به گفته یوجین رودریگز ، بنیانگذار Los Cenzontles ، این نتیجه احساس بیگانگی و شرم درونی را که مدت هاست مکزیکی آمریکایی ها را تحت تأثیر قرار داده است ، بسیار تشدید کرده است. وی گفت: “این یک شرمساری عمیق است – کسی که دوست نداریم درباره آن صحبت کنیم.” “این چیزی است که 500 سال استعمار در مکزیک به ما القا کرده است.”

رودریگز احساس می کند که آموزش جوانان مکزیکی آمریکایی در مورد تنوع و پیچیدگی موسیقی و هنر آن کشور می تواند به بهبودی کمک کند. برخی از آن شرم وی گفت: “اگر با افرادی كه در جامعه شما هستند بازی می كنید ، این راهی برای احساس قدرت و آزادی است.” “آنها می توانند زمین ما را بگیرند. آنها می توانند ما را بکشند ، اما نمی توانند فرهنگ ما را بپذیرند. “

از نظر رونستاد ، فرهنگ مکزیک همیشه مایه مباهات بوده است. او معتقد است که به دلیل داشتن پوست روشن و نام خانوادگی آلمانی موفق شده از آزار تعصب درونی شده فرار کند. (پدربزرگ استنستاد در دهه 1800 از آلمان به مکزیک مهاجرت کرد). وی گفت: “مردم هیچ سرنخی از من مکزیکی نبودند مگر اینکه با من بزرگ شوند.”

در همان زمان ، توانایی او برای “عبور” به این معنی است که مردم احساس آزادي كرد كه در مقابل چيكانوس تعصبات خود را اعلام كند. او گفت: “من این را زیاد شنیدم.” “من سریع آنها را صاف می کردم.”

رونستات در خانگی در آریزونا بزرگ شد که خانواده بزرگ او همیشه آوازهای مکزیکی می خواندند. او همیشه آرزو داشت که آنها را ضبط کند اما شرکت ضبط او این ایده را جمع کرد. وی گفت: “من به آنها گفتم ،” من همه این آهنگ ها را به زبان اسپانیایی دارم و مطمئن هستم که آنها مورد توجه قرار خواهند گرفت. ” “یکی از آنها لا بامبا و دیگری لا نگرا بود. من گفتم ، “اگر La Bamba یک ضربه بود ، من می توانم La Negra را به یک ضربه موفق تبدیل کنم.”

اما او گفت ، این شرکت به او گفت که Joan Baez قبلاً یک ضبط کرده است آلبومی به اسپانیایی برای برچسب (Gracias a La Vida در 1974) ، بنابراین او نتوانست. هنوز هم او وقت خود را پیشنهاد داد. پس از اینکه خواننده در اوایل دهه 80 ، با آلبوم هایی با استاندارد آمریکایی ، موفق به بازدیدهای عظیم شد ، سالها قبل از اینکه خوانندگان معاصر به چنین کاری تبدیل شود ، به شرکت ضبط خود گفت که قصد دارد یک کار کاملا مکزیکی را قطع کند. وی گفت که مدیران شرکت “وحشت کرده بودند. اما من مجبور شدم آن آهنگ ها را بخوانم یا اینکه می میردم. “

مجموعه حاصل از این فروش به بزرگترین آلبوم غیر انگلیسی زبان تاریخ تبدیل شد. Ronstadt معتقد است که آلبوم بسیاری از افراد بدون تجربه در این موسیقی را تحت تأثیر قرار داده است زیرا این آهنگ ها “احساسی بسیار قابل دسترسی دارند. اگر این روی من کار کند ، من فکر کردم که در مورد افراد دیگر نیز تأثیرگذار خواهد بود. “

این بسیار راحت بود برای رونستاد که سرانجام این آهنگها را بعد از سالها ناراحتی بخواند سرودهای راک در استادیوم ها. او گفت: “من از راك اند رول خسته شده ام.” “و من از خواندن آهنگ های سریع خسته شده بودم. من یک خواننده تصنیف هستم. و من درام و ریزه کاری را دوست دارم. این موسیقی دارای تصاویر شعری غنی تر و ریتم های جالب تری است. “

