Submission + - Ocena zgodnosci z zasadami wspolzycia
prawospadkowe writes: Majac na wzgledzie powyzsze, Sad postanowieniem z dnia 20 pazdziernika 2011 r. na podstawie art. 194 1 KPC, wezwal do udzialu w sprawie w charakterze pozwanego A. G., dyrektora oddzialu regionalnego (...) S.A. w B., ktora zgodnie z 12 pkt 2 Regulaminu Organizacyjnego (...)w B., stanowiacego zalacznik do uchwaly nr 724/2010 Zarzadu Spolki (...) S.A. z 19 pazdziernika 2010 r. pelnila jednoczesnie funkcje redaktora naczelnego — w rozumieniu art. 25 prawa prasowego.
W przedmiotowej sprawie Sad I instancji ustalil, ze pozwany sprzedal sporna nieruchomosc lokalowa w L. przy ul. (...) przed uplywem 5 lat od dnia jego nabycia osobom trzecim, ktore nie pozostawaly wobec pozwanego w stosunku bliskosci. W ocenie Sadu Okregowego pozwany nie dzialal w ramach celu, ktory przyswiecal udzieleniu mu bonifikaty. Pozwany z pieniedzy uzyskanych ze sprzedazy mieszkania przy ul. (...) w L. nie kupil innego lokalu mieszkalnego, ani tez nie kupil nieruchomosci przeznaczonej na cele mieszkaniowe, ani nie przekazal mieszkania osobie pozostajacej w stosunku bliskosci z pozwanym.
Na podstawie art. 104 ust. 1a ustawy emerytalnej dla emerytow i rencistow prowadzacych pozarolnicza dzialalnosc za przychod, o ktorym mowa w ust. 1, przyjmuje sie przychod stanowiacy podstawe wymiaru skladki na ubezpieczenia spoleczne w rozumieniu przepisow o systemie ubezpieczen spolecznych. W mysl natomiast art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 pazdziernika 1998 r. o systemie ubezpieczen spolecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 205 poz. 1585) za przychod rozumie sie przychody w rozumieniu przepisow o podatku dochodowym od osob fizycznych z tytulu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakladczej, sluzby, wykonywania mandatu posla lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolnosci lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasilku dla bezrobotnych, swiadczenia integracyjnego i stypendium wyplacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a takze z tytulu prowadzenia pozarolniczej dzialalnosci oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak rowniez z tytulu wspolpracy przy tej dzialalnosci lub wspolpracy przy wykonywaniu umowy.
Powodka J.T. w dniu 1 sierpnia 1983 roku, jako czlonek Spoldzielni, otrzymala przydzial spoldzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...), polozonego w L. przy ul. (...), a znajdujacego sie w zasobach Spoldzielni Mieszkaniowej im. (...) w L. W lokalu tym zamieszkuja: powodka, jej maz, corka A.F. wraz z mezem G.F. i synem P.F.
Sad Apelacyjny zwazyl, co nastepuje:
W toku postepowania powodka zbyla sporna nieruchomosc lokalowa na rzecz (...) sp. z o.o. z siedziba w K.
W wyroku Sadu Najwyzszego z dnia 27 marca 2013 r. (I CSK 518/12) wydanego w sprawie, na ktora powoluja sie powodowie w apelacji, zostal wyrazony poglad, iz wywodzenie braku bezprawnosci dzialania pozwanych z uwagi na ich subiektywne przekonanie o prawdziwosci zarzutu postawionego powodowi nie jest trafne z uwagi na to, ze sformulowanie obiektywnie nieprawdziwego zarzutu godzacego w cudze dobra osobiste jest zawsze bezprawne”. Sad Najwyzszy wskazal jednak, iz przyznanie wydawcy tabloidu co do zasady ochrony prawnej w przypadku naruszenia jego dobr osobistych nie oznacza automatycznego uwzglednienia dochodzonych roszczen skoro podlegaja one ocenie takze z tego punktu widzenia, czy z uwagi na konkretne okolicznosci nie zachodzi przypadek naduzycia przez wydawce przyslugujacego mu prawa (art. 5 KC)”. Zdaniem Sadu Najwyzszego podstawe twierdzenia o wystapieniu naduzycia prawa podmiotowego stanowic powinna analiza zachowania uprawnionego (czy zajscie zostalo przez niego sprowokowane, a druga strona formulujac okreslone zarzuty dzialala w subiektywnym, usprawiedliwionym okolicznosciami, przekonaniu, ze jest on prawdziwy).
Jak wynika zatem z powyzszych motywow zarzut apelacji naruszenia przepisu art. 5 KC jest nietrafny.
Z opinii lacznej wszystkich ww. bieglych lekarzy wynika natomiast, iz takie schorzenia jak zapalenie blony sluzowej zoladka, zapalenie blony sluzowej przelyku, przepuklina rozworu przelykowego przepony, miokardiopatia naczyniopochodna oraz poczatkowe zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego naleza do schorzen samoistnych i nie mozna powiazac ich z razeniem pradem, a ponadto z tego powodu nie istnieje istotne uposledzenie zdolnosci do pracy. Natomiast w ocenie neurologicznej i psychiatrycznej u powodki istnieja objawy organicznego uszkodzenia osrodkowego ukladu nerwowego tj. encefalopatii po porazeniu pradem w dniu 25 lipca 1997 roku, u powodki dominuja objawy padaczki ogniskowej skroniowej oraz utrwalone zaburzenia nerwicowe i adaptacyjne. Schorzenia stwierdzone u powodki, w ocenie bieglych, nie wplywaja istotnie na funkcjonowanie w zyciu prywatnym, powodka nie jest osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji, nie wymaga specjalistycznego prywatnego leczenia nie wymaga wyszukanych metod leczenia, rehabilitacji ani specjalnej diety, natomiast schorzenia maja wplyw na zdolnosc do pracy.
Niezaleznie od powyzszego w sprzeciwie od nakazu zaplaty w postepowaniu upominawczym strona pozwana nie wnosila o przeprowadzenie jakichkolwiek dowodow na okolicznosc tego, ze zgodnym zamiarem stron i celem umow zawartych przez powoda z obiema spolkami byla zmiana wierzyciela, co jest charakterystyczne dla umowy przelewu. Co do twierdzen o pozornosci — pozwana podniosla w sprzeciwie tylko tyle, ze mialyby o niej swiadczyc takie okolicznosci jak charakter prowadzonej przez powodowa spolke dzialalnosci oraz tresc umow laczacych strony. Innych dowodow na zaistnienie wady oswiadczenia woli z art. 83 KC strona pozwana w sprzeciwie nie zawnioskowala. Pozornosc czynnosci prawnej jest okolicznoscia faktyczna i wobec tego podlega ustaleniu na takich samych zasadach jak pozostale, istotne dla rozstrzygniecia fakty. Nie ulega watpliwosci, ze ciezar dowodu spoczywa na stronie, ktore z tego faktu wywodzi skutki prawne (m.in. wyrok SN z 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt II UK 334/09).
Powodka (...) spolka z o.o. z siedziba w B. wniosla o orzeczenie nakazem zaplaty, ze pozwani B.S. i J.S. solidarnie zaplaca na rzecz powodki kwote 572.350,51 zl z weksla wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 czerwca 2011 r. do dnia zaplaty oraz kosztami postepowania nakazowego w kwocie 14.372 zl w ciagu dwoch tygodni od dnia doreczenia nakazu.
Z zeznan swiadka J. M. wynikalo, ze w toku negocjacji prowadzonych przez strony przed zawarciem umowy oraz aneksu do umowy problem wierzytelnosci, ktorej dotyczyl spor w niniejszej sprawie byl podniesiony — bylo mowione, ze ta wierzytelnosc nie istnieje w ksiegach i ze Pan K. bierze to na siebie”.
Majac powyzsze na uwadze oraz podzielajac argumentacje Sadu Okregowego nalezalo przyjac, iz przedmiotowe roszczenie nie wykracza poza ramy okreslone przez art. 5 KC.
a) po stronie powodow oplate stosunkowa o pozwu w kwocie 5 389 zl, wynagrodzenie pelnomocnika w stawce minimalnej za postepowanie w I instancji oraz za postepowanie zazaleniowe (3 600 + 1 800 zl), wynikajacej z 6 pkt 6 oraz 13 ust. 2 pkt 2 w zwiazku z 2 ust. 1 i 2 rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwosci z dnia 28.09.2002 r. w sprawie oplat za czynnosci adwokackie (Dz.U. 2013, poz. 461), a nadto oplate za pelnomocnictwo (17 zl), tj. lacznie kwote 10 806 zl;
Powod w odpowiedzi na apelacje wniosl o jej oddalenie i zasadzenie kosztow procesu.
Sad Najwyzszy zwazyl, co nastepuje:
Wskazac takze nalezy, ze biernosc powoda w tym zakresie znalazla odzwierciedlenie w ocenie chwili, z ktora rozpoczal bieg termin przedawnienia przyslugujacego mu roszczenia. Nie jest przy tym uzasadnione, by te same okolicznosci stanowily podstawe dla przyjecia dalej idacych, negatywnych dla powodow skutkow prawnych, z odwolaniem sie do art. 362 KC.
Podkreslic przy tym nalezy, iz powod wytaczajac powodztwo opozycyjne w oparciu o przepis art. 840 1 pkt 2 KPC i zadajac w jego ramach pozbawienia powyzszego tytulu wykonawczego wykonalnosci w czesci dotyczacej zasadzonej w nim na rzecz strony pozwanej calej naleznosci glownej — 82.000 zl, kosztow zastepstwa procesowego — 12.000 zl oraz kosztow nadania klauzuli wykonalnosci — 200 zl, swoje roszczenie opieral na twierdzeniu, ze po powstaniu owego tytulu wykonawczego i w toku prowadzonego postepowania egzekucyjnego doszlo do zaspokojenia wierzyciela w tym zakresie i tym samym spelnieniu swiadczenia przez dluznika, ktore skutkowalo wygasnieciem jego zobowiazania w powyzej wskazanej czesci. Zasadnosci owego powodztwa i slusznosci swoich racji powod upatrywal wprost i jedynie w tresci pism strony pozwanej z dnia 13.06.2012 r. i z dnia 18.06.2012 r. skierowanych do organu egzekucyjnego (komornika sadowego) i niego, ktore informowaly o wysokosci aktualnego zadluzenia apelujacego oraz pismie komornika prowadzacego egzekucje z dnia 6.07.2012 r. skierowanym do powoda i informujacym o innym stanie jego aktualnego zadluzenia. Jednoczesnie podkreslic nalezy, iz juz w samym uzasadnieniu pozwu powyzszych pism wierzyciela powod nie utozsamial z oswiadczeniem woli pozwanej Gminy stwierdzajacym spelnienie przez dluznika swiadczenia w zakresie objetym zadaniem pozwu. Natomiast wskazujac na ich tresc podkreslal jedynie odmienny sposob zarachowywania przez wierzyciela wplat otrzymywanych od organu egzekucyjnego. Znamienne pozostaje przy tym rowniez to, ze w toku procesu powod zadnych innych wnioskow dowodowych, poza dowodami z dokumentow wskazanymi w pozwie, nie zglaszal a nadto wnosil o oddalenie osobowych wnioskow dowodowych zgloszonych przez strone pozwana, kwestionujaca w odpowiedzi na pozew zasadnosc powodztwa w calosci. Powyzej wskazane okolicznosci, gdy zwazy sie na tresc przepisow art. 840 1 pkt 2 KPC i art. 843 KPC oraz art. 6 KC w zw. z art. 232 KPC, zdaniem Sadu Apelacyjnego maja kluczowe znaczenie dla oceny zasadnosci tak zarzutow zawartych w apelacji powoda, jak i samego powodztwa.
Sad Apelacyjny w W. przy rozpoznawaniu apelacji powzial watpliwosc wyrazona w zagadnieniu prawnym przedstawionym do rozstrzygniecia Sadowi Najwyzszemu.
Ustalajac stan faktyczny Sad Okregowy odmowil wiarygodnosci zeznaniom pozwanych w tym tylko zakresie, w jakim wskazali oni, ze przed zawarciem umowy zamiany, wiedzac o tresci art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomosciami, zasiegali porad prawnikow, w tym notariusza sporzadzajacego umowe i uzyskali informacje, ze umowa zamiany nie jest zbyciem rzeczy, a tym samym nie jest objeta hipoteza powolanego przepisu. Co do zasady wiedza o tym, ze w drodze zamiany dochodzi do zbycia rzeczy nalezy do podstaw prawa cywilnego. Nie jest wiec prawdopodobne, aby odmiennych informacji udzielali pozwanym profesjonalisci. W kazdym razie pozwaniu nie przedstawili zadnych wnioskow dowodowych, ktore prowadzilyby do wykazania podanej wyzej okolicznosci, a wiec ich twierdzenia pozostaly goloslowne.
Spornym miedzy stronami faktem byl, czy pozwana pytala pracownikow Agencji, czy moze zaliczyc do kosztow podatek od towarow i uslug, czy tez nie. Pozwana podnosila, iz uzyskala odpowiedz twierdzaca, pracownicy powodki zaprzeczali natomiast, aby rozmawiali z pozwana lub jej synowa na temat podatku. Wyjasnienie tej kwestii nie mialo jednak znaczacego wplywu na wynik sprawy.
Wyrok z dnia 9 marca 2012 r. zostal w calosci zaskarzony przez powodke apelacja, ktora zarzuca:
Z tych wszystkich wzgledow Sad Apelacyjny oddalil obie apelacje.
Z tych wzgledow Sad Najwyzszy orzekl, jak w sentencji (art. 39815 1 KPC).
- Artykul z 23 kwietnia 2009 r.;
Pozwany zaprzeczyl twierdzeniu aby w dniu 19 sierpnia 2008 roku zawarl z powodem jakakolwiek umowe. Powoda zatem obciazal przede wszystkim dowod zawarcia w dniu 19 sierpnia 2008 roku umowy, na ktora sie powolal, tj. umowy na podstawie ktorej pozwany bylby zobowiazany do swiadczenia wynagrodzenia na jego rzecz. Dalsza zas kwestia jest wykladnia tej umowy.
1) uwzglednieniu zarzutu przedawnienia, chociaz nie zostal on zgloszony przez pozwanego w sposob prawidlowy;
Strona pozwana wniosla odpowiedz na apelacje, zadajac jej oddalenia w calosci i zasadzenia kosztow postepowania.
W ocenie skarzacego, Sad meriti wydajac zaskarzony wyrok dopuscil sie szeregu uchybien, przejawiajacych sie w blednym zastosowaniu prawa materialnego oraz naczelnych zasad prawa cywilnego, zgodnie z ktorymi winien rozpatrywac sprawe przede wszystkim w oparciu o zasady wspolzycia spolecznego. Specyfika sprawy, wyrazajaca sie w tym, ze chodzi o rozliczenie z narodowa przeszloscia, o sprawiedliwosc rangi panstwowej winny byc decydujace. W przywolywanych realiach przedawnienie roszczenia winno zejsc na drugi plan, albowiem jego uwzglednienie rownoznaczne jest z wyrazeniem aprobaty dla dzialan owczesnych wladz Panstwa Polskiego, z przyczynianiem sie do zatarcia pamieci o nagannosci systemu totalitarnego. rodla krzywd powod upatruje w dzialaniach aparatu rzadowego, zatem potrzeba bylo wiele czasu, by R. P. nabral swiadomosci prawnej i wiary w mozliwosc dochodzenia swoich praw naruszonych przez Panstwo, ktore niegdys go skrzywdzilo.
Pozostawila prowadzacego z nia wspolne gospodarstwo domowe malzonka S. M. — osobe niepelnosprawna, wymagajaca opieki, nieslyszaca, cierpiaca na zanik pamieci, a do tego nie umiejaca pisac, oraz nie prowadzaca z nia wspolnego gospodarstwa domowego corke — B. S. (1).
W dniu 11 stycznia 2011 roku powod zlozyl zawiadomienie o podejrzeniu popelnienia przestepstwa na jego szkode przez brata A.M. i pozwana, polegajacego na przywlaszczeniu przez nich naleznych powodowi pieniedzy z renty i odszkodowania. Dochodzenie umorzono z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniajacych podejrzenie popelnienia przestepstwa.
