چگونه شیکاگو Juneteenth رژه به من آموخت در مورد اهمیت سیاه Foodways

مهاجرت بزرگ به ارمغان آورد مادر بزرگ من از می سی سی پی به شیکاگو مانند بسیاری از Chicagoans. بسیاری از مردم با

توسط DASTESALAMATT در 30 خرداد 1399

مهاجرت بزرگ به ارمغان آورد مادر بزرگ من از می سی سی پی به شیکاگو مانند بسیاری از Chicagoans. بسیاری از مردم با ما تماس بگیرید "محلی جنوب در زمستان کت" و آنها حق خواهد بود در برآورد من از آنجا که بسیاری از ما foodways متصل به جنوب عمیق از طریق برده داری و حتی بیشتر به عقب به آفریقا. تمام مواد غذایی مصرف کنیم امروز که بصورتی پایدار و محکم در روح مواد غذایی دسته دارای ریشه های عمیق به جنوب است که متصل به چگونه سیاه آمریکایی ها جمع آوری و به اشتراک گذاری لحظات در اطراف مواد غذایی است. و Juneteenth است که بخش عظیمی از آن حتی اگر شما نمی آن را جشن می گیرند.

برای من خانواده و تولد شد فقط به عنوان مهم به عنوان تعطیلات و هر سال من می پرسید مادر من به طبخ غذای روح مورد علاقه من است. من می خواهم انتظار می رود چیزی کمتر از کلم برگ, سبزی, سس و ماکارونی پخته (مطلق مورد علاقه من) و یک پروتئین یا مرغ و یا گوشت خوک. چیزی که من نمی دانستم به عنوان یک کودک که من در حال حاضر این است که چگونه عمیقا پیچیده غذای روح است به فرهنگی و اجتماعی میراث آمریکایی های سیاه و سفید, اما این تغییر هنگامی که من معرفی شد به Juneteenth از طریق جامعه-رهبری رژه. آنجا بود که متوجه شدم چه غذایی با ارزش و جامعه است که نه تنها در خانواده بلکه در خارج.

زمانی که من فکر می کنم در مورد روز اول من Juneteenth رژه زمانی که من حدود نه سال تقریبا ده من به یاد داشته باشید آن را گرم بود. گرما از خارج افزایش یافت و به طبقه سوم از آپارتمان و هوا آنقدر ضخیم شما می تواند آن را کاهش دهد. من راه می رفت از اتاق به آشپزخانه برای برخی از آب یخ و این زمانی است که من شنیده ام صدای تشویق و طبل های سنگین از طریق پنجره های باز. هیچ کس دیگری در آپارتمان به نظر می رسید به آن پرداخت هر ذهن, اما من می توانم شنیدن رام موسیقی و دیدم شناور به آرامی نورد پایین خیابان. حال کنجکاو بچه ها من باز ما درب عقب و یک بار خاموش برای تلفن های موبایل از داخل رشد بلندتر و واضح تر و آن را به من رسید. آن را مانند من می تواند احساس طبل و موسیقی در قفسه سینه.

آن را طولانی نیست پس از شنیدن موسیقی و دیدن جمعیت است که من به مادرم بپرسید که آیا ما می توانیم ببینیم که چه چیزی سر و صدا همه چیز در مورد. رژه را آغاز 79هفتم خیابان مسیر شروع و غرب احتمالا در مارتین لوتر کینگ دکتر به پایان رسید و در سمت شرق, در رنگین کمان, ساحل, پارک, پایان خط که در آن زمین در دیدار این دریاچه است. ایستاده در خارج و خیابان های خالی بودند وزوز کامل از خانواده, تماشای تکان دادن و رقص همراه با موسیقی که از شناور به عنوان آنها گذشت. این رژه بسیار کوچکتر از دیگری سیاه شیکاگو رژه جوانه Billiken اما آن را فقط به عنوان پر جنب و جوش. چند شناور به حال کر آواز دست Juneteenth تکان دادن به جمعیت آفریقایی رقص کروز توسط, و موسیقی در همه جا. اما من reminisce بیشتر در مورد "آب نبات شناور." وجود دارد هیچ چیز بیش از حد خاص در مورد آن. آن را بسیار تزئین شده; آن ندارد پخش موسیقی فقط یک زن و مرد با یک سطل آب نبات در آن است.