Ronstadt در سال 1984.” دوست دارم بگویم مکزیکی ها آلمانی و فرانسوی گرفتند موسیقی را ایجاد کرد و آن را سکسی کرد. “ عکس: AP

ترانه هایی که او در اولین ضبط از سه مکزیکی که ضبط کرده خوانده است از منطقه شمالی Sonora است ، جایی که ریشه خانواده اش نهفته است. وی گفت: “در آلمان تأثیر زیادی از آلمان و فرانسه وجود دارد.” “این موسیقی از آکاردئون و گروههای برنجی به سبک آلمانی استفاده می کند که در سبک مکزیکی تعبیر شده است. دوست دارم بگویم که مکزیکی ها موسیقی آلمانی و فرانسوی را گرفتند و آن را سکسی کردند. ” او می گوید ، بسیاری از افراد جامعه وی در آن زمان از میراث وی اطلاع نداشتند ، اما هنگامی كه آنها این موضوع را فهمیدند ، باعث افتخار شد. وی گفت: “همه دختران محله می خواستند مانند لیندا آواز بخوانند.”

رودریگز اولین بار در اوایل دهه 1990 با رونستاد ملاقات کرد ، وقتی که با هنرجویانش روبرو شد. وی تحت تأثیر اجرای واقعی موسیقی سنتی از سرزمینی که بعضی از آنها هرگز ندیده بودند ، بسیار متأثر شد. وی گفت: “آنها به دلایل درست ، برای ابراز احساسات و ارتباط با پدربزرگ و مادربزرگشان در حال پخش موسیقی بودند.” “آنها مانند مهرهای آموزش دیده عملکردی ندارند.”

کار آنها او را بسیار تحت تأثیر قرار داد ، او شروع به آوردن دوستان مشهور خود به دیدن آنها کرد ، از جمله براون (که نوشتن آهنگی با رودریگز در مورد اوضاع مهاجران مکزیکی با عنوان رویاپرداز) ، بانی رایت و سرداران ، که لوس سنتونتل را با خود به تور بردند. این گروه همچنین با دیوید هیدالگو از Los Lobos همکاری کرده ، تعداد زیادی آلبوم از آنها را ضبط کرده و مستندهای خود را نیز تهیه کرده است. در مجموع ، کار آنها تجربه بی نظیر مکزیکی ها را در آمریکا به تصویر می کشد. روشتات گفت: “آمریکای مکزیک مانند کشور خودش است.” “ما آن را آزلان می نامیم ، بعد از مکانهای افسانه ای که آزتک ها از آنجا سرچشمه گرفته اند.”

رودریگز در یکی از صحنه های آزار دهنده فیلم خشم خود را از برخورد با Chicanos در ایالات متحده ، احساسی است که اشتراك اشتراك دارد. وی گفت: “من به ویژه وقتی می بینم با مردم وقتی به اینجا می آیند و به دنبال کار می روند ، به خصوص کارگران مزرعه ، عصبانی می شوم.” “من هر پسر سفیدپوست دبستانی را به چالش می کشم که یک ساعت را در زیر نور آفتاب توت فرنگی در جایی که خم شده اید بچرخد و کسی آفت کش ها را به شما اسپری کند. و بدون آنها ، ما نمی توانیم غذا بخوریم. “

در همان زمان ، فیلم شادی ، شوخ طبعی و مهارت موسیقی را به تصویر می کشد. در یک صحنه حیرت انگیز دانش آموزی A la Orilla de un Palmar را اجرا می کند ، ترانه ای درباره یک دختر مکزیکی یتیم که اولین بار در زمان سه سالگی توسط بستگان خوانده شد. هنگامی که دانش آموز آهنگ را در فیلم اجرا می کند ، می بینیم كه صداشت همراه با كلمات به زبان می آید. او گفت: “من دیگر نمی خوانم.” “اما من هنوز درگیر موسیقی هستم. Los Cenzontles اکنون خانه موسیقی من است. “