Obciazenie obowiazkiem pokrycia tymczasowo wylozonych przez Skarb Panstwa kosztow sadowych winno nastapic odpowiednio do zasady odpowiedzialnosci za wynik postepowania. Zdaniem Sadu Apelacyjnego, w sprawie zachodza jednakze okolicznosci pozwalajace uznac, iz obciazenie powodki w takim zakresie obowiazkiem zwrotu tymczasowo pokrytych przez Skarb Panstwa kosztow sadowych narusza zasady slusznosci. W niniejszej sprawie powodka korzystala z czesciowego zwolnienia od kosztow, a w toku postepowania sadowego nie zostaly ujawnione okolicznosci pozwalajace na stwierdzenie, ze jej stan majatkowy ulegl zdecydowanej poprawie. Z akt sprawy natomiast wynika, ze Sad przystepowal do prowadzenia czynnosci generujacych wydatki bez wzywania stron do uiszczenia zaliczki, co powoduje, ze powodka nie miala mozliwosci zlozenia stosownego wniosku o zwolnienie od kosztow sadowych w postaci wydatkow, natomiast koszty postepowania dowodowego okazaly sie dosc wysokie. W ocenie Sadu Apelacyjnego choc powodka otrzymuje regularne swiadczenia tytulu pozostawania w stanie spoczynku, aktualna jej sytuacja majatkowa nie jest na tyle korzystna, aby bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania mogla uregulowac cala naleznosc z tytulu kosztow sadowych w kwocie w ok. 9.000 zl. W tych okolicznosciach Sad Apelacyjny na podstawie art. 113 ust. 4 KSCU uznal za zasadne nalozenie na powodke obowiazku pokrycia nieuregulowanych wydatkow w polowie, a w pozostalym zakresie odstapil od obciazenia kosztami sadowymi.
W ocenie apelujacego odwolujaca sie jako osoba nie prowadzaca z matka wspolnego gospodarstwa domowego bylaby uprawniona do wyplaty swiadczenia po niej w dalszej kolejnosci, poniewaz w pierwszej kolejnosci do tej wyplaty jest uprawniony maz matki, ktory z nia do konca zamieszkiwal i jak ustalil Sad I instancji — prowadzil wspolne gospodarstwo domowe. Nie ma znaczenia w sprawie, ze S. M. nie wystapil o wyplate niezrealizowanego swiadczenia, a takze, iz Sad ten uznal, ze sytuacja jest szczegolna i zasluguje na ocene z uwzglednieniem zasad wspolzycia spolecznego.
- (...) przeznaczonej dla czterech osob w okresie od 28.06.2011 do 05.07.2011 — w celi przebywaly cztery osoby,
Orzeczenie jak w punkcie 2 sentencji zaskarzonego wyroku Sad I instancji oparl na uznaniu, ze w wywiadzie prasowym z 23 pazdziernika 2012 r. pozwany naruszyl dobra osobiste powoda w ten sposob, iz sformulowal pod jego adresem zarzut, ze powod wplywal na dzialania prokuratorow (uzasadnienie wyroku -k.213).
- 10 lutego 2011 r. — 13.000 zl,
Jak wskazal Sad, spadkodawczyni nie sporzadzala testamentu i podstawa dziedziczenia po zmarlej A. B. (2) byla ustawa. Pozwana nie zostala zatem wydziedziczona.
Sad Apelacyjny nie dopatrzyl sie rowniez w zadaniu powoda zasadzenia na jego rzecz splaconej za pozwanego kwoty naruszenia art. 5 KC. Podniesc przede wszystkim nalezy, ze pozwany nie placac wymagalnych zobowiazan sam narusza zasady wspolzycia spolecznego, a zwlaszcza zasade rzetelnosci i uczciwosci obowiazujaca podmioty w dzialalnosci gospodarczej. Domaga sie on finansowania jego dzialalnosci przez wierzycieli, a gdy wierzyciel domaga sie naleznej mu wierzytelnosci nie mozna stwierdzic, ze jest to sprzeczne z zasadami wspolzycia spolecznego. Zdaniem sadu ad quem postepowanie samego pozwanego polegajace na nieplaceniu swoich wymagalnych zobowiazan stanowi naduzycie prawa, a ten kto sam naduzywa prawa nie moze domagac sie ochrony z art. 5 KC. To, ze dzialalnosc pozwanego polega na ratowaniu zdrowia i zycia ludzkiego nie usprawiedliwia nabywania mienia lub korzystania z uslug innego podmiotu bez regulowania naleznosci za to. Przedsiebiorca prowadzacy dzialalnosc gospodarcza nie ma obowiazku finansowania dzialalnosci pozwanego tylko dlatego, ze pozwany zajmuje sie chronieniem najwyzszych dobr osobistych czlowieka jakimi sa zycie i zdrowie.
Sad Okregowy nie podzielil pogladu pozwanych, ze powod wystepujac z zadaniem zwrotu bonifikaty uczynil ze swego prawa uzytek niezgodny z zasadami wspolzycia spolecznego. Istota prawa cywilnego jest udzielanie ochrony prawom podmiotowym. Wszelkie wiec rozstrzygniecia prowadzace do redukcji, czy unicestwienia tych praw musza wiec miec charakter wyjatkowy i moga byc podejmowane tylko w sytuacjach uzasadnionych istnieniem okolicznosci razacych i nieakceptowanych w swietle wartosci powszechnie uznawanych w spoleczenstwie. Pozwani skorzystali z dobrodziejstwa, za pomoca ktorego ustawodawca ulatwil obywatelom zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Nabyli wlasnosc lokalu za kilkanascie procent jego wartosci. Przywilej ten zostal obciazony tylko jednym i latwym do spelnienia warunkiem — aby nabywcy przez kilka lat powstrzymali sie przed sprzedaza lokalu lub wykorzystaniem go na cele inne niz mieszkaniowe. Pozwani wiedzieli o tym warunku, badz tez z latwoscia mogli sie o nim dowiedziec, a mimo tego nie dotrzymali go. Cel w jakim pozwani dokonali zamiany mieszkania nie uzasadnia uznania, ze znajdowali sie w sytuacji wyjatkowej, wymagajacej szczegolnej ochrony. Wiedzieli przeciez, ze ich dzieci dorastaja oraz, ze beda potrzebowaly osobnych pokoi. Mimo tego nie zawahali sie wziac na siebie zobowiazania do powstrzymania sie od zbycia lokalu nabytego do powoda. Jesli uwazali, ze dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich dzieci konieczne bedzie przed zakonczeniem okresu dziesiecioletniego zamieszkanie w wiekszym lokalu, to nie powinni byli zawierac umowy z powodem. W przedmiotowej sytuacji nie sposob czynic Miastu L. zarzutu z tego, ze korzysta z przyznanego ustawa uprawnienia do odzyskania rownowartosci zbytego majatku skoro nabywcy sami nie wywiazali sie z przyjetych na siebie obowiazkow — choc nie zaszly zadne nieprzewidziane okolicznosci, ktorych nie mogli przewidziec zawierajac umowe. Nie mozna takze potraktowac zasadzenia zadanej pozwem kwoty jako prowadzace do powstania stanu rzeczy niedajacego sie pogodzic z zasadami sprawiedliwosci, zwazywszy ze pozwani zobowiazani beda do zaplaty reszty ceny odpowiadajacej rzeczywistej wartosci nabytego lokalu, co jest zwykla konsekwencja kupna mieszkania dotykajaca przewazajaca czesc nabywcow w warunkach wolnego rynku. Sad uznal rowniez za chybiony argument pozwanych ze o naduzyciu prawa podmiotowego przez powoda decyduje wystapienie z roszczeniem o zwrot bonifikaty po wielu latach od powstania roszczenia. Fakt ten nie powoduje bowiem przyznania wierzycielowi specjalnych uprawnien skoro waloryzacja bonifikaty dokonana zostala na dzien zamiany lokali, a odsetki naliczone zostaly dopiero od uplywu terminu zakreslonego w wezwaniu do zaplaty.
Nie mozna tez tracic z pola widzenia, ze zasadnosc domagania sie zaplaty przez powoda nie byla warunkowana, jak w niewypowiedziany sposob wynika z apelacji, sprzedaza nieruchomosci, ktora powod wraz z malzonka przewlaszczyli na zabezpieczenie dlugu pozwanego. Symptomatycznie apelujacy nawet nie wskazywal, z jakiego materialu dowodowego mialaby wynikac ta przeslanka, powolujac sie chocby na zgodny zamiar stron. Niewatpliwe zas to jego — w kontekscie zaprzeczen powoda, obciazal obowiazek dowodowy wykazania tej okolicznosci (art. 6 KC), ktoremu — jak wynika z analizy akt postepowania, nie podolal.
Dowod: postanowienie Sadu Rejonowego (...) w G. z dnia 25 11 2011 r. k.7,78 akt.
1) naruszenie art. 5 KC w zw. z art. 828 1 KC poprzez przyjecie, iz powod zadajac od sprawcy zdarzenia zwrotu pelnego” odszkodowania wyplaconego z tytulu ubezpieczenia mienia od ognia, czyni to sprzecznie z zasadami wspolzycia spolecznego;
Wyjasnic tez nalezy, ze zgodnie z art. 378 1 KPC, Sad rozpoznaje sprawe w granicach apelacji; w granicach zaskarzenia bierze jedynie z urzedu pod uwage niewaznosc postepowania. Powinnosc rozpoznania sprawy w granicach apelacji oznacza, miedzy innymi, nakaz wziecia pod uwage, rozwazenia i oceny wszystkich podniesionych w apelacji zarzutow i wnioskow. Sad odwolawczy rozpoznajacy sprawe na skutek apelacji nie jest jednakze zwiazany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczacymi naruszenia prawa materialnego. Oznacza to, ze bez wzgledu na stanowisko stron oraz zakres zarzutow — powinien zastosowac wlasciwe przepisy prawa materialnego, a wiec takze usunac ewentualne bledy prawne sadu pierwszej instancji, niezaleznie od tego, czy zostaly one wytkniete w apelacji. Dla postepowania apelacyjnego znaczenie wiazace maja natomiast tylko takie uchybienia prawu procesowemu, ktore zostaly przedstawione w apelacji i nie sa wylaczone spod jego kontroli na podstawie przepisu szczegolnego (por. art. 380 KPC). Sad odwolawczy rozstrzyga bowiem o zasadnosci roszczenia zgloszonego w pozwie oraz o zasadnosci zarzutow zgloszonych w apelacji.
Sad Okregowy uznal, iz B. S. (1) — zglaszajac w dniu 19 marca 2012 r. do organu rentowego wniosek o wyplate niezrealizowanego swiadczenia po matce, zmarlej w dniu 2 lutego 2012 r., powyzszego terminu dochowala.
Orzeczenia Miejskiego Zespolu ds. Orzekania o Niepelnosprawnosci ustalajace niepelnosprawnosc powoda w stopniu znacznym nie stanowily wystarczajacego dowodu do ustalenia trwalej niezdolnosci powoda do pracy w dacie otwarcia spadku. Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i spolecznej (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721) niepelnosprawnosc oznacza trwala lub okresowa niezdolnosc do wypelniania rol spolecznych z powodu stalego lub dlugotrwalego naruszenia sprawnosci organizmu, w szczegolnosci powodujaca niezdolnosc do pracy. Wprawdzie kazda osoba uznana przez orzecznika Zakladu Ubezpieczen Spolecznych za niezdolna do pracy jest uznana za niepelnosprawna (art. 5 cytowanej wyzej ustawy), ale w judykaturze podkresla sie, ze nie ma zaleznosci odwrotnej. Orzeczenie o stopniu niepelnosprawnosci, nawet znacznym nie jest rownoznaczne z orzeczeniem niezdolnosci do pracy (por. wyrok Sadu Najwyzszego z dnia 11 lutego 2011 r. w sprawie II UK 269/10), nie moze tez dowodzic trwalej niezdolnosci do pracy. Nie mniej, orzeczenia dowodzace, ze powod mial juz przed otwarciem spadku orzeczony znaczny stopien niepelnosprawnosci nie mogly byc zignorowane, zwlaszcza, ze takze z innej dokumentacji o charakterze medycznym wynikalo, ze powod w wyniku wypadku komunikacyjnego z 2007 r. doznal powaznych obrazen ciala skutkujacych m.in. niedowladem polowicznym prawostronnym, ograniczeniem sprawnosci ruchowej i mowy oraz faktycznie od tego czasu nie pracuje zarobkowo i wymaga pomocy osob trzecich.Trudna sprawa rozwodowa
Powyzszy stan faktyczny Sad ustalil na podstawie wzajemnie niesprzecznych oswiadczen stron.
Wyrokiem z dnia 4 pazdziernika 2001 r., wydanym w sprawie z powodztwa D. P. przeciwko B. G. i R. G. o zaplate, sygn. akt III C 162/01, Sad Rejonowy dla L. w L.zasadzil solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwote 13.056 zlotych z ustawowymi odsetkami od 20 grudnia 2000 r. do dnia zaplaty oraz kwote 9.028,92 zlotych tytulem zwrotu kosztow procesu. W pozostalej czesci Sad powodztwo oddalil. Naleznosc ta stanowila zwrot pozyczki udzielonej malzonkom G. przez D. P. na koszty zwiazane z wykupem przedmiotowego lokalu mieszkalnego.
Strona powodowa zaskarzyla ww. orzeczenie rowniez w czesci, tj. w zakresie punktow III I IV wyroku zarzucajac:
W ocenie Sadu Okregowego okolicznosci faktyczne w niniejszej sprawie zostaly potwierdzone srodkami dowodowymi w postaci dokumentow zalaczonych do akt sprawy. Nie wzbudzily one zastrzezen, co do swej mocy dowodowej, pomimo tego, ze zostaly one zlozone w formie kserokopii, poniewaz zarowno powod jak i pozwany nie zaprzeczali ich rzetelnosci, a Sad nie znalazl podstaw, by watpliwosci w zakresie ich tresci powziac z urzedu.
M. N., pomimo tego, ze umowa zostal zakonczona, na poczatku kwietnia 2011 r., sprzedawala bilety.
w wielu podstawach usprawiedliwiajacych zastosowanie art. 5 KC, powinno byc na tyle znaczne, aby podkreslic funkcje tej instytucji prawa cywilnego polegajacej m.in. na przestrzeganiu zasady, ze prawo powinno czynic to co dobre i sluszne.
Przechodzac do oceny przedmiotowej uchwaly na tle przepisow art. 25 ust. 1 i ust. 2 ustawy o wlasnosci lokali nalezy podkreslic, ze nieruchomoscia wspolna w rozumieniu powyzszej ustawy sa pozostale po wyodrebnieniu lokali te czesci budynku i te urzadzenia, ktore nie sluza do wylacznego uzytku wlascicieli lokali, a takze grunt, na ktorym polozony jest budynek.
W oparciu o te zarzuty pozwany wniosl o uchylenie zaskarzonego wyroku (jak nalezy rozumiec jego zmiane) i oddalenie powodztwa lub o uchylenie zaskarzonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a takze o zasadzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztow postepowania ewentualnie odstapienie od obciazania pozwanego kosztami postepowania na wypadek niekorzystnego dla niego rozstrzygniecia.
(wyrok Sadu Najwyzszego z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II CSK 640/10). Przepis art. 5 KC ma zatem charakter bardzo wyjatkowy i moze miec zastosowanie w przypadku naduzycia prawa przez osobe korzystajaca z zarzutu przedawnienia. Istnieje domniemanie, ze osoba uprawniona korzysta z prawa podmiotowego w sposob legalny, zaslugujacy na ochrone prawna. Kwestionujacy takie uprawnienie obowiazany jest wykazac racjonalne przeslanki swojej kontestacji (art. 6 KC). Zarzut przedawnienia stanowi bowiem realizacje prawa podmiotowego i jego podniesienie, co do zasady, nie stanowi naduzycia prawa podmiotowego, jednak umozliwia rozwazenie nieuwzglednienia zarzutu przedawnienia przez sad, przy czym kazdorazowo sad czyni to w oparciu o okolicznosci konkretnej sprawy (sygn. akt I ACA 258/11 wyrok s.apel. 14.09.2011 r. w Warszawie). Przenoszac powyzsze uwagi natury ogolnej na grunt mniejszej sprawy, Sad Apelacyjny uznal, ze w rozpoznawanej sprawie nie zachodzily zadne podstawy dla przyjecia, aby podniesiony zarzut przedawnienia pozostawal w sprzecznosci z uznanymi w spoleczenstwie wartosciami.