من علاقه احساسات از این شناور نیست فقط به خاطر عشق من برای شیرینی. من به یاد داشته باشید یک زن در شناور پرتاب تپه از آب نبات به جمعیت در کنار خیابان که در آن کودکان به صف شدند (از جمله خودم) و من ضربه با آن است. راست بر پا شده است. به عنوان بچه های دیگر برداشت آب نبات و به اشتراک گذاشته شده در آن با یکدیگر برداشت من از چند قطعه و رفت و برگشت به من و پرسید: "چه چیزی این رژه ، شما باید درک رژه آمد هرگز گذشته من آپارتمان ساختمان این برای من جدید بود. من شیفته برای دیدن بسیاری از چهره های سیاه و سفید — خوردن و نوشیدن رقص و آواز همراه با موسیقی ناشی از این شناور. این یک جشن; من هرگز فراموش نکنید. مادر من در نهایت پایین نگاه کرد و پاسخ داد: "این برای Juneteenth. رسمی پایان برده داری." کتاب های تاریخ خواهد دولت است که رهایی اعلام شد پایان برده داری ولی نبود تا بعدا که من دیدم Juneteenth به عنوان روز استقلال برای مردم سیاه و سفید.

به عنوان رژه شروع به باد کردن یکی از دوستان به ما گفت به دنبال رژه به رنگین کمان پارک ساحلی. و هنگامی که ما وجود دارد و آن را یک حزب بزرگ. من تو را دیدم پلاتر از جزء اصلی غذای روح ظروف. ما تا به حال کلم برگ, سبزی, پخته ماکارونی و پنیر, سالاد سیب زمینی سیاه چشم نخود فرنگی, ذرت, مرغ سرخ شده, مرغ سرخ شده, ماهی و اسپاگتی (ماکارونی یک غذای جانبی برای تعدادی از Chicagoans) قندی yams یک مجموعه ای از کیک و پای از جمله سنتی مخمل قرمز و به اندازه کافی نوشیدنی برای حفظ هر دو کودکان و بزرگسالان مبارک.

من عقب نشسته و در زمان در مناظر در حالی که من در خوردن غذا از غریبه ها اما راستش, آنها, احساس, خانواده, چون من در آورده بود و درمان به عنوان خود را. با هر نیش من یک طعم و مزه از تاریخچه و مواد غذایی دیدگاه از اجداد خود که به شکل است که وعده غذایی که مواد غذایی بود که یک نقشه راه نماد سهم ما به مواد غذایی جهان است. زمانی که من به عقب نگاه در این تجربه من چگونه با هم و غذا خوردن با افراد دیگر در روح Juneteenth و آنچه من می دانم که به عنوان سیاه و سفید foodways.

من فکر می کنم سیاه foodways است در مورد حفظ و نگهداری از مواد غذایی است که ما متصل در تمام سطوح جسمی ، روحی و روانی. آن است که متصل به خانه به طبیعت برای رشد به غذا خوردن ، آن می تواند به رشد و تغییر با هر نسل هنوز هم به تکه های فرهنگی, تاریخی و اجتماعی از جنبه های سیاهی و مواد غذایی است.

برای چند سال پس از اولین Juneteenth رژه جامعه نگه داشته و آن رفتن. سپس آن را متوقف کرد. اما روح از جمع آوری در اطراف مواد غذایی باقی مانده با من. زمانی که من می خواهم با مادرم و غذای روح برای تعطیلات, تولد, و هنگامی که ما احساس مانند آن را من نبود ساخت آن را به سادگی برای ما خانواده من می دانستم که من آن را برای ما و خانواده ما و "بازی خانواده" نیاز دارند زیرا نه تنها آن را حیاتی برای حفظ پیوند نخورده بلکه به دلیل پخت و پز, های, و جشن گرفتن با مردم در همه جا در DNA ما. این یکی از چیزهایی که من بدون انجام یک سوال چون من همیشه آموزش داده شده است به درک رو به رشد و به اشتراک گذاری مواد غذایی از مادر بزرگ من و پخت و پز به درمان از مادر من.

که Juneteenth رژه ممکن است به من آموخته اند بخش مهمی از تاریخچه من اما چه نگهداری می شود که تاریخ زنده و مواد غذایی بود که در مردم ایجاد شده و به اشتراک گذاشته شده است که آزمون زمان ایستاده بود.



tinyurlis.gdv.gdv.htclck.ruulvis.netshrtco.detny.im
آخرین مطالب
مقالات مشابه
نظرات کاربرن