعصب هستند – حاکی از تغییر است. ممکنه بیاد. چند تغییر اساسی وجود دارد که این زنان دوست دارند ببینند. کلی لی می گوید: “برابری و فرصت عالی برای زنانی مانند ما.” “من سرمایه گذاری بیشتری را از برچسب ها و رادیو دوست دارم ، و این را ببینم که این زنان بیشتر به امضاء می رسند – یا قدردانی بیشتری از کسانی که مستقل کار می کنند.”

بدون اینکه همیشه بدانیم ، سالهاست که صدای این زنان را می شنویم. اکنون زمان آن رسیده که واقعاً گوش کنیم.

• اولین آلبوم زندگی ، صدا و ابعاد شینگای قرار است در ماه سپتامبر منتشر شود.