Pozwani zdecydowali sie na zamiane mieszkania poniewaz ich corka wlasnie szla do gimnazjum, a syn byl w wieku licealnym. Uznali wiec, ze dla odpowiedniego rozwoju dzieci celowe bedzie zapewnienie im oddzielnych pokoi. W lokalu nabytym od powoda nie bylo takich mozliwosci, poniewaz oprocz pokoju przejsciowego byly tam tylko dwa pokoje.
Od dnia 2 maja 2006 roku do dnia 23 czerwca 2006 roku, od dnia 21 lipca 2006 roku do dnia 25 wrzesnia 2006 roku, od dnia 27 wrzesnia 2006 roku do dnia 27 listopada 2007 roku pozwana sprawowala osobista opieke nad powodem przez okolo cztery godziny dziennie (pomoc przy myciu, ubieraniu, przygotowywanie obiadow, prasowane, masaz). Stawka za godzine uslug opiekunczych swiadczonych na terenie gminy G. wynosi aktualnie 10,50 zlotych, zas w latach 2006 — 2010 wynosila 6,50 zlotych. Koszty osobistej opieki pozwanej nad powodem wynosza 13.988 zlotych.
W swietle powyzszego Sad Okregowy dokonal prawidlowej oceny materialu dowodowego zgromadzonego w sprawie, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 233 1 KPC. Wbrew zarzutowi apelacyjnemu, Sad Okregowy, nie uznajac pracy K. I. na stanowisku laboranta za prace w warunkach szczegolnych, nie oparl sie wylacznie na opinii bieglego z zakresu bezpieczenstwa i higieny pracy, lecz mial takze na uwadze wyjasnienia wnioskodawczyni, zeznania przesluchanych w sprawie swiadkow oraz dokumenty zgromadzone w aktach osobowych wnioskodawczyni, czemu dal wyraz w uzasadnieniu zaskarzonego wyroku. Stad tez zarzut naruszenia art. 233 1 KPC okazal sie bezzasadny.
- w dacie zbycia prawa do lokalu przy ul. (...) obowiazywal stan prawny, ktory dawal uprawnienie do zadania zwrotu bonifikaty, ale nie przewidywal takiego obowiazku,
1) zarzut wystawienia tytulu egzekucyjnego w sytuacji, gdy powodowie nie zlozyli oswiadczen o poddaniu sie egzekucji po zwarciu aneksu nr (...) do umowy nr (...);
Sad Apelacyjny zwazyl co nastepuje:
Uzasadniajac podjeta decyzje organ wskazal, ze zgodnie z ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji skarzacy nie jest czlonkiem rodziny policjanta w rozumieniu art. 89 ustawy, a ponadto nie spelnia przeslanek zawartych w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczenstwa Wewnetrznego, Agencji Wywiadu, Sluzby Kontrwywiadu Wojskowego, Sluzby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Strazy Granicznej, Biura Ochrony Rzadu, Panstwowej Strazy Pozarnej i Sluzby Wieziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.), ktory przyznaje prawo do lokalu mieszkalnego rowniez czlonkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, ktorzy w chwili smierci spelniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej oraz po zmarlych emerytach i rencistach.
I. dopuszczenie i przeprowadzenie w postepowaniu apelacyjnym dowodu z pelnych akt ksiegi wieczystej Nr (...) prowadzonych przez Sad Rejonowy dla W. w W. dla spornej nieruchomosci w celu ustalenia stanu wpisow oraz wnioskow o dokonanie wpisow w dziale III i IV ww. ksiegi wieczystej adekwatnych na date skierowania przez pozwanego do powoda pisma z dnia 9 lipca 2003 r.;
Na postanowienie w przedmiocie kosztow procesu zawarte w punkcie I.1.b oraz III i IV sentencji zazalenie zlozyli powodowie. Wniesli o zmiane postanowienia Sadu i nieobciazenie powodki J.K. i K.K. (1) kosztami procesu pozwanych oraz zasadzenie na rzecz M.K. (1) od pozwanych zwrotu kosztow postepowania. Pozwani wniesli o oddalenie zazalenia.
Z powolanych przez powodke okolicznosci nie wynika takze zadne zdarzenie, ktore nastapiloby po powstaniu tytulu egzekucyjnego (po wydaniu nakazu zaplaty) i spowodowaloby wygasniecie zobowiazania wekslowego, stwierdzonego w przedmiotowym nakazie zaplaty. Z przytoczonych przez powodke podstaw faktycznych powodztwa nie wynika takze, by po wydaniu nakazu zaplaty ziscilo sie zdarzenie, z powodu ktorego zobowiazanie wekslowe nie moze byc egzekwowane. Jak trafnie wiec stwierdzil Sad Okregowy zadanie pozwu jest bezzasadne rowniez w swietle przepisu art. 840 1 punkt 2 KPC. Nalezy dodac, ze pozbawienie wykonalnosci tytulu wykonawczego, ktorego podstawa byl tytul egzekucyjny korzystajacy z powagi rzeczy osadzonej moze nastapic — pomijajac nieistotna w danej sprawie podstawe w postaci przepisu art. 840 1 punkt 3 KPC — tylko w trybie art. 840 1 punkt 2 KPC (v. wyrok SN z dnia 19 stycznia 1999 r. II CKN 188/98).
Uzyte w art. 382 KPC pojecie materialu zebranego w postepowaniu” ma znaczenie szersze niz ustalona w sprawie podstawa faktyczna. Obejmuje ono takze takie elementy jak podstawa faktyczna powodztwa, oswiadczenia stron, w tym zarzuty stron, wyniki postepowania dowodowego oraz inne czynnosci procesowe, dzialania i zdarzenia.
Majac powyzsze na uwadze, na podstawie art. 417 KC w zw. z art. 448 KC w zw. z art. 24 KC oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji RP Sad Okregowy orzekl jak w sentencji wyroku, odstepujac od obciazania powoda kosztami procesu na podstawie art. 102 KPC oraz kosztami sadowymi na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych.
Nie mozna z kolei wywodzic wniosku o niewiarygodnosci zeznan W. Z. (1) na podstawie jej twierdzen co do braku odwiedzin przez powodke ojca po smierci matki (k. (...)), lecz jedynie o nieposiadaniu w tym zakresie pelnych informacji przez swiadka.
W tym kontekscie wypada przytoczyc wypowiedz Sadu Najwyzszego, ktory w wyroku z dnia 25 sierpnia 2004 r. (IV CK 590/03) stwierdzil, ze osoby wystawiajace weksel gwarancyjny in blanco, wobec ktorych wierzyciel nie dokonal zwolnienia z dlugu, musza sie liczyc z tym, ze dla wynikajacego z weksla zobowiazania bez znaczenia sa zdarzenia z pozoru istotne, ktore mialy miejsce po jego wystawieniu.
Wbrew twierdzeniom Sadu Okregowego Sad Apelacyjny nie dopatrzyl sie naruszenia przez powoda naduzycia prawa oraz zasad wspolzycia spolecznego, przez to, ze skorzystal on z prawnej mozliwosci wyegzekwowania swiadczenia na podstawie 6 umowy zawartej z pozwanym.
2. art. 58 KC w zw. z art. 37 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomosciami poprzez ustalenie niewaznosci czynnosci prawnej z dnia 22 stycznia 1999 r. z powodu (blednego) przyjecia, ze pozwanej spolce nie przysluguje prawo do nabycia nieruchomosci w drodze bezprzetargowej (art. 37 pkt 2 ust. 1 GospNierU),
Umowa stron zostala zawarta w ramach dzialania Ulatwienia startu mlodym rolnikom”. Dzialania te byly czescia unijnego programu wsparcia obszarow wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Ramy wsparcia obszarow wiejskich ze srodkow Funduszu stworzylo Rozporzadzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia obszarow wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniajacego i uchylajacego niektore rozporzadzenia (Dz.U.UE.L Nr 160, poz. 80). Wsparcie, finansowanie z Funduszu mialo na celu rozwoj rolnictwa i obszarow wiejskich m.in. poprawienie efektywnosci, ewolucje gospodarki obszarow wiejskich, podniesienie konkurencyjnosci obszarow wiejskich, poprawienie warunkow strukturalnych gospodarski wiejskiej, zmodernizowanie gospodarstw wiejskich i ich rentownosci zapewnienie odpowiednich dochodow i warunkow zycia rolnikom i ich rodzinom. W ramach wsparcia Rozporzadzenie przewidywalo w szczegolnosci pomoc mlodym rolnikom w celu ulatwiania im zakladania gospodarstw rolnych, dostosowania strukturalnego gospodarstw (preambula) i ulatwiania podejmowania dzialalnosci w rolnictwie (art. 8 ). Zgodnie z art. 8 rozporzadzenia pomoc mlodemu rolnikowi miala byc przyznawana pod warunkiem, ze: rolnik ma mniej niz 40 lat, posiada odpowiednia wiedze i umiejetnosci zawodowe, rozpoczyna prowadzenie gospodarstwa rolnego po raz pierwszy, w zakresie gospodarstwa mozna wykazac jego rentownosc; spelnione sa minimalne normy dotyczace srodowiska, higieny i warunkow utrzymania zwierzat, nadto rolnik jest kierownikiem gospodarstwa.
- art. 481 1 w zw. z art. 363 2 KC poprzez przyjecie, iz pozwany pozostawal w opoznieniu ze spelnieniem swiadczenia odszkodowawczego w okresie poprzedzajacym wydanie wyroku.
Zaskarzonym wyrokiem z 21 marca 2013 r. Sad Okregowy w Lodzi zasadzil od pozwanego (...) Publicznego Szpitala (...) w K. (...) Centrum (...) (...) w K. na rzecz powoda (...) S.A. w L. kwote 90.816,18 zl z odsetkami ustawowymi od 24 wrzesnia 2012 r. do dnia zaplaty oraz kwote 8.158 zl tytulem zwrotu kosztow procesu.
Otoz w sprawie o zachowek zasadnicza kwestia dla oceny zgloszonego roszczenia ma, przede wszystkim, ustalenie substratu zachowku. Stanowi on wartosc calego czynnego spadku (przy odliczeniu dlugow spadkowych) ustalonego wedlug cen z daty orzekania o roszczeniach z tytulu zachowku (tak uchwala skladu 7 sedziow z 26 marca 1985 r. III CZP 75/84, OSNCP 1985 r. Nr 10, poz. 147), oraz w oparciu o przepis art. 993 i art. 996 z zw. z art. 995 KC wartosc darowizn wedlug stanu z chwili jej dokonania, a wedlug cen z chwili ustalania zachowku.
Skarzacy postrzegal uchybienie przepisowi art. 233 1 KPC w blednym uznaniu, ze nie doszlo do przejecia zakladu pracy w trybie art. 231 1 KP. Zarzut ten nie ma jednak nic wspolnego z ocena wiarygodnosci i mocy dowodow zgromadzonych w sprawie. Weryfikacja, czy doszlo do transferu nie nalezy do questiones facti, wiaze sie z natomiast z questiones iuris. O tym czy doszlo do przejscia zakladu pracy na innego pracodawce nie decyduje uklad okolicznosci faktycznych. Nie mozna zatem twierdzic, ze Sad pierwszej instancji naruszyl przepis art. 2331 KPC, tylko na tej podstawie, ze nie przyjal, ze doszlo do spelnienia przeslanek warunkujacych zastosowanie przepisu art. 231 1 KP. Wskazana wada konstrukcyjna zarzutu apelacyjnego dyskwalifikuje go. Fakty podane przez Sad pierwszej instancji, w tym tresc dokumentow obrazujacych poszczegolne zdarzenia prawne, nie zostaly ocenione i uznane za wiarygodne przez Sad pierwszej instancji. Nie doszlo zatem do wadliwego ustalenia stanu faktycznego sprawy. Dlatego Sad Apelacyjny uwaza zarzut naruszenia przepisu art. 233 1 KPC za bezpodstawny, a w rezultacie zachodza podstawy do oparcia sie przez Sad odwolawczy na ustaleniach faktycznych wskazanych w uzasadnieniu rozstrzygniecia Sadu Okregowego w Lomzy. Pozostaje zatem ocenic, czy skuteczny jest zarzut naruszenia przepisu art. 231 1 KP.' w Elblagu w trybie art. 248 1 KKW ze stan ewidencyjny jednostki przekracza ustalona pojemnosc osobowa jednostki penitencjarnej. W dniu (...) r. nadawano bieg przygotowanej przez powoda korespondencji do Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka. Pracownik Aresztu E. K. otrzymala od wychowawcy powoda dwie paczki przygotowane do wyslania. W placowce pocztowej poinformowano ja. ze oplata za jedna przesylke bylaby nizsza niz suma oplat za dwie. Z dwoch listow powoda E. K. utworzyla jedna przesylke i w tej postaci ja nadala. Przesylki przygotowane przez powoda nie byly rozpakowywane. W Areszcie Sledczym w (...) powod osadzony byl w okresie od 9 (...) r. do (...) r. i od (...) r. do (...) r. Przebywal w celach o powierzchniach mieszkalnych: 0031 — 12.61 m2 0001 — 12.81 nr, 0016 — 15.22 m2 0005 (oddzial PK5) — 19,46 m2, 0010 — 27,83 (...) 0005 (oddzial PK2) — 7.96 (...) 0018 — 6.27 (...). W okresie osadzenia powoda w Areszcie Sledczym w (...) respektowana byla norma powierzchni 3 m2, przypadajaca na jednego skazanego. Cele byly nalezycie oswietlone, wentylowane, wyposazone w sprzet kwaterunkowy. W kazdej z cel znajdowala sie umywalka z biezaca woda i kacik sanitarny wyodrebniony i zamykany drzwiami za wyjatkiem celi (...), w ktorej kacik ten jest wydzielony zabudowa z plyty meblowej na ramie metalowej. Powod jest osoba niepalaca. W okresie osadzenia u powoda stwierdzono pogorszenie stanu wzroku. Okolicznosc ta nie miala zwiazku z warunkami odbywania kary pozbawienia wolnosci. Rowniez dolegliwosci neurologiczne dotyczace kregoslupa nie mialy zwiazku z warunkami osadzenia. W sprawie I C 289/05 Sadu Okregowego w Elblagu powod domagal sie zasadzenia od Skarbu Panstwa — Aresztu Sledczego w (...) i Zakladu Karnego w (...) kwoty 100.000 zl zadoscuczynienia za przebywanie w przeludnionych celach oraz za przymusowe przebywanie z osobami palacymi tyton w okresie od 3 grudnia 2004 r. do 12 grudnia 2005 r. W dniu 30 stycznia 2006 r. powod cofnal pozew i zrzekl sie roszczenia, wobec czego Sad Okregowy postanowieniem z dnia 31 stycznia 2006 r. umorzyl postepowanie. W sprawie Ds 1506/05 Prokuratura Rejonowa w (...) umorzyla sledztwo w przedmiocie niedopelnienia obowiazkow' przez, pracownikow Urzedu Skarbowego w (...) oraz wyludzenia kwoty 15.000 zl na szkode powoda. W sprawie X K 1582/08 Sadu Rejonowego w (...) wniesiony przez powoda prywatny akt oskarzenia przeciwko R. C., J. M. i R. K. zostal uznany za bezskuteczny; decyzja jest prawomocna. W sprawie 3 Ds. 551/08 prawomocnie umorzono sledztwo w sprawie skladania falszywych zeznan przez M. T. i G. L. i poswiadczenia nieprawdy przez funkcjonariuszy pozwanego przez przedlozenie w sprawie I C 181/07 potwierdzonych za zgodnosc z oryginalem kserokopii obwolut teczek osadzonych T., L. i K. W sprawie 3 Ds. 209/10 Prokuratury Rejonowej G. — W. w G., prowadzonej na skutek zawiadomienia powoda, postanowieniem z dnia 12 listopada 2010 r. odmowiono wszczecia sledztwa w sprawie poswiadczenia nieprawdy przez kierownika Dzialu Ewidencji Aresztu Sledczego w (...) w notatce sluzbowej dotyczacej zakwaterowania powoda z uwagi na stwierdzenie, ze czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego. Analogiczne rozstrzygniecie zapadlo w odniesieniu do zarzutu poswiadczenia nieprawdy w dniu 1 1 sierpnia 2010 r. przez Dyrektora Aresztu Sledczego w (...) w pismie adresowanym do powoda dotyczacym pobytu w celi przeludnionej. Odmowiono wszczecia sledztwa takze w odniesieniu do zaistnialego w latach 1999 — 2010 r. niedopelnienia obowiazkow przez funkcjonariuszy sluzby wieziennej Aresztu Sledczego w (...) poprzez nieprawidlowe obliczanie pojemnosci jednostki penitencjarnej, dopuszczenie do jej przeludnienia, a takze poswiadczanie nieprawdy w arkuszach i zestawieniach zbiorczych przedstawianych Dyrektorowi Okregowemu Sluzby Wieziennej, gdzie wskazywano, ze jednostka nie jest przeludniona wobec braku danych dostatecznie uprawdopodabniajacych popelnienie przestepstwa.
