ستون ، ما به یک س crucال مهم فرهنگ پاپ که برای س theال کردن آن سوزانده اید ، نگاه می کنیم – و آن را یک بار برای همیشه حل و فصل کنیم Britpop ، تأثیر آن ، میراث و دقیقاً همان معنی آن ، در 20 سال عجیب و غریب از زمان نابودی خود ، تیزتر شده است. برای مدتی ، ژانر قطعاً (شاید) چیزی بود. پس از آن ، ناگهان ، تقریباً هیچ چیز ، کریس ایوانز ، Xfm و مجله Loaded را به چسبیدن به flotsam و jetsam واگذار کرد. بسیاری از مظنونان به قتل وجود دارد ، اما قبل از اینکه مجرمان احتمالی را در اتاق نقاشی جمع کنیم ، باید شکل دور جسد را که گچ می کنیم ، درک کنیم. همه چیز نسبتاً بی گناه شروع شد. استوارت ماکونی ، در مقاله منتخب آوریل 1993 ، از “Britpop” به عنوان اصطلاح همه گیر برای محصور کردن گروه های گیتار بریتانیایی بریتانیا مانند Suede ، Pulp و Denim استفاده کرد. او در Mirror در سال 2014 نوشت: “من همه گروههای جدید بریتانیایی فوق را با هم جمع كردم ، و آنها را به عنوان سربازان پیاده در حال ظهور در جنگ با گرانج نگه داشتم.” Oasis ، اگرچه هیچ ارتباطی با هنر (یا در واقع مدرسه) ندارد ، اما به نوعی گرفتار این همه چیز می شود و اولین بازی 1994 ، قطعاً شاید ، همراه با Blur’s Parklife از اوایل همان سال ، لحظه دستیابی به موفقیت در صحنه را فراهم می کند ، موسیقی متن یک غرور ملی است که از زمان آخرین چرخش لندن دیده نشده است.

همه اینها با خوش بینی اوایل کار جدید ، تجدید حیات در فیلم و ثبات اقتصادی انگلیس به خوبی تحریک شد. توده بحرانی در تابستان 1995 با تیتر اصلی Blur و Oasis به دست آمد. جنگ برای شماره 1. همه چیز مضحک بود. در دسامبر 1996 ، گروه ادای احترام Oasis No Way Sis با پوشش کنایه ای از آواز می خواهم به دنیا بیام (Oasis ملودی را برای Shakermaker بلند کرده بود) در Top of Pops ظاهر شد و دیگر به نظر نمی رسید مسخره تر از بسیاری از گروههای واقعی Britpop. با وجود این صعود آشکار – و بهترین تلاش گروههای بعدی مانند Menswear ، Kula Shaker و Ocean Color Scene – اوایل همان سال بود که اولین مظنونان ما به قتل ظهور کردند. اسپایس گرلز اولین تک آهنگ خود را منتشر کرد و ناگهان ساخت پاپ بازگشت. پس از آن ، انگلیس در ضربات پنالتی از نیمه نهایی یورو 96 خارج شد ، موسیقی متن آن توسط Cast’s Walk Away حذف شد ، یک حباب به اندازه یک پسر ظاهر شد. نوعی تابستان طلایی در حال پایان بود. سال 1997 باید این چنین بریتاپاپ بود: نخست وزیر بریتپاپ وارد خیابان داونینگ شد. مجله Q به ستاره Be Be Now توسط Oasis پنج ستاره داده شد. Blur و Pulp قرار بود آلبوم های مورد انتظار را منتشر کنند. اما به این روش کاملاً درست نشد. خسته ، خسته و مشت خورده از چند سال گذشته ، این دو گروه رکوردهای خماری ضد بریتپاپ تاریک ، درون نگرانه (در عین حال درخشان) را ایجاد کردند. و اکنون اینجا باش – که اگر چیزی به نظر می رسید بیش از حد بریتوپاپ به نظر می رسید – معلوم شد کلافه ای بیش از حد تولید شده ، با سوخت کک است. تا اوت ، مثبت بودن هوا ناگهان از بین رفت با مرگ دیانا ، پرنسس ولز: یک تغییر دهنده روحیه ملی که باعث از بین رفتن یک صحنه محو می شود. یک شبه ، برشهای پر بیتلز قطع شد و مردم شروع به لباس پوشیدن بیشتر شبیه رابی ویلیامز کردند (اتفاقاً مظنون دیگری ؛ اگر Wannabe بالاترین سطح بود ، پس Angels KO بود). قاتل ، پس؟ هوبریس تقریباً مانند هر پدیده فرهنگی دیگر ، بریتپاپ نیز درگیر موفقیت های خود شد: در توالت های Groucho بیش از حد مشغول و قادر به انجام هر کار واقعی نیست. هنوز هم ، The Universal آهنگ زیبایی است ، نه؟

با گذشت یک ربع قرن ، هنوز بحث در مورد نابودی صحنه دوستدار لگد ادامه دارد. اما چه کسی مقصر واقعی بود؟ </ p>

در هفته نامه راهنما حل شد! ستون ، ما به یک س crucال مهم فرهنگ پاپ که برای س theال کردن آن سوزانده اید ، نگاه می کنیم – و یک بار برای همیشه آن را حل و فصل کنید </ p>

Britpop ، تأثیر ، میراث و دقیقاً معنای آن در 20 سال عجیب و غریب از زمان نابودی آن ، همیشه تندتر شده است. برای مدتی ، ژانر قطعاً (شاید) چیزی بود. پس از آن ، ناگهان ، تقریباً هیچ چیز ، کریس ایوانز ، Xfm و مجله Loaded را به چسبیدن به flotsam و jetsam واگذار کرد. بسیاری از مظنونان به قتل وجود دارد ، اما قبل از اینکه مجرمان احتمالی را در اتاق نقاشی جمع کنیم ، باید شکل دور جسد را که ما گچ می کنیم ، درک کنیم. </ p> ادامه مطالعه …