نوامبر 18, 2020,
اخبار
18 نوامبر ، به عنوان یک تاریخ ، در ذهنیت جمعی هیپ هاپ تقویت شده است. این به عنوان یادآوری سالانه دریک ما عمل می کند. مرتب سازی مانند ساعت زنگ دار دریک. وقتی هجدهم نوامبر فرا می رسد ، بلافاصله می فهمیم که دسامبر گوشه ای است. هوای خنک به زودی غالب خواهد شد. ما نیز تشخیص می دهیم که آهنگ دریک. ما لحظه ای را صرف مرور مجدد آن می کنیم و به یاد می آوریم که اولین باری که شنیدیم کجا بودیم خیلی دور رفته، شاید برای تأمل در دستاوردهای شخصی خودمان ، رشد یا فقدان آن. به همین ترتیب “18 نوامبر” دریک به عنوان نوعی معیار در اوایل زندگی حرفه ای او محسوب می شود ، ارزیابی زمان گذشته و آغاز دوره جدیدی با پول جوان به زودی ، ما به عنوان طرفداران می توانیم آهنگ را درمان کنیم به عنوان معیارهای شخصی ما ، سال در ، سال به پایان.
جان شیرر / BBMA2017 / گتی ایماژ
مجموعه آهنگ های AM / PM Drake ، متشکل از رکوردهایی با عنوان هم زمان و هم مکان ، منجر به محبوب ترین بریدگی های شل وی تا به امروز شده است. این آهنگ ها معمولاً یک دریک توانمند و در عین حال آسیب پذیر را به نمایش می گذارند و آنها قبل یا بعد از یک حرکت مهم شغلی ، مانند انتشار آلبوم ، می رسند. این آهنگ ها نه تنها مشخصاً زمان و مکانی را مشخص می کنند – جایی که و دروزی آنها را ضبط کرده است – بلکه به نوعی درجه در کارنامه هنرمند به عنوان یک کل اشاره می کنند. در حالی که این مجموعه به مکانی تبدیل می شود که دریک به گوشت گاو ظریف بپردازد ، آخرین افزایش ثروت خود را تغییر دهد ، یا به طور کلی موسیقی را در زندگی تحریک کند ، اولین قسمت در این ورودی های مجله باز چیزی بود که کمی کمتر مستقیم بود ، اما هنوز هم تا آنجایی که دارای اهمیت است. در تاریخ زندگی حرفه ای دریک قرار دارد.
همانطور که داستان می رود ، پسر جی پرینس ، جاس پرینس ، دریک را در این روز سرنوشت ساز در سال 2008 به هوستون رساند. در همان روز بود که سرانجام دریک با مربی خود ، لیل وین ، به زودی ارتباط برقرار کرد. “18 نوامبر” ، به دلیل اینکه تاریخ به زودی در آهنگ جاودانه می شود ، نتیجه این بازدید بود ، با وجود اینکه هیچ اشاره صریح به آن وجود نداشت. در عوض ، این رکورد بیشتر بازتاب خود شهر است. یک روز در سبک زندگی هوستون.
دریک و جاس پرنس ، 2010 – دیوید بکر / WireImage / گتی ایماژ
گزارش شده است که این آهنگ پس از شکست ، که قبل از اینکه دریک به هوستون برود ضبط شده است – جدایی در این مورد به عنوان آهنگ قبلی “18 نوامبر” در متن خیلی دور رفته، “بیایید آن را خاموش کنیم.” “18 نوامبر” بعداً ما را به سمت “Ignant Shit” با لیل وین هدایت می کند – نتیجه جلسه اولیه آنها و اشاره رسمی به معامله آینده. در حالی که “18 نوامبر” در اوایل ظهور Drake به ما یک عکس فوری از یک لحظه منحصر به فرد ارائه می دهد ، بزرگنمایی از آنجا و تماشای آهنگ در لیست آهنگهای خیلی دور رفته. این زمینه را برای شنوندگان در یک داستان گسترده تر فراهم می کند که دریک تعریف می کند. خیلی دور رفته چندین ورودی در ژورنال است ، نه تنها شامل روز منفرد 18 نوامبر ، بلکه هفته ها است. در نهایت ، جدایی ، هوستون ، لیل وین به طور جدایی ناپذیری در هم گره خورده اند – اگر یکی اتفاق نمی افتاد ، ممکن است دیگری نیز رخ ندهد ، و به همین ترتیب برای لیست آهنگ خیلی دور رفته. به نوعی ، “18 نوامبر” چیزی فراتر از یک رکورد با یک تاریخ با عنوان پس از آن است ، این یک یادآوری ظریف از راهپیمایی ثابت زندگی به بعد است ، و الگوی دومینو که می تواند در زندگی فردی ما رخ دهد ، باید اجازه دهیم. مجموعه آهنگ هایی که می سازند خیلی دور رفته نه تنها بلوک هایی برای هنر دریک هستند ، بلکه به یک معنا شنونده را قادر می سازد تا شاهد پیشرفت حرفه خود باشد.
در جایی که آهنگ هایی که به طور جدی در سری AM / PM دنبال می شوند ، مانند “4 عصر در کالاباساس” و جدیدترین ورودی “14 مارس” ، با ضرب های هدفمند و آهسته حرکت می کنند که کمی رونق دارند عنصر باپ ، “18 نوامبر” صدای تکان دهنده و خرد شده ای است – حداقل ، در آن زمان تکان دهنده به نظر می رسید. یک رپر متولد تورنتو ، بیش از این ضرب و شتم سنگین و خیس خیس؟ این آهنگ به طور مرتب بخشی از آنچه میکس تیپ را در زمان انتشار بسیار درخشان ساخته است ، ما را به سمت آن ترغیب می کند. همه عناصر آنجا هستند.
دریک آخر هفته تقدیر هوستون را شروع می کند ، 2014- باب لیوی / گتی ایماژ
این رکورد ، تولید شده توسط دی جی اسکرو ، نمونه ها یک آهنگ DJ Screw (که خود نمونه بیگی است) بنابراین به صحت آن در زیر چتر موسیقی جنوبی افزود. قابل دسترسی است ، جایی که موسیقی واقعی خرد شده و پیچ خورده ممکن است برای شنونده ای غافل از گرایش به موسیقی پاپ بسیار ترسناک باشد. “18 نوامبر” به سادگی با ایده الهام از شهر H اجرا می شود ، و زیر و بم آهنگی کافی برای ترغیب طیف گسترده ای از طرفداران هیپ هاپ و r’n’b وجود دارد. تولید براق و سرد است و با هوای تاریخ مورد نظر مطابقت دارد و دریک در برخورد با آواز این سبک را منعکس می کند. این هنرمند کانادایی به سختی در بالای ضربان قرار نمی گیرد ، در عوض ، او کمی روی آن سر می خورد ، در حالی که ریزه های آواز و سبک آستینش را خم می کند – در زمانی که ما هنوز استفاده نشده بودیم به یکی از دو. ترانه سپس در این فضای عجیب خرد شده و پیچ خورده همگرا می شود ، نوعی قصیده واضح برای برخی از بزرگترین تأثیرات دریک و صداهایی که می تواند حرفه او را دیکته کند. در نهایت ، این صداهای دقیق هستند که فشارهای منحصر به فرد خود درزی را برای نسل بعدی رپرها ایجاد می کنند تا راه او را دنبال کنند.