1) wykonanie w znacznej czesci zobowiazania, z ktorym zwiazana jest kara,
5. zasadzil od Towarzystwa (...) z siedziba w W. na rzecz J. M. (1) tytulem comiesiecznej renty kwote 2.850 zl platna z gory do dnia 10. kazdego miesiaca poczawszy od dnia 1 sierpnia 2011 r. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie platnosci,
Rownoczesnie, w orzecznictwie Sadu Najwyzszego nie zostal podzielony jednostkowy poglad wyrazony w judykaturze, ze ustalenie poczatku biegu przedawnienia wymaga uwzglednienia slusznego interesu uprawnionego i winno sie go ustalac dla kazdego przypadku osobno. Stanowisko takie zajal Sad Najwyzszy w wyroku z 17 wrzesnia 2010 r., II CSK 179/10 w odniesieniu do poczatku biegu przedawnienia roszczenia o zachowek, gdy przepis art. 1007 1 KC wiaze go wlasnie z okreslonym zdarzeniem.
Sad Okregowy wskazal, ze powodka laczyla szkode z trzema zdarzeniami.
Odnoszac sie do zarzutow pozwanego wskazac nalezy, iz z uwagi na charakter postepowania o uznanie postanowien wzorca umowy za niedozwolone, okolicznosc podniesiona przez pozwanego, a dotyczaca naduzycia prawa podmiotowego, nie moze miec dla sprawy zadnego znaczenia. Postepowanie to ma bowiem na celu ochrone interesu ogolu konsumentow, bedacych potencjalnymi kontrahentami pozwanego. Jego celem nie jest natomiast indywidualna ochrona interesow powoda. Z tego wzgledu — abstrahujac od rzeczywistych pobudek, jakimi kierowal sie powod wytaczajac niniejsze powodztwo, z uwagi na obojetnosc tej okolicznosci dla danego postepowania — nie mozna zaakceptowac pogladu pozwanego, iz wniesienie pozwu w niniejszej sprawie stanowi naduzycie prawa podmiotowego z powodu sprzecznosci z zasadami wspolzycia spolecznego (art. 5 KC). W przypadku kontroli in abstracto motywacja, jaka kieruje sie powod przy wnoszeniu pozwu jest bowiem w zasadzie prawnie irrelewantna.|W dniu 21 lipca 2009 r. H.D. zlozyla wniosek o rente z tytulu niezdolnosci do pracy. W dniu 25 sierpnia 2009 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdzil, ze wnioskodawczyni jest calkowicie niezdolna do pracy od 26 maja 2009 r. do 31 sierpnia 2010 r.
W rezultacie Sad Okregowy stwierdzil, ze brak podstaw do uznania, ze szkodaw postaci przejecia jeziora przez Skarb Panstwa nastapila w wyniku bezprawnejingerencji rodzacej odpowiedzialnosc na gruncie prawa cywilnego. Natomiastprzepisy prawa wodnego z 1962 roku dotyczace wyplaty odszkodowania oddawalyrozpoznawanie tych spraw do kompetencji wlasciwych organow w trybiepostepowania administracyjnego. Uchybienie mozliwosci zlozenia odpowiedniegowniosku do wlasciwego organu nie uprawnia obecnie do dochodzeniaodszkodowania w drodze postepowania cywilnego.
Na podstawie zeznan swiadka A. S. przesluchanej na rozprawie w dniu 2 lipca 2013 r. Sad ustalil, ze swiadek od roku 1999 nie utrzymywala kontaktow ze spadkodawca. Powodem tego byl wedlug swiadka alkoholizm spadkodawcy. Jednoczesnie swiadek nie podejmowala zadnych krokow celem leczenia ojca z choroby alkoholowej. Na podstawie tych zeznan Sad ustalil takze, ze powod do roku 1999 spotykal sie z dziadkiem, a potem jeszcze kilka razy do niego dzwonil. Swiadek zeznala takze, ze nie narazala powoda na kontakty z dziadkiem, bo ojciec byl alkoholikiem. Co charakterystyczne dla tej sprawy swiadek na karcie 119 akt zeznala, ze od 25 lat mieszka w tym samym miejscu i ma ten sam telefon i wobec tego uwazala, ze skoro ojciec sie nie odzywa, to nie chce miec z nimi kontaktu. Swiadek zeznala rowniez, ze dzwonila do ojca aby sprawdzic czy zyje.
Z tego tez powodu za bezprzedmiotowy nalezy uznac zarzut skarzacego naruszenia art. 233 1 KPC w zakresie oceny zeznan swiadkow w czesci odnoszacej sie do pierwotnego projektu przewidujacego posadowienie bezposrednie budynku, oceny stanowiska Sadu I instancji, ktory uznal, ze zmiana posadowienia byla konieczna.
Racje ma skarzaca zarzucajac Sadowi wadliwa ocene jej zachowania jako naruszajacego powinnosc wspoldzialania przy wykonaniu zobowiazania, wynikajaca z art. 354 2 KC. Powinnoscia wierzyciela jest przede wszystkim nieczynienie tego, co utrudnialoby dluznikowi wykonanie zobowiazania (obowiazek negatywny”), a dzialania pozytywnego mozna oczekiwac od wierzyciela wtedy, gdy wynika to z wlasciwosci zobowiazania albo z umowy; za powinnosc wierzyciela nie mozna natomiast uznac wyrazenie zgody na niewykonanie umowy zgodnie z jej warunkami. Powolanie sie przez Sad na mozliwosci przewidziane w umowie, w powiazaniu z art. 39 rozporzadzenia Komisji (WE) nr 817/2004 oraz zalacznikiem nr 9 do rozporzadzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 wrzesnia 2004 r., jest z tego punktu widzenia chybione. Pierwszy z tych przepisow umozliwia ewentualne uznanie okolicznosci indywidualnego przypadku za podstawe zakwalifikowania sytuacji jako innej jeszcze, niz objeta wyliczeniem, kategorii sily wyzszej. Niezaleznie od braku podstaw takiego kwalifikowania okolicznosci powolanych przez Sad, nawet przy najszerszym rozumieniu przeslanek umozliwiajacych zmiane terminu wykonania umowy, konieczne bylo po temu podjecie stosownych czynnosci w okreslonym umownie terminie, niespornie niezachowanym przez pozwanego. Wskazujac na wielokrotne” prosby pozwanego o przedluzenie terminu wylegitymowania sie uzyskaniem wymaganego wyksztalcenia, Sad pomija, ze pozwany wystapil w tej sprawie po raz pierwszy nie tylko ze znacznym opoznieniem, ale niemal bezposrednio (na bardzo krotki okres) przed uplywem terminu.
Orzeczenie to zostalo zaskarzone skarga kasacyjna, w ktorej powodka zarzucila wydanie go z naruszeniem: art. 123 1 w zwiazku z art. 124 2 KC art. 5 KC, art. 2, 7, 21 oraz 32 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 102 KPC. Na tej podstawie wniosla ona o uchylenie zaskarzonego orzeczenia, przekazanie sprawy Sadowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania oraz o zasadzenie kosztow postepowania. W odpowiedzi na skarge kasacyjna pozwany wniosl o odmowe przyjecia jej do rozpoznania, ewentualnie o jej oddalenie, zas w kazdym wypadku — o zasadzenie kosztow postepowania.
Z tych wszystkich na podstawie art. 386 1 oraz art. 385 KPC Sad Apelacyjny orzekl jak w sentencji.
- (...) przeznaczonej dla trzech osob w okresie od 03.10.2011 do 04.10.2011 — w celi przebywaly trzy osoby,
Dlatego tez w ocenie Sadu w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma okolicznosc, w jakim okresie po nabyciu lokalu mieszkalnego pozwani dokonali jego zbycia, jakie byly przyczyny zbycia tego lokalu i na jaki cel zostaly przeznaczone srodki uzyskane ze sprzedazy powyzszej nieruchomosci lokalowej. Poddajac analizie te wszystkie okolicznosci uznal Sad, ze do zbycia przez pozwanych lokalu mieszkalnego polozonego w S. przy ul. (...) doszlo po prawie pieciu latach od zawarcia umowy sprzedazy, a wiec krotko przed uplywem terminu przewidzianego w art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomosciami. Zauwazyl tez Sad, ze z przesluchania strony pozwanej wynika, iz podstawowa przyczyna dokonania powyzszej transakcji bylo rozwiazanie zwiazku malzenskiego laczacego pozwanych i koniecznosc podzialu ich majatku wspolnego. Twierdzenie pozwanych w tym zakresie sad uznal za wiarygodne, albowiem w tym samym czasie doszlo do wydania prawomocnego wyroku orzekajacego rozwod pozwanych. W tym stanie rzeczy jest zrozumiale, ze pozwani znalezli w sytuacji przymusowej, ktora uzasadniala dokonanie sprzedazy wspolnego mieszkania stron i podzial sumy uzyskanej w ten sposob pomiedzy pozwanych celem umozliwienia zaspokojenia im we wlasnym zakresie potrzeb mieszkaniowych. Pozwana L. K. wykazala rowniez za pomoca umowy sprzedazy z dnia 8 kwietnia 2004 roku, ze srodki uzyskane ze sprzedazy lokalu mieszkalnego polozonego w S. przy ul. (...) przeznaczyla w przewazajacej czesci przekraczajacej wysokosc udzielonej jej bonifikaty na nabycie nowego lokalu mieszkalnego, ktory sluzyl zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pozwanej i jej dzieci. Sad Okregowy wzial pod uwage, ze wedlug stanu prawnego obowiazujacego w dniu 30 marca 2004 roku powyzsza okolicznosc nie zwalniala pozwanej z obowiazku zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty, tym niemniej uznal Sad, ze nie mozna przy ocenie zadania pozwu pominac obecnie obowiazujacej tresci art. 68 ust. 2a pkt 5 GospNierU, ktory stanowi, ze przepisu ust. 2 nie stosuje sie w przypadku sprzedazy lokalu mieszkalnego, jesli srodki uzyskane z jego sprzedazy przeznaczone zostana w ciagu 12 miesiecy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomosci przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe. W ocenie Sadu Okregowego nie jest sluszne, aby pozwana L. K. tylko z tego powodu, ze sprzedala lokal mieszkalny przed dniem 22 pazdziernika 2007 roku byla traktowana gorzej od podmiotow sprzedajacych lokale po tej dacie. Do wniosku tego sklania fakt, ze pozwana L. K. nie dokonala sprzedazy lokalu mieszkalnego dla uzyskania korzysci majatkowej ani polepszenia swojej sytuacji mieszkaniowej, lecz zostala do tego zmuszona swoja sytuacja rodzinna zwiazana z rozwiazaniem zwiazku malzenskiego z pozwanym. Nadto pozwana faktycznie wykorzystala uzyskana od powodki pomoc publiczna w postaci bonifikaty na zabezpieczenie swoich potrzeb mieszkaniowych.
w 1989 r. — w kwocie 50.000,00 zl
Zarzucil Sadowi pierwszej instancji:
Jak wynika z akt sprawy stacja transformatorowa (...) nr (...) znajdujaca sie przy ul. (...) stanowiacej dzialke nr (...) zostala wybudowana w 1964 r. (k. 20). Wlascicielem nieruchomosci jest Gmina M. S. (k.497). Przedmiotowa nieruchomosc ma zalozona ksiege wieczysta kw nr (...) prowadzona przez Sad Rejonowy w Szczecinie XII Wydzial Ksiag Wieczystych (k. 495,498). Zaklad (...) w S. przy ul. (...) uiszczal oplate z tytulu uzytkowania terenu pod stacja (...) (k. 15,16). Wieczysty uzytkownik nieruchomosci przy ul. (...) stanowiacej dzialke nr (...), na ktorej znajduje sie m.in. budynek rozdzielni wysokiego i niskiego napiecia o powierzchni calkowitej 39,50m2 tj. (...) Spolka z ograniczona odpowiedzialnoscia w S. w dniu 14 czerwca 2006 r. sprzedal wieczyste uzytkowanie gruntu wraz z wlasnoscia budynkow szczegolowo opisanych w 1 aktu notarialnego malzonkom D. i R. O. (vide: akt notarialny na k. 9-12). Opis budynkow zbytych na rzecz malzonkow O. wynikajacy z aktu notarialnego z dnia 14 czerwca 2002 r. odpowiada zas opisowi budynkow stanowiacych wlasnosc (...) (k. 495). Z powyzszego wynika wiec, ze powodowie nabyli uzytkowanie wieczyste gruntu — dzialki przy ul. (...) o nr (...) wraz z prawem wlasnosci budynkow, w tym budynku rozdzielni wysokiego i niskiego napiecia o powierzchni 39,5 m2.
Jak wielokrotnie wskazywal Europejski Trybunal Praw Czlowieka, traktowanie ponizajace to takie wkroczenie w sfere integralnosci fizycznej lub psychicznej czlowieka, ktore — w ocenie obiektywnej — wywoluje u ofiary odczucie strachu, stresu i podporzadkowania, zdolne do jej upokorzenia, upodlenia lub zniewolenia. O ponizajacym traktowaniu mozna mowic dopiero wtedy, gdy ofiara traktowana jest w sposob przekraczajacy minimalny poziom dolegliwosci nieuniknionej w zwiazku z odbywaniem kary pozbawienia wolnosci, oceniany w odniesieniu do konkretnych okolicznosci kazdej sprawy z uwzglednieniem elementow subiektywnych, odnoszacych sie do osoby ofiary, oraz obiektywnych, odnoszacych sie do przyczyn i sposobu zlego traktowania, legalnosci dzialania itp. (por. m.in. wyroki Europejskiego Trybunal Praw Czlowieka z dnia 7 czerwca 2011 r., 30042/08, S. C. przeciwko Wegrom, z dnia 28 pazdziernika 2010 r., 23284/04, B. P. przeciwko Rosji, oraz z dnia 11 marca 2004 r., 40653/98 M.P. I. przeciwko Bulgarii). Przyjmuje sie zatem, ze pewne zachowania funkcjonariuszy publicznych wobec skazanego, nawet nielegalne, niedopuszczalne i zaslugujace na moralne potepienie, jezeli nie osiagaja pewnego stopnia drastycznosci, nie pozwalaja na stosowanie art. 3 konwencji.
Potwierdza to tresc sporzadzonego w tym dniu protokolu rozprawy. Protokol rozprawy jest dokumentem urzedowym, w rozumieniu art. 244 KPC i stanowi dowod tego co zostalo w nim urzedowo zaswiadczone. Jednoczesnie z akt sprawy nie wynika, aby strona pozwana zadala sprostowania lub uzupelnienia protokolu w trybie art. 160 KPC.
2) wlasnosc nieruchomosci lub ruchomosci, w tym urzadzen, materialow, towarow i wyrobow, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomosci lub ruchomosci;
W tym stanie rzeczy Sad I instancji prawidlowo oddalil wnioski powodki o dopuszczenie dowodow z dokumentow w postaci umowy zawartej pomiedzy powodka i Spolka (...), faktur wystawionych przez Spolke (...) na powodke na zadana nienalezna — zdaniem powodki — kwote i protokolow przekazania powodce maszyn. Jak wynika bowiem z powyzszych motywow wskazane dowody nie sluzyly do wykazania faktow istotnych dla rozstrzygniecia sprawy niniejszej. Dokumenty dotycza faktow jakie mialy miejsce przed wydaniem nakazu zaplaty w sprawie III Nc 106/02. Wnioski zas dowodowe zmierzaly do wykazania nieistnienia po stronie powodki zobowiazania ze stosunku cywilnego, dla zabezpieczenia ktorego zostal wystawiony i wreczony weksel, czyli byly to wnioski, ktore mogly byc zlozone w sprawie zakonczonej prawomocnym nakazem zaplaty. Zlozenie takich wnioskow w sprawie niniejszej potwierdza tylko stanowisko, ze powodka zmierza do ponownego rozpoznania roszczen zgloszonych w sprawie III Nc 106/02, co w sprawie niniejszej jest niedopuszczalne.
Powod jako czlonek Wspolnoty Mieszkaniowej ponosi koszty zarzadu calej nieruchomosci, w tym wydatki na remonty i biezaca konserwacje.
R. G. ma 78 lat, a jego zona B. G. — 77 lat. rodlem utrzymania pozwanych jest wylacznie dochod z emerytur w lacznej wysokosci 2.214 zlotych. Oboje pozwani otrzymuja dodatek opiekunczy z racji osiagnietego wieku. Zajmowane przez nich mieszkanie stanowi jedyny skladnik ich majatku.
Na podstawie art. 319 KPC orzeczono o zastrzezeniu pozwanemu P. B. prawa do powolania sie w toku postepowania egzekucyjnego na ograniczenie jego odpowiedzialnosci do przedmiotowych nieruchomosci, a ponadto na ograniczenie odpowiedzialnosci do odsetek za ostatnie dwa lata przed przysadzeniem wlasnosci przedmiotowych nieruchomosci. W tej ostatniej kwestii Sad powolal sie na ustalona orzecznictwie zasade, iz przewidziane w art. 69 KWU w zwiazku z art. 1025 3 KPC ograniczenie odpowiedzialnosci dluznika hipotecznego z tytulu odsetek za ostatnie dwa lata przed przysadzeniem wlasnosci nieruchomosci powinno byc zastrzezone w tresci tytulu egzekucyjnego skoro zas dotychczasowa tresc przepisu art. 69 KWU wskazywala, ze granice zabezpieczenia sa okreslone w odrebnych przepisach (kodeksie postepowania cywilnego), to stosowanie art. 69 KWU w dotychczasowej tresci oznacza rowniez, iz w dotychczasowej tresci winno sie stosowac przepisy wypelniajace tresc ww. przepisu, tj. art. 1025 3 KPC w tresci obowiazujacej do dnia 19 lutego 2011r.O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 100 KPC.
Sad dal wiare dowodom z dokumentow, gdyz byly jasne, pelne, rzetelne, a ponadto zadna ze stron ich nie kwestionowala i nie budzily one watpliwosci Sadu.
- od kwoty 389,79 zl od dnia 25.05.2010 r. do dnia zaplaty,
art. 5 KC. w sprawach dotyczacych odpowiedzialnosci na podstawie
Pozwany przeznaczyl otrzymana kwote 50.000 zl na rozwoj gospodarstwa rolnego.
W zakresie ponownego rozpoznania zostal ustanowiony dla maloletniej pozwanej kurator dla reprezentacji jej interesow — i to dwukrotnie, bowiem pierwszy wyznaczony kurator zmarl — natomiast zawiadomiona o toczacym sie postepowaniu matka pozwanej, A. B., nie przystapila do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.
Powodowie wniesli, aby powyzsze oswiadczenie zostalo napisane czarna czcionka Arial 12, przy czym tytul, podpis (...) oraz fragment pierwszego zdania od slowa przepraszam” do slowa osobistych” czcionka pogrubiona, caly tekst oswiadczenia na bialym tle, w ramce o wymiarach 160 mm x 110 mm.
W ocenie Sadu Apelacyjnego nie mozna czynic zarzutu powodowej Spolce, ze swoim postepowaniem doprowadzila do wydania Spolce (...) towaru na kwote okolo 800.000 zl w sytuacji, kiedy Spolka (...) nie regulowala platnosci. Zauwazyc nalezy, ze wspolpraca Spolki (...) z H. (P.) trwala od jakiegos czasu i Spolka wywiazywala sie z wczesniejszych zobowiazan. Podmioty gospodarcze prowadzac dzialalnosc musza tez kierowac sie pewna doza zaufania wobec swoich partnerow biznesowych, gdyz w przeciwnym razie zadna wspolpraca nie bylaby mozliwa.
Sad Okregowy ustalil, ze A. C. ma 25 lat, nie mial wyuczonego zawodu, ukonczyl jedna klase szkoly zawodowej. Postanowieniem Sadu Rejonowego w Szczecinie z dnia 25 marca 2005 r. zastosowano wobec niego tymczasowe aresztowanie, w zwiazku z postawieniem mu zarzutu usilowania zabojstwa. Za popelnienie powyzszego czynu powod zostal skazany prawomocnym wyrokiem na kare pozbawienia wolnosci, ktorej koniec przypada na marzec 2013 r. A. C. przebywal w Areszcie Sledczym w S. okresach 26 marca — 30 czerwca 2005 r. oraz 4 sierpnia 2005 r. — 15 pazdziernika 2009 r. Przed 1 wrzesnia 2007 r. Areszt Sledczy w S. nie prowadzil ewidencji zaludnienia poszczegolnych cel mieszkalnych. Monitorowanie cel rozpoczeto dopiero od dnia 1 wrzesnia 2007 r. (we wszystkich jednostkach penitencjarnych w kraju). Zaludnienie w poszczegolnych celach — ze wzgledu na specyfike pozwanej jednostki penitencjarnej — mialo charakter dynamiczny. W okresie od 5 maja 2007 r. do 20 sierpnia 2007 r. A. C. przebywal na oddziale (...), w celi nr (...) o powierzchni 8,27 m2. W okresie od 20 sierpnia 2007 r. do 6 wrzesnia 2007 r. — na oddziale (...), w celi nr (...), o powierzchni 9,97 m2. W okresie od 6 wrzesnia 2007 r. do 20 stycznia 2008 r. — na oddziale (...) w celi nr (...), o powierzchni 8,64 m2. Przez caly powyzszy okres w celi tej przebywalo 3 osadzonych, za wyjatkiem 5 dni we wrzesniu 2007 r., kiedy to w celi przebywalo 4 osadzonych. Okna cel mieszkalnych pawilonu B wychodzace na ulice (...) wyposazone byly w przeslony okienne, tzw. blendy, zamontowane na zewnetrznej scianie budynku dla zapobiezenia nielegalnego kontaktowania sie tymczasowo aresztowanych z osobami postronnymi. Przeslony z poliweglanu, umieszczone byly w odleglosci 30 cm od sciany budynku, nie ograniczaly doplywu swiatla i powietrza, a jedynie zamazywaly obraz. Cele mieszkalne, w ktorych osadzony byl powod posiadaly wentylacje grawitacyjna. Przewody wentylacyjne poddawane byly corocznym kontrolom kominiarskim. Aby przeciwdzialac przeludnieniu w Areszcie Sledczym w S. zlikwidowano swietlice i zaadaptowano je na cele mieszkalne. By zyskac dodatkowa powierzchnie dla osadzonych duze pomieszczenia, w ktorych byly ambulatoria przerabiano na cele, zas male cele przerabiano na ambulatoria. Na kazdego osadzonego w Areszcie Sledczym w S. przypadalo jedno lozko wiezienne z posciela, jeden taboret wiezienny, stol wiezienny — maly na dwoch osadzonych i duzy na czterech osadzonych. Do cel z trzema osadzonymi wstawiano stol duzy. Szafka wiezienna mala przypadala na dwoch osadzonych, zas duza na czterech. Ponadto w celi znajdowala sie polka na srodki higieny osobistej w kaciku sanitarnym, lustro, kosz na smieci, miska plastikowa, szczotka, szufelka ze zmiotka, szczotka klozetowa i wieszak. Wyposazenie cel bylo typowo wiezienne, trudne do zniszczenia, czy uszkodzenia, ze wzgledu na solidna konstrukcje i materialy, z ktorych wykonano meble. Podstawowa przyczyna uszkodzen sprzetow byla swiadoma dewastacja przez osadzonych lub wykorzystywanie sprzetu niezgodnie z jego przeznaczeniem. Na terenie aresztu byly warsztaty remontowe zatrudniajace osadzonych, ktorzy wykonywali biezace naprawy i konserwacje sprzetu. Co najmniej dwa razy w roku wykonywane byly przeglady cel, na podstawie ktorych byl sporzadzany harmonogram prac remontowych. Nie bylo przypadkow, aby osadzony np. lezal na niesprawnym technicznie lozku, gdyz takie lozko trafialo od razu do naprawy. Srodki czystosci i higieny byly wydawane osadzonym do 10 — go dnia kazdego miesiaca, zgodnie z przepisami. Za dystrybucje tych srodkow odpowiadal funkcjonariusz oddzialowy, ktory rozprowadzal je wedlug potrzeb. Osadzeni mogli tez sami kupowac te srodki w kantynie. Na jedna osobe przypadalo: pasta do zebow, krem do golenia, nozyki do golenia, proszek do prania, mydlo toaletowe, rolka papieru, a takze szczoteczka do zebow — raz na pol roku. Na prosbe osadzonego asortyment mogl byc wydawany dodatkowo. Osadzeni otrzymywali srodki czystosci na utrzymanie porzadku w celach, tj. worki na smieci, plyn do naczyn, mleczko czyszczace, paste do podlogi, srodki do dezynfekcji WC. W 2008 r. przeprowadzono remont kacikow sanitarnych w pawilonie B, polegajacy na ich calkowitej zabudowie, wymianie tzw. bialego montazu, baterii, zaworow, spluczek oraz wymianie instalacji elektrycznej wraz z osprzetem w celach. Przeprowadzano rowniez remonty calych cel, zatrudniajac do tego osadzonych pracujacych w warsztacie jednostki. O istniejacym w Areszcie Sledczym w S. przeludnieniu informowano kazdorazowo pisemnie Sad Okregowy w Szczecinie Wydzial Penitencjarny. Osadzeni w Areszcie Sledczym w S. mogli czytac ksiazki i gazety, gdyz w areszcie znajdowala sie biblioteka i prenumerowano czasopisma. Cele byly wyposazone w radiowezel, dzieki ktoremu osadzeni mieli mozliwosc sluchania audycji radiowych oraz nagrywanych przez dzial penitencjarny. Na prosbe osadzonego dyrektor wyrazal zgode na posiadanie prywatnego odbiornika TV, jednego na cele. Powod mial w celi odbiornik TV. Okna w celach Aresztu Sledczego w S. mogly byc otwierane. A. C. razem ze wspolosadzonymi palil papierosy w celach. Powod w okresie osadzenia go w Areszcie Sledczym w S. byl otyly; przy wzroscie okolo 172 cm wazyl okolo 130 kg.
- srodki zgromadzone na tych rachunkach wchodzily w sklad majatku wspolnego malzonkow Z. i K. P., czego pozwana byla swiadoma, a zatem nawet gdyby hipotetycznie doszlo do jakichs ustnych oswiadczen Z. P., co do przeznaczenia tych srodkow w sposob odmienny
Reasumujac powod w procesie nie przedstawil zadnych wyliczen poniesionej szkody ani dokumentow potwierdzajacych jej zaistnienie. Nie spelnil zatem koniecznych przeslanek opisanych w tresci art. 361 KC. To uniemozliwia przyjecie, ze zasadnym bylo zadanie przez niego odszkodowania opisanego w pozwie i dalszym toku postepowania.
Podstawe tak opisanego wyroku stanowily nastepujace ustalenia i wnioski:
- w zakresie przyznanego zadoscuczynienia — art. 445 1 w zw. z art. 5 KC poprzez przyznanie powodowi zadoscuczynienia w kwocie przewyzszajacej 250.000 zl, pomimo ustalenia, ze jego stan zdrowia cechuje calkowity brak swiadomosci oraz brak szans na popra
Sad pierwszej instancji zwrocil uwage, iz zasady wspolzycia spolecznego w rozumieniu art. 5 KC sa pojeciem pozostajacym w nierozlacznym zwiazku z caloksztaltem okolicznosci danej sprawy i w takim calosciowym ujeciu wyznaczaja podstawy, granice i kierunki rozstrzygniecia w sytuacjach wyjatkowych, ktore przepis ten ma na wzgledzie. Klauzula generalna zawarta w art. 5 KC w szczegolnosci nie ksztaltuje praw podmiotowych ani nie zmienia praw wynikajacych z innych przepisow prawa. Przez odwolywanie sie, zwlaszcza ogolne, do klauzul generalnych przewidzianych w omawianym przepisie, nie mozna podwazac posrednio mocy obowiazujacej przepisow prawa. Taka praktyka moglaby prowadzic do naruszenia zasady praworzadnosci w demokratycznym panstwie prawnym. Majac na uwadze powyzsze Sad Okregowy uznal, iz w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zastosowania przepisu art. 5 KC, gdyz rozpatrywana materia znajduje scisle uregulowanie w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomosciami. Korzystanie zas z uprawnien ustawowych nie moze byc generalnie uznawane za
W przedmiotowej sprawie Sad I instancji ustalil, ze pozwany sprzedal sporna nieruchomosc lokalowa w L. przy ul. (...) przed uplywem 5 lat od dnia jego nabycia osobom trzecim, ktore nie pozostawaly wobec pozwanego w stosunku bliskosci. W ocenie Sadu Okregowego pozwany nie dzialal w ramach celu, ktory przyswiecal udzieleniu mu bonifikaty. Pozwany z pieniedzy uzyskanych ze sprzedazy mieszkania przy ul. (...) w L. nie kupil innego lokalu mieszkalnego, ani tez nie kupil nieruchomosci przeznaczonej na cele mieszkaniowe, ani nie przekazal mieszkania osobie pozostajacej w stosunku bliskosci z pozwanym.
Na podstawie art. 104 ust. 1a ustawy emerytalnej dla emerytow i rencistow prowadzacych pozarolnicza dzialalnosc za przychod, o ktorym mowa w ust. 1, przyjmuje sie przychod stanowiacy podstawe wymiaru skladki na ubezpieczenia spoleczne w rozumieniu przepisow o systemie ubezpieczen spolecznych. W mysl natomiast art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 pazdziernika 1998 r. o systemie ubezpieczen spolecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 205 poz. 1585) za przychod rozumie sie przychody w rozumieniu przepisow o podatku dochodowym od osob fizycznych z tytulu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakladczej, sluzby, wykonywania mandatu posla lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolnosci lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasilku dla bezrobotnych, swiadczenia integracyjnego i stypendium wyplacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a takze z tytulu prowadzenia pozarolniczej dzialalnosci oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak rowniez z tytulu wspolpracy przy tej dzialalnosci lub wspolpracy przy wykonywaniu umowy.
Powodka J.T. w dniu 1 sierpnia 1983 roku, jako czlonek Spoldzielni, otrzymala przydzial spoldzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...), polozonego w L. przy ul. (...), a znajdujacego sie w zasobach Spoldzielni Mieszkaniowej im. (...) w L. W lokalu tym zamieszkuja: powodka, jej maz, corka A.F. wraz z mezem G.F. i synem P.F.
Sad Apelacyjny zwazyl, co nastepuje:
W toku postepowania powodka zbyla sporna nieruchomosc lokalowa na rzecz (...) sp. z o.o. z siedziba w K.
W wyroku Sadu Najwyzszego z dnia 27 marca 2013 r. (I CSK 518/12) wydanego w sprawie, na ktora powoluja sie powodowie w apelacji, zostal wyrazony poglad, iz wywodzenie braku bezprawnosci dzialania pozwanych z uwagi na ich subiektywne przekonanie o prawdziwosci zarzutu postawionego powodowi nie jest trafne z uwagi na to, ze sformulowanie obiektywnie nieprawdziwego zarzutu godzacego w cudze dobra osobiste jest zawsze bezprawne”. Sad Najwyzszy wskazal jednak, iz przyznanie wydawcy tabloidu co do zasady ochrony prawnej w przypadku naruszenia jego dobr osobistych nie oznacza automatycznego uwzglednienia dochodzonych roszczen skoro podlegaja one ocenie takze z tego punktu widzenia, czy z uwagi na konkretne okolicznosci nie zachodzi przypadek naduzycia przez wydawce przyslugujacego mu prawa (art. 5 KC)”. Zdaniem Sadu Najwyzszego podstawe twierdzenia o wystapieniu naduzycia prawa podmiotowego stanowic powinna analiza zachowania uprawnionego (czy zajscie zostalo przez niego sprowokowane, a druga strona formulujac okreslone zarzuty dzialala w subiektywnym, usprawiedliwionym okolicznosciami, przekonaniu, ze jest on prawdziwy).
Jak wynika zatem z powyzszych motywow zarzut apelacji naruszenia przepisu art. 5 KC jest nietrafny.
Z opinii lacznej wszystkich ww. bieglych lekarzy wynika natomiast, iz takie schorzenia jak zapalenie blony sluzowej zoladka, zapalenie blony sluzowej przelyku, przepuklina rozworu przelykowego przepony, miokardiopatia naczyniopochodna oraz poczatkowe zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego naleza do schorzen samoistnych i nie mozna powiazac ich z razeniem pradem, a ponadto z tego powodu nie istnieje istotne uposledzenie zdolnosci do pracy. Natomiast w ocenie neurologicznej i psychiatrycznej u powodki istnieja objawy organicznego uszkodzenia osrodkowego ukladu nerwowego tj. encefalopatii po porazeniu pradem w dniu 25 lipca 1997 roku, u powodki dominuja objawy padaczki ogniskowej skroniowej oraz utrwalone zaburzenia nerwicowe i adaptacyjne. Schorzenia stwierdzone u powodki, w ocenie bieglych, nie wplywaja istotnie na funkcjonowanie w zyciu prywatnym, powodka nie jest osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji, nie wymaga specjalistycznego prywatnego leczenia nie wymaga wyszukanych metod leczenia, rehabilitacji ani specjalnej diety, natomiast schorzenia maja wplyw na zdolnosc do pracy.
Niezaleznie od powyzszego w sprzeciwie od nakazu zaplaty w postepowaniu upominawczym strona pozwana nie wnosila o przeprowadzenie jakichkolwiek dowodow na okolicznosc tego, ze zgodnym zamiarem stron i celem umow zawartych przez powoda z obiema spolkami byla zmiana wierzyciela, co jest charakterystyczne dla umowy przelewu. Co do twierdzen o pozornosci — pozwana podniosla w sprzeciwie tylko tyle, ze mialyby o niej swiadczyc takie okolicznosci jak charakter prowadzonej przez powodowa spolke dzialalnosci oraz tresc umow laczacych strony. Innych dowodow na zaistnienie wady oswiadczenia woli z art. 83 KC strona pozwana w sprzeciwie nie zawnioskowala. Pozornosc czynnosci prawnej jest okolicznoscia faktyczna i wobec tego podlega ustaleniu na takich samych zasadach jak pozostale, istotne dla rozstrzygniecia fakty. Nie ulega watpliwosci, ze ciezar dowodu spoczywa na stronie, ktore z tego faktu wywodzi skutki prawne (m.in. wyrok SN z 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt II UK 334/09).
Powodka (...) spolka z o.o. z siedziba w B. wniosla o orzeczenie nakazem zaplaty, ze pozwani B.S. i J.S. solidarnie zaplaca na rzecz powodki kwote 572.350,51 zl z weksla wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 czerwca 2011 r. do dnia zaplaty oraz kosztami postepowania nakazowego w kwocie 14.372 zl w ciagu dwoch tygodni od dnia doreczenia nakazu.
Z zeznan swiadka J. M. wynikalo, ze w toku negocjacji prowadzonych przez strony przed zawarciem umowy oraz aneksu do umowy problem wierzytelnosci, ktorej dotyczyl spor w niniejszej sprawie byl podniesiony — bylo mowione, ze ta wierzytelnosc nie istnieje w ksiegach i ze Pan K. bierze to na siebie”.
Majac powyzsze na uwadze oraz podzielajac argumentacje Sadu Okregowego nalezalo przyjac, iz przedmiotowe roszczenie nie wykracza poza ramy okreslone przez art. 5 KC.
a) po stronie powodow oplate stosunkowa o pozwu w kwocie 5 389 zl, wynagrodzenie pelnomocnika w stawce minimalnej za postepowanie w I instancji oraz za postepowanie zazaleniowe (3 600 + 1 800 zl), wynikajacej z 6 pkt 6 oraz 13 ust. 2 pkt 2 w zwiazku z 2 ust. 1 i 2 rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwosci z dnia 28.09.2002 r. w sprawie oplat za czynnosci adwokackie (Dz.U. 2013, poz. 461), a nadto oplate za pelnomocnictwo (17 zl), tj. lacznie kwote 10 806 zl;
Powod w odpowiedzi na apelacje wniosl o jej oddalenie i zasadzenie kosztow procesu.
Sad Najwyzszy zwazyl, co nastepuje:
Wskazac takze nalezy, ze biernosc powoda w tym zakresie znalazla odzwierciedlenie w ocenie chwili, z ktora rozpoczal bieg termin przedawnienia przyslugujacego mu roszczenia. Nie jest przy tym uzasadnione, by te same okolicznosci stanowily podstawe dla przyjecia dalej idacych, negatywnych dla powodow skutkow prawnych, z odwolaniem sie do art. 362 KC.
Podkreslic przy tym nalezy, iz powod wytaczajac powodztwo opozycyjne w oparciu o przepis art. 840 1 pkt 2 KPC i zadajac w jego ramach pozbawienia powyzszego tytulu wykonawczego wykonalnosci w czesci dotyczacej zasadzonej w nim na rzecz strony pozwanej calej naleznosci glownej — 82.000 zl, kosztow zastepstwa procesowego — 12.000 zl oraz kosztow nadania klauzuli wykonalnosci — 200 zl, swoje roszczenie opieral na twierdzeniu, ze po powstaniu owego tytulu wykonawczego i w toku prowadzonego postepowania egzekucyjnego doszlo do zaspokojenia wierzyciela w tym zakresie i tym samym spelnieniu swiadczenia przez dluznika, ktore skutkowalo wygasnieciem jego zobowiazania w powyzej wskazanej czesci. Zasadnosci owego powodztwa i slusznosci swoich racji powod upatrywal wprost i jedynie w tresci pism strony pozwanej z dnia 13.06.2012 r. i z dnia 18.06.2012 r. skierowanych do organu egzekucyjnego (komornika sadowego) i niego, ktore informowaly o wysokosci aktualnego zadluzenia apelujacego oraz pismie komornika prowadzacego egzekucje z dnia 6.07.2012 r. skierowanym do powoda i informujacym o innym stanie jego aktualnego zadluzenia. Jednoczesnie podkreslic nalezy, iz juz w samym uzasadnieniu pozwu powyzszych pism wierzyciela powod nie utozsamial z oswiadczeniem woli pozwanej Gminy stwierdzajacym spelnienie przez dluznika swiadczenia w zakresie objetym zadaniem pozwu. Natomiast wskazujac na ich tresc podkreslal jedynie odmienny sposob zarachowywania przez wierzyciela wplat otrzymywanych od organu egzekucyjnego. Znamienne pozostaje przy tym rowniez to, ze w toku procesu powod zadnych innych wnioskow dowodowych, poza dowodami z dokumentow wskazanymi w pozwie, nie zglaszal a nadto wnosil o oddalenie osobowych wnioskow dowodowych zgloszonych przez strone pozwana, kwestionujaca w odpowiedzi na pozew zasadnosc powodztwa w calosci. Powyzej wskazane okolicznosci, gdy zwazy sie na tresc przepisow art. 840 1 pkt 2 KPC i art. 843 KPC oraz art. 6 KC w zw. z art. 232 KPC, zdaniem Sadu Apelacyjnego maja kluczowe znaczenie dla oceny zasadnosci tak zarzutow zawartych w apelacji powoda, jak i samego powodztwa.
Sad Apelacyjny w W. przy rozpoznawaniu apelacji powzial watpliwosc wyrazona w zagadnieniu prawnym przedstawionym do rozstrzygniecia Sadowi Najwyzszemu.
Ustalajac stan faktyczny Sad Okregowy odmowil wiarygodnosci zeznaniom pozwanych w tym tylko zakresie, w jakim wskazali oni, ze przed zawarciem umowy zamiany, wiedzac o tresci art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomosciami, zasiegali porad prawnikow, w tym notariusza sporzadzajacego umowe i uzyskali informacje, ze umowa zamiany nie jest zbyciem rzeczy, a tym samym nie jest objeta hipoteza powolanego przepisu. Co do zasady wiedza o tym, ze w drodze zamiany dochodzi do zbycia rzeczy nalezy do podstaw prawa cywilnego. Nie jest wiec prawdopodobne, aby odmiennych informacji udzielali pozwanym profesjonalisci. W kazdym razie pozwaniu nie przedstawili zadnych wnioskow dowodowych, ktore prowadzilyby do wykazania podanej wyzej okolicznosci, a wiec ich twierdzenia pozostaly goloslowne.
Spornym miedzy stronami faktem byl, czy pozwana pytala pracownikow Agencji, czy moze zaliczyc do kosztow podatek od towarow i uslug, czy tez nie. Pozwana podnosila, iz uzyskala odpowiedz twierdzaca, pracownicy powodki zaprzeczali natomiast, aby rozmawiali z pozwana lub jej synowa na temat podatku. Wyjasnienie tej kwestii nie mialo jednak znaczacego wplywu na wynik sprawy.
Wyrok z dnia 9 marca 2012 r. zostal w calosci zaskarzony przez powodke apelacja, ktora zarzuca:
Z tych wszystkich wzgledow Sad Apelacyjny oddalil obie apelacje.
Z tych wzgledow Sad Najwyzszy orzekl, jak w sentencji (art. 39815 1 KPC).
- Artykul z 23 kwietnia 2009 r.;
Pozwany zaprzeczyl twierdzeniu aby w dniu 19 sierpnia 2008 roku zawarl z powodem jakakolwiek umowe. Powoda zatem obciazal przede wszystkim dowod zawarcia w dniu 19 sierpnia 2008 roku umowy, na ktora sie powolal, tj. umowy na podstawie ktorej pozwany bylby zobowiazany do swiadczenia wynagrodzenia na jego rzecz. Dalsza zas kwestia jest wykladnia tej umowy.
1) uwzglednieniu zarzutu przedawnienia, chociaz nie zostal on zgloszony przez pozwanego w sposob prawidlowy;
Strona pozwana wniosla odpowiedz na apelacje, zadajac jej oddalenia w calosci i zasadzenia kosztow postepowania.
W ocenie skarzacego, Sad meriti wydajac zaskarzony wyrok dopuscil sie szeregu uchybien, przejawiajacych sie w blednym zastosowaniu prawa materialnego oraz naczelnych zasad prawa cywilnego, zgodnie z ktorymi winien rozpatrywac sprawe przede wszystkim w oparciu o zasady wspolzycia spolecznego. Specyfika sprawy, wyrazajaca sie w tym, ze chodzi o rozliczenie z narodowa przeszloscia, o sprawiedliwosc rangi panstwowej winny byc decydujace. W przywolywanych realiach przedawnienie roszczenia winno zejsc na drugi plan, albowiem jego uwzglednienie rownoznaczne jest z wyrazeniem aprobaty dla dzialan owczesnych wladz Panstwa Polskiego, z przyczynianiem sie do zatarcia pamieci o nagannosci systemu totalitarnego. rodla krzywd powod upatruje w dzialaniach aparatu rzadowego, zatem potrzeba bylo wiele czasu, by R. P. nabral swiadomosci prawnej i wiary w mozliwosc dochodzenia swoich praw naruszonych przez Panstwo, ktore niegdys go skrzywdzilo.
Pozostawila prowadzacego z nia wspolne gospodarstwo domowe malzonka S. M. — osobe niepelnosprawna, wymagajaca opieki, nieslyszaca, cierpiaca na zanik pamieci, a do tego nie umiejaca pisac, oraz nie prowadzaca z nia wspolnego gospodarstwa domowego corke — B. S. (1).
W dniu 11 stycznia 2011 roku powod zlozyl zawiadomienie o podejrzeniu popelnienia przestepstwa na jego szkode przez brata A.M. i pozwana, polegajacego na przywlaszczeniu przez nich naleznych powodowi pieniedzy z renty i odszkodowania. Dochodzenie umorzono z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniajacych podejrzenie popelnienia przestepstwa.
Obciazenie obowiazkiem pokrycia tymczasowo wylozonych przez Skarb Panstwa kosztow sadowych winno nastapic odpowiednio do zasady odpowiedzialnosci za wynik postepowania. Zdaniem Sadu Apelacyjnego, w sprawie zachodza jednakze okolicznosci pozwalajace uznac, iz obciazenie powodki w takim zakresie obowiazkiem zwrotu tymczasowo pokrytych przez Skarb Panstwa kosztow sadowych narusza zasady slusznosci. W niniejszej sprawie powodka korzystala z czesciowego zwolnienia od kosztow, a w toku postepowania sadowego nie zostaly ujawnione okolicznosci pozwalajace na stwierdzenie, ze jej stan majatkowy ulegl zdecydowanej poprawie. Z akt sprawy natomiast wynika, ze Sad przystepowal do prowadzenia czynnosci generujacych wydatki bez wzywania stron do uiszczenia zaliczki, co powoduje, ze powodka nie miala mozliwosci zlozenia stosownego wniosku o zwolnienie od kosztow sadowych w postaci wydatkow, natomiast koszty postepowania dowodowego okazaly sie dosc wysokie. W ocenie Sadu Apelacyjnego choc powodka otrzymuje regularne swiadczenia tytulu pozostawania w stanie spoczynku, aktualna jej sytuacja majatkowa nie jest na tyle korzystna, aby bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania mogla uregulowac cala naleznosc z tytulu kosztow sadowych w kwocie w ok. 9.000 zl. W tych okolicznosciach Sad Apelacyjny na podstawie art. 113 ust. 4 KSCU uznal za zasadne nalozenie na powodke obowiazku pokrycia nieuregulowanych wydatkow w polowie, a w pozostalym zakresie odstapil od obciazenia kosztami sadowymi.
W ocenie apelujacego odwolujaca sie jako osoba nie prowadzaca z matka wspolnego gospodarstwa domowego bylaby uprawniona do wyplaty swiadczenia po niej w dalszej kolejnosci, poniewaz w pierwszej kolejnosci do tej wyplaty jest uprawniony maz matki, ktory z nia do konca zamieszkiwal i jak ustalil Sad I instancji — prowadzil wspolne gospodarstwo domowe. Nie ma znaczenia w sprawie, ze S. M. nie wystapil o wyplate niezrealizowanego swiadczenia, a takze, iz Sad ten uznal, ze sytuacja jest szczegolna i zasluguje na ocene z uwzglednieniem zasad wspolzycia spolecznego.
- (...) przeznaczonej dla czterech osob w okresie od 28.06.2011 do 05.07.2011 — w celi przebywaly cztery osoby,
Orzeczenie jak w punkcie 2 sentencji zaskarzonego wyroku Sad I instancji oparl na uznaniu, ze w wywiadzie prasowym z 23 pazdziernika 2012 r. pozwany naruszyl dobra osobiste powoda w ten sposob, iz sformulowal pod jego adresem zarzut, ze powod wplywal na dzialania prokuratorow (uzasadnienie wyroku -k.213).
- 10 lutego 2011 r. — 13.000 zl,
Jak wskazal Sad, spadkodawczyni nie sporzadzala testamentu i podstawa dziedziczenia po zmarlej A. B. (2) byla ustawa. Pozwana nie zostala zatem wydziedziczona.
Sad Apelacyjny nie dopatrzyl sie rowniez w zadaniu powoda zasadzenia na jego rzecz splaconej za pozwanego kwoty naruszenia art. 5 KC. Podniesc przede wszystkim nalezy, ze pozwany nie placac wymagalnych zobowiazan sam narusza zasady wspolzycia spolecznego, a zwlaszcza zasade rzetelnosci i uczciwosci obowiazujaca podmioty w dzialalnosci gospodarczej. Domaga sie on finansowania jego dzialalnosci przez wierzycieli, a gdy wierzyciel domaga sie naleznej mu wierzytelnosci nie mozna stwierdzic, ze jest to sprzeczne z zasadami wspolzycia spolecznego. Zdaniem sadu ad quem postepowanie samego pozwanego polegajace na nieplaceniu swoich wymagalnych zobowiazan stanowi naduzycie prawa, a ten kto sam naduzywa prawa nie moze domagac sie ochrony z art. 5 KC. To, ze dzialalnosc pozwanego polega na ratowaniu zdrowia i zycia ludzkiego nie usprawiedliwia nabywania mienia lub korzystania z uslug innego podmiotu bez regulowania naleznosci za to. Przedsiebiorca prowadzacy dzialalnosc gospodarcza nie ma obowiazku finansowania dzialalnosci pozwanego tylko dlatego, ze pozwany zajmuje sie chronieniem najwyzszych dobr osobistych czlowieka jakimi sa zycie i zdrowie.
Sad Okregowy nie podzielil pogladu pozwanych, ze powod wystepujac z zadaniem zwrotu bonifikaty uczynil ze swego prawa uzytek niezgodny z zasadami wspolzycia spolecznego. Istota prawa cywilnego jest udzielanie ochrony prawom podmiotowym. Wszelkie wiec rozstrzygniecia prowadzace do redukcji, czy unicestwienia tych praw musza wiec miec charakter wyjatkowy i moga byc podejmowane tylko w sytuacjach uzasadnionych istnieniem okolicznosci razacych i nieakceptowanych w swietle wartosci powszechnie uznawanych w spoleczenstwie. Pozwani skorzystali z dobrodziejstwa, za pomoca ktorego ustawodawca ulatwil obywatelom zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Nabyli wlasnosc lokalu za kilkanascie procent jego wartosci. Przywilej ten zostal obciazony tylko jednym i latwym do spelnienia warunkiem — aby nabywcy przez kilka lat powstrzymali sie przed sprzedaza lokalu lub wykorzystaniem go na cele inne niz mieszkaniowe. Pozwani wiedzieli o tym warunku, badz tez z latwoscia mogli sie o nim dowiedziec, a mimo tego nie dotrzymali go. Cel w jakim pozwani dokonali zamiany mieszkania nie uzasadnia uznania, ze znajdowali sie w sytuacji wyjatkowej, wymagajacej szczegolnej ochrony. Wiedzieli przeciez, ze ich dzieci dorastaja oraz, ze beda potrzebowaly osobnych pokoi. Mimo tego nie zawahali sie wziac na siebie zobowiazania do powstrzymania sie od zbycia lokalu nabytego do powoda. Jesli uwazali, ze dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich dzieci konieczne bedzie przed zakonczeniem okresu dziesiecioletniego zamieszkanie w wiekszym lokalu, to nie powinni byli zawierac umowy z powodem. W przedmiotowej sytuacji nie sposob czynic Miastu L. zarzutu z tego, ze korzysta z przyznanego ustawa uprawnienia do odzyskania rownowartosci zbytego majatku skoro nabywcy sami nie wywiazali sie z przyjetych na siebie obowiazkow — choc nie zaszly zadne nieprzewidziane okolicznosci, ktorych nie mogli przewidziec zawierajac umowe. Nie mozna takze potraktowac zasadzenia zadanej pozwem kwoty jako prowadzace do powstania stanu rzeczy niedajacego sie pogodzic z zasadami sprawiedliwosci, zwazywszy ze pozwani zobowiazani beda do zaplaty reszty ceny odpowiadajacej rzeczywistej wartosci nabytego lokalu, co jest zwykla konsekwencja kupna mieszkania dotykajaca przewazajaca czesc nabywcow w warunkach wolnego rynku. Sad uznal rowniez za chybiony argument pozwanych ze o naduzyciu prawa podmiotowego przez powoda decyduje wystapienie z roszczeniem o zwrot bonifikaty po wielu latach od powstania roszczenia. Fakt ten nie powoduje bowiem przyznania wierzycielowi specjalnych uprawnien skoro waloryzacja bonifikaty dokonana zostala na dzien zamiany lokali, a odsetki naliczone zostaly dopiero od uplywu terminu zakreslonego w wezwaniu do zaplaty.
Nie mozna tez tracic z pola widzenia, ze zasadnosc domagania sie zaplaty przez powoda nie byla warunkowana, jak w niewypowiedziany sposob wynika z apelacji, sprzedaza nieruchomosci, ktora powod wraz z malzonka przewlaszczyli na zabezpieczenie dlugu pozwanego. Symptomatycznie apelujacy nawet nie wskazywal, z jakiego materialu dowodowego mialaby wynikac ta przeslanka, powolujac sie chocby na zgodny zamiar stron. Niewatpliwe zas to jego — w kontekscie zaprzeczen powoda, obciazal obowiazek dowodowy wykazania tej okolicznosci (art. 6 KC), ktoremu — jak wynika z analizy akt postepowania, nie podolal.
Dowod: postanowienie Sadu Rejonowego (...) w G. z dnia 25 11 2011 r. k.7,78 akt.
1) naruszenie art. 5 KC w zw. z art. 828 1 KC poprzez przyjecie, iz powod zadajac od sprawcy zdarzenia zwrotu pelnego” odszkodowania wyplaconego z tytulu ubezpieczenia mienia od ognia, czyni to sprzecznie z zasadami wspolzycia spolecznego;
Wyjasnic tez nalezy, ze zgodnie z art. 378 1 KPC, Sad rozpoznaje sprawe w granicach apelacji; w granicach zaskarzenia bierze jedynie z urzedu pod uwage niewaznosc postepowania. Powinnosc rozpoznania sprawy w granicach apelacji oznacza, miedzy innymi, nakaz wziecia pod uwage, rozwazenia i oceny wszystkich podniesionych w apelacji zarzutow i wnioskow. Sad odwolawczy rozpoznajacy sprawe na skutek apelacji nie jest jednakze zwiazany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczacymi naruszenia prawa materialnego. Oznacza to, ze bez wzgledu na stanowisko stron oraz zakres zarzutow — powinien zastosowac wlasciwe przepisy prawa materialnego, a wiec takze usunac ewentualne bledy prawne sadu pierwszej instancji, niezaleznie od tego, czy zostaly one wytkniete w apelacji. Dla postepowania apelacyjnego znaczenie wiazace maja natomiast tylko takie uchybienia prawu procesowemu, ktore zostaly przedstawione w apelacji i nie sa wylaczone spod jego kontroli na podstawie przepisu szczegolnego (por. art. 380 KPC). Sad odwolawczy rozstrzyga bowiem o zasadnosci roszczenia zgloszonego w pozwie oraz o zasadnosci zarzutow zgloszonych w apelacji.
Sad Okregowy uznal, iz B. S. (1) — zglaszajac w dniu 19 marca 2012 r. do organu rentowego wniosek o wyplate niezrealizowanego swiadczenia po matce, zmarlej w dniu 2 lutego 2012 r., powyzszego terminu dochowala.
Orzeczenia Miejskiego Zespolu ds. Orzekania o Niepelnosprawnosci ustalajace niepelnosprawnosc powoda w stopniu znacznym nie stanowily wystarczajacego dowodu do ustalenia trwalej niezdolnosci powoda do pracy w dacie otwarcia spadku. Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i spolecznej (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721) niepelnosprawnosc oznacza trwala lub okresowa niezdolnosc do wypelniania rol spolecznych z powodu stalego lub dlugotrwalego naruszenia sprawnosci organizmu, w szczegolnosci powodujaca niezdolnosc do pracy. Wprawdzie kazda osoba uznana przez orzecznika Zakladu Ubezpieczen Spolecznych za niezdolna do pracy jest uznana za niepelnosprawna (art. 5 cytowanej wyzej ustawy), ale w judykaturze podkresla sie, ze nie ma zaleznosci odwrotnej. Orzeczenie o stopniu niepelnosprawnosci, nawet znacznym nie jest rownoznaczne z orzeczeniem niezdolnosci do pracy (por. wyrok Sadu Najwyzszego z dnia 11 lutego 2011 r. w sprawie II UK 269/10), nie moze tez dowodzic trwalej niezdolnosci do pracy. Nie mniej, orzeczenia dowodzace, ze powod mial juz przed otwarciem spadku orzeczony znaczny stopien niepelnosprawnosci nie mogly byc zignorowane, zwlaszcza, ze takze z innej dokumentacji o charakterze medycznym wynikalo, ze powod w wyniku wypadku komunikacyjnego z 2007 r. doznal powaznych obrazen ciala skutkujacych m.in. niedowladem polowicznym prawostronnym, ograniczeniem sprawnosci ruchowej i mowy oraz faktycznie od tego czasu nie pracuje zarobkowo i wymaga pomocy osob trzecich.Trudna sprawa rozwodowa
Powyzszy stan faktyczny Sad ustalil na podstawie wzajemnie niesprzecznych oswiadczen stron.
Wyrokiem z dnia 4 pazdziernika 2001 r., wydanym w sprawie z powodztwa D. P. przeciwko B. G. i R. G. o zaplate, sygn. akt III C 162/01, Sad Rejonowy dla L. w L.zasadzil solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwote 13.056 zlotych z ustawowymi odsetkami od 20 grudnia 2000 r. do dnia zaplaty oraz kwote 9.028,92 zlotych tytulem zwrotu kosztow procesu. W pozostalej czesci Sad powodztwo oddalil. Naleznosc ta stanowila zwrot pozyczki udzielonej malzonkom G. przez D. P. na koszty zwiazane z wykupem przedmiotowego lokalu mieszkalnego.
Strona powodowa zaskarzyla ww. orzeczenie rowniez w czesci, tj. w zakresie punktow III I IV wyroku zarzucajac:
W ocenie Sadu Okregowego okolicznosci faktyczne w niniejszej sprawie zostaly potwierdzone srodkami dowodowymi w postaci dokumentow zalaczonych do akt sprawy. Nie wzbudzily one zastrzezen, co do swej mocy dowodowej, pomimo tego, ze zostaly one zlozone w formie kserokopii, poniewaz zarowno powod jak i pozwany nie zaprzeczali ich rzetelnosci, a Sad nie znalazl podstaw, by watpliwosci w zakresie ich tresci powziac z urzedu.
M. N., pomimo tego, ze umowa zostal zakonczona, na poczatku kwietnia 2011 r., sprzedawala bilety.
w wielu podstawach usprawiedliwiajacych zastosowanie art. 5 KC, powinno byc na tyle znaczne, aby podkreslic funkcje tej instytucji prawa cywilnego polegajacej m.in. na przestrzeganiu zasady, ze prawo powinno czynic to co dobre i sluszne.
Przechodzac do oceny przedmiotowej uchwaly na tle przepisow art. 25 ust. 1 i ust. 2 ustawy o wlasnosci lokali nalezy podkreslic, ze nieruchomoscia wspolna w rozumieniu powyzszej ustawy sa pozostale po wyodrebnieniu lokali te czesci budynku i te urzadzenia, ktore nie sluza do wylacznego uzytku wlascicieli lokali, a takze grunt, na ktorym polozony jest budynek.
W oparciu o te zarzuty pozwany wniosl o uchylenie zaskarzonego wyroku (jak nalezy rozumiec jego zmiane) i oddalenie powodztwa lub o uchylenie zaskarzonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a takze o zasadzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztow postepowania ewentualnie odstapienie od obciazania pozwanego kosztami postepowania na wypadek niekorzystnego dla niego rozstrzygniecia.
(wyrok Sadu Najwyzszego z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II CSK 640/10). Przepis art. 5 KC ma zatem charakter bardzo wyjatkowy i moze miec zastosowanie w przypadku naduzycia prawa przez osobe korzystajaca z zarzutu przedawnienia. Istnieje domniemanie, ze osoba uprawniona korzysta z prawa podmiotowego w sposob legalny, zaslugujacy na ochrone prawna. Kwestionujacy takie uprawnienie obowiazany jest wykazac racjonalne przeslanki swojej kontestacji (art. 6 KC). Zarzut przedawnienia stanowi bowiem realizacje prawa podmiotowego i jego podniesienie, co do zasady, nie stanowi naduzycia prawa podmiotowego, jednak umozliwia rozwazenie nieuwzglednienia zarzutu przedawnienia przez sad, przy czym kazdorazowo sad czyni to w oparciu o okolicznosci konkretnej sprawy (sygn. akt I ACA 258/11 wyrok s.apel. 14.09.2011 r. w Warszawie). Przenoszac powyzsze uwagi natury ogolnej na grunt mniejszej sprawy, Sad Apelacyjny uznal, ze w rozpoznawanej sprawie nie zachodzily zadne podstawy dla przyjecia, aby podniesiony zarzut przedawnienia pozostawal w sprzecznosci z uznanymi w spoleczenstwie wartosciami.
Pozwani zdecydowali sie na zamiane mieszkania poniewaz ich corka wlasnie szla do gimnazjum, a syn byl w wieku licealnym. Uznali wiec, ze dla odpowiedniego rozwoju dzieci celowe bedzie zapewnienie im oddzielnych pokoi. W lokalu nabytym od powoda nie bylo takich mozliwosci, poniewaz oprocz pokoju przejsciowego byly tam tylko dwa pokoje.
Od dnia 2 maja 2006 roku do dnia 23 czerwca 2006 roku, od dnia 21 lipca 2006 roku do dnia 25 wrzesnia 2006 roku, od dnia 27 wrzesnia 2006 roku do dnia 27 listopada 2007 roku pozwana sprawowala osobista opieke nad powodem przez okolo cztery godziny dziennie (pomoc przy myciu, ubieraniu, przygotowywanie obiadow, prasowane, masaz). Stawka za godzine uslug opiekunczych swiadczonych na terenie gminy G. wynosi aktualnie 10,50 zlotych, zas w latach 2006 — 2010 wynosila 6,50 zlotych. Koszty osobistej opieki pozwanej nad powodem wynosza 13.988 zlotych.
W swietle powyzszego Sad Okregowy dokonal prawidlowej oceny materialu dowodowego zgromadzonego w sprawie, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 233 1 KPC. Wbrew zarzutowi apelacyjnemu, Sad Okregowy, nie uznajac pracy K. I. na stanowisku laboranta za prace w warunkach szczegolnych, nie oparl sie wylacznie na opinii bieglego z zakresu bezpieczenstwa i higieny pracy, lecz mial takze na uwadze wyjasnienia wnioskodawczyni, zeznania przesluchanych w sprawie swiadkow oraz dokumenty zgromadzone w aktach osobowych wnioskodawczyni, czemu dal wyraz w uzasadnieniu zaskarzonego wyroku. Stad tez zarzut naruszenia art. 233 1 KPC okazal sie bezzasadny.
- w dacie zbycia prawa do lokalu przy ul. (...) obowiazywal stan prawny, ktory dawal uprawnienie do zadania zwrotu bonifikaty, ale nie przewidywal takiego obowiazku,
1) zarzut wystawienia tytulu egzekucyjnego w sytuacji, gdy powodowie nie zlozyli oswiadczen o poddaniu sie egzekucji po zwarciu aneksu nr (...) do umowy nr (...);
Sad Apelacyjny zwazyl co nastepuje:
Uzasadniajac podjeta decyzje organ wskazal, ze zgodnie z ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji skarzacy nie jest czlonkiem rodziny policjanta w rozumieniu art. 89 ustawy, a ponadto nie spelnia przeslanek zawartych w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczenstwa Wewnetrznego, Agencji Wywiadu, Sluzby Kontrwywiadu Wojskowego, Sluzby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Strazy Granicznej, Biura Ochrony Rzadu, Panstwowej Strazy Pozarnej i Sluzby Wieziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.), ktory przyznaje prawo do lokalu mieszkalnego rowniez czlonkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, ktorzy w chwili smierci spelniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej oraz po zmarlych emerytach i rencistach.
I. dopuszczenie i przeprowadzenie w postepowaniu apelacyjnym dowodu z pelnych akt ksiegi wieczystej Nr (...) prowadzonych przez Sad Rejonowy dla W. w W. dla spornej nieruchomosci w celu ustalenia stanu wpisow oraz wnioskow o dokonanie wpisow w dziale III i IV ww. ksiegi wieczystej adekwatnych na date skierowania przez pozwanego do powoda pisma z dnia 9 lipca 2003 r.;
Na postanowienie w przedmiocie kosztow procesu zawarte w punkcie I.1.b oraz III i IV sentencji zazalenie zlozyli powodowie. Wniesli o zmiane postanowienia Sadu i nieobciazenie powodki J.K. i K.K. (1) kosztami procesu pozwanych oraz zasadzenie na rzecz M.K. (1) od pozwanych zwrotu kosztow postepowania. Pozwani wniesli o oddalenie zazalenia.
Z powolanych przez powodke okolicznosci nie wynika takze zadne zdarzenie, ktore nastapiloby po powstaniu tytulu egzekucyjnego (po wydaniu nakazu zaplaty) i spowodowaloby wygasniecie zobowiazania wekslowego, stwierdzonego w przedmiotowym nakazie zaplaty. Z przytoczonych przez powodke podstaw faktycznych powodztwa nie wynika takze, by po wydaniu nakazu zaplaty ziscilo sie zdarzenie, z powodu ktorego zobowiazanie wekslowe nie moze byc egzekwowane. Jak trafnie wiec stwierdzil Sad Okregowy zadanie pozwu jest bezzasadne rowniez w swietle przepisu art. 840 1 punkt 2 KPC. Nalezy dodac, ze pozbawienie wykonalnosci tytulu wykonawczego, ktorego podstawa byl tytul egzekucyjny korzystajacy z powagi rzeczy osadzonej moze nastapic — pomijajac nieistotna w danej sprawie podstawe w postaci przepisu art. 840 1 punkt 3 KPC — tylko w trybie art. 840 1 punkt 2 KPC (v. wyrok SN z dnia 19 stycznia 1999 r. II CKN 188/98).
Uzyte w art. 382 KPC pojecie materialu zebranego w postepowaniu” ma znaczenie szersze niz ustalona w sprawie podstawa faktyczna. Obejmuje ono takze takie elementy jak podstawa faktyczna powodztwa, oswiadczenia stron, w tym zarzuty stron, wyniki postepowania dowodowego oraz inne czynnosci procesowe, dzialania i zdarzenia.
Majac powyzsze na uwadze, na podstawie art. 417 KC w zw. z art. 448 KC w zw. z art. 24 KC oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji RP Sad Okregowy orzekl jak w sentencji wyroku, odstepujac od obciazania powoda kosztami procesu na podstawie art. 102 KPC oraz kosztami sadowymi na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych.
Nie mozna z kolei wywodzic wniosku o niewiarygodnosci zeznan W. Z. (1) na podstawie jej twierdzen co do braku odwiedzin przez powodke ojca po smierci matki (k. (...)), lecz jedynie o nieposiadaniu w tym zakresie pelnych informacji przez swiadka.
W tym kontekscie wypada przytoczyc wypowiedz Sadu Najwyzszego, ktory w wyroku z dnia 25 sierpnia 2004 r. (IV CK 590/03) stwierdzil, ze osoby wystawiajace weksel gwarancyjny in blanco, wobec ktorych wierzyciel nie dokonal zwolnienia z dlugu, musza sie liczyc z tym, ze dla wynikajacego z weksla zobowiazania bez znaczenia sa zdarzenia z pozoru istotne, ktore mialy miejsce po jego wystawieniu.
Wbrew twierdzeniom Sadu Okregowego Sad Apelacyjny nie dopatrzyl sie naruszenia przez powoda naduzycia prawa oraz zasad wspolzycia spolecznego, przez to, ze skorzystal on z prawnej mozliwosci wyegzekwowania swiadczenia na podstawie 6 umowy zawartej z pozwanym.
2. art. 58 KC w zw. z art. 37 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomosciami poprzez ustalenie niewaznosci czynnosci prawnej z dnia 22 stycznia 1999 r. z powodu (blednego) przyjecia, ze pozwanej spolce nie przysluguje prawo do nabycia nieruchomosci w drodze bezprzetargowej (art. 37 pkt 2 ust. 1 GospNierU),
Umowa stron zostala zawarta w ramach dzialania Ulatwienia startu mlodym rolnikom”. Dzialania te byly czescia unijnego programu wsparcia obszarow wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Ramy wsparcia obszarow wiejskich ze srodkow Funduszu stworzylo Rozporzadzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia obszarow wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniajacego i uchylajacego niektore rozporzadzenia (Dz.U.UE.L Nr 160, poz. 80). Wsparcie, finansowanie z Funduszu mialo na celu rozwoj rolnictwa i obszarow wiejskich m.in. poprawienie efektywnosci, ewolucje gospodarki obszarow wiejskich, podniesienie konkurencyjnosci obszarow wiejskich, poprawienie warunkow strukturalnych gospodarski wiejskiej, zmodernizowanie gospodarstw wiejskich i ich rentownosci zapewnienie odpowiednich dochodow i warunkow zycia rolnikom i ich rodzinom. W ramach wsparcia Rozporzadzenie przewidywalo w szczegolnosci pomoc mlodym rolnikom w celu ulatwiania im zakladania gospodarstw rolnych, dostosowania strukturalnego gospodarstw (preambula) i ulatwiania podejmowania dzialalnosci w rolnictwie (art. 8 ). Zgodnie z art. 8 rozporzadzenia pomoc mlodemu rolnikowi miala byc przyznawana pod warunkiem, ze: rolnik ma mniej niz 40 lat, posiada odpowiednia wiedze i umiejetnosci zawodowe, rozpoczyna prowadzenie gospodarstwa rolnego po raz pierwszy, w zakresie gospodarstwa mozna wykazac jego rentownosc; spelnione sa minimalne normy dotyczace srodowiska, higieny i warunkow utrzymania zwierzat, nadto rolnik jest kierownikiem gospodarstwa.
- art. 481 1 w zw. z art. 363 2 KC poprzez przyjecie, iz pozwany pozostawal w opoznieniu ze spelnieniem swiadczenia odszkodowawczego w okresie poprzedzajacym wydanie wyroku.
Zaskarzonym wyrokiem z 21 marca 2013 r. Sad Okregowy w Lodzi zasadzil od pozwanego (...) Publicznego Szpitala (...) w K. (...) Centrum (...) (...) w K. na rzecz powoda (...) S.A. w L. kwote 90.816,18 zl z odsetkami ustawowymi od 24 wrzesnia 2012 r. do dnia zaplaty oraz kwote 8.158 zl tytulem zwrotu kosztow procesu.
Otoz w sprawie o zachowek zasadnicza kwestia dla oceny zgloszonego roszczenia ma, przede wszystkim, ustalenie substratu zachowku. Stanowi on wartosc calego czynnego spadku (przy odliczeniu dlugow spadkowych) ustalonego wedlug cen z daty orzekania o roszczeniach z tytulu zachowku (tak uchwala skladu 7 sedziow z 26 marca 1985 r. III CZP 75/84, OSNCP 1985 r. Nr 10, poz. 147), oraz w oparciu o przepis art. 993 i art. 996 z zw. z art. 995 KC wartosc darowizn wedlug stanu z chwili jej dokonania, a wedlug cen z chwili ustalania zachowku.
Skarzacy postrzegal uchybienie przepisowi art. 233 1 KPC w blednym uznaniu, ze nie doszlo do przejecia zakladu pracy w trybie art. 231 1 KP. Zarzut ten nie ma jednak nic wspolnego z ocena wiarygodnosci i mocy dowodow zgromadzonych w sprawie. Weryfikacja, czy doszlo do transferu nie nalezy do questiones facti, wiaze sie z natomiast z questiones iuris. O tym czy doszlo do przejscia zakladu pracy na innego pracodawce nie decyduje uklad okolicznosci faktycznych. Nie mozna zatem twierdzic, ze Sad pierwszej instancji naruszyl przepis art. 2331 KPC, tylko na tej podstawie, ze nie przyjal, ze doszlo do spelnienia przeslanek warunkujacych zastosowanie przepisu art. 231 1 KP. Wskazana wada konstrukcyjna zarzutu apelacyjnego dyskwalifikuje go. Fakty podane przez Sad pierwszej instancji, w tym tresc dokumentow obrazujacych poszczegolne zdarzenia prawne, nie zostaly ocenione i uznane za wiarygodne przez Sad pierwszej instancji. Nie doszlo zatem do wadliwego ustalenia stanu faktycznego sprawy. Dlatego Sad Apelacyjny uwaza zarzut naruszenia przepisu art. 233 1 KPC za bezpodstawny, a w rezultacie zachodza podstawy do oparcia sie przez Sad odwolawczy na ustaleniach faktycznych wskazanych w uzasadnieniu rozstrzygniecia Sadu Okregowego w Lomzy. Pozostaje zatem ocenic, czy skuteczny jest zarzut naruszenia przepisu art. 231 1 KP.' w Elblagu w trybie art. 248 1 KKW ze stan ewidencyjny jednostki przekracza ustalona pojemnosc osobowa jednostki penitencjarnej. W dniu (...) r. nadawano bieg przygotowanej przez powoda korespondencji do Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka. Pracownik Aresztu E. K. otrzymala od wychowawcy powoda dwie paczki przygotowane do wyslania. W placowce pocztowej poinformowano ja. ze oplata za jedna przesylke bylaby nizsza niz suma oplat za dwie. Z dwoch listow powoda E. K. utworzyla jedna przesylke i w tej postaci ja nadala. Przesylki przygotowane przez powoda nie byly rozpakowywane. W Areszcie Sledczym w (...) powod osadzony byl w okresie od 9 (...) r. do (...) r. i od (...) r. do (...) r. Przebywal w celach o powierzchniach mieszkalnych: 0031 — 12.61 m2 0001 — 12.81 nr, 0016 — 15.22 m2 0005 (oddzial PK5) — 19,46 m2, 0010 — 27,83 (...) 0005 (oddzial PK2) — 7.96 (...) 0018 — 6.27 (...). W okresie osadzenia powoda w Areszcie Sledczym w (...) respektowana byla norma powierzchni 3 m2, przypadajaca na jednego skazanego. Cele byly nalezycie oswietlone, wentylowane, wyposazone w sprzet kwaterunkowy. W kazdej z cel znajdowala sie umywalka z biezaca woda i kacik sanitarny wyodrebniony i zamykany drzwiami za wyjatkiem celi (...), w ktorej kacik ten jest wydzielony zabudowa z plyty meblowej na ramie metalowej. Powod jest osoba niepalaca. W okresie osadzenia u powoda stwierdzono pogorszenie stanu wzroku. Okolicznosc ta nie miala zwiazku z warunkami odbywania kary pozbawienia wolnosci. Rowniez dolegliwosci neurologiczne dotyczace kregoslupa nie mialy zwiazku z warunkami osadzenia. W sprawie I C 289/05 Sadu Okregowego w Elblagu powod domagal sie zasadzenia od Skarbu Panstwa — Aresztu Sledczego w (...) i Zakladu Karnego w (...) kwoty 100.000 zl zadoscuczynienia za przebywanie w przeludnionych celach oraz za przymusowe przebywanie z osobami palacymi tyton w okresie od 3 grudnia 2004 r. do 12 grudnia 2005 r. W dniu 30 stycznia 2006 r. powod cofnal pozew i zrzekl sie roszczenia, wobec czego Sad Okregowy postanowieniem z dnia 31 stycznia 2006 r. umorzyl postepowanie. W sprawie Ds 1506/05 Prokuratura Rejonowa w (...) umorzyla sledztwo w przedmiocie niedopelnienia obowiazkow' przez, pracownikow Urzedu Skarbowego w (...) oraz wyludzenia kwoty 15.000 zl na szkode powoda. W sprawie X K 1582/08 Sadu Rejonowego w (...) wniesiony przez powoda prywatny akt oskarzenia przeciwko R. C., J. M. i R. K. zostal uznany za bezskuteczny; decyzja jest prawomocna. W sprawie 3 Ds. 551/08 prawomocnie umorzono sledztwo w sprawie skladania falszywych zeznan przez M. T. i G. L. i poswiadczenia nieprawdy przez funkcjonariuszy pozwanego przez przedlozenie w sprawie I C 181/07 potwierdzonych za zgodnosc z oryginalem kserokopii obwolut teczek osadzonych T., L. i K. W sprawie 3 Ds. 209/10 Prokuratury Rejonowej G. — W. w G., prowadzonej na skutek zawiadomienia powoda, postanowieniem z dnia 12 listopada 2010 r. odmowiono wszczecia sledztwa w sprawie poswiadczenia nieprawdy przez kierownika Dzialu Ewidencji Aresztu Sledczego w (...) w notatce sluzbowej dotyczacej zakwaterowania powoda z uwagi na stwierdzenie, ze czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego. Analogiczne rozstrzygniecie zapadlo w odniesieniu do zarzutu poswiadczenia nieprawdy w dniu 1 1 sierpnia 2010 r. przez Dyrektora Aresztu Sledczego w (...) w pismie adresowanym do powoda dotyczacym pobytu w celi przeludnionej. Odmowiono wszczecia sledztwa takze w odniesieniu do zaistnialego w latach 1999 — 2010 r. niedopelnienia obowiazkow przez funkcjonariuszy sluzby wieziennej Aresztu Sledczego w (...) poprzez nieprawidlowe obliczanie pojemnosci jednostki penitencjarnej, dopuszczenie do jej przeludnienia, a takze poswiadczanie nieprawdy w arkuszach i zestawieniach zbiorczych przedstawianych Dyrektorowi Okregowemu Sluzby Wieziennej, gdzie wskazywano, ze jednostka nie jest przeludniona wobec braku danych dostatecznie uprawdopodabniajacych popelnienie przestepstwa.
1) wykonanie w znacznej czesci zobowiazania, z ktorym zwiazana jest kara,
5. zasadzil od Towarzystwa (...) z siedziba w W. na rzecz J. M. (1) tytulem comiesiecznej renty kwote 2.850 zl platna z gory do dnia 10. kazdego miesiaca poczawszy od dnia 1 sierpnia 2011 r. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie platnosci,
Rownoczesnie, w orzecznictwie Sadu Najwyzszego nie zostal podzielony jednostkowy poglad wyrazony w judykaturze, ze ustalenie poczatku biegu przedawnienia wymaga uwzglednienia slusznego interesu uprawnionego i winno sie go ustalac dla kazdego przypadku osobno. Stanowisko takie zajal Sad Najwyzszy w wyroku z 17 wrzesnia 2010 r., II CSK 179/10 w odniesieniu do poczatku biegu przedawnienia roszczenia o zachowek, gdy przepis art. 1007 1 KC wiaze go wlasnie z okreslonym zdarzeniem.
Sad Okregowy wskazal, ze powodka laczyla szkode z trzema zdarzeniami.
Odnoszac sie do zarzutow pozwanego wskazac nalezy, iz z uwagi na charakter postepowania o uznanie postanowien wzorca umowy za niedozwolone, okolicznosc podniesiona przez pozwanego, a dotyczaca naduzycia prawa podmiotowego, nie moze miec dla sprawy zadnego znaczenia. Postepowanie to ma bowiem na celu ochrone interesu ogolu konsumentow, bedacych potencjalnymi kontrahentami pozwanego. Jego celem nie jest natomiast indywidualna ochrona interesow powoda. Z tego wzgledu — abstrahujac od rzeczywistych pobudek, jakimi kierowal sie powod wytaczajac niniejsze powodztwo, z uwagi na obojetnosc tej okolicznosci dla danego postepowania — nie mozna zaakceptowac pogladu pozwanego, iz wniesienie pozwu w niniejszej sprawie stanowi naduzycie prawa podmiotowego z powodu sprzecznosci z zasadami wspolzycia spolecznego (art. 5 KC). W przypadku kontroli in abstracto motywacja, jaka kieruje sie powod przy wnoszeniu pozwu jest bowiem w zasadzie prawnie irrelewantna.|W dniu 21 lipca 2009 r. H.D. zlozyla wniosek o rente z tytulu niezdolnosci do pracy. W dniu 25 sierpnia 2009 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdzil, ze wnioskodawczyni jest calkowicie niezdolna do pracy od 26 maja 2009 r. do 31 sierpnia 2010 r.
W rezultacie Sad Okregowy stwierdzil, ze brak podstaw do uznania, ze szkodaw postaci przejecia jeziora przez Skarb Panstwa nastapila w wyniku bezprawnejingerencji rodzacej odpowiedzialnosc na gruncie prawa cywilnego. Natomiastprzepisy prawa wodnego z 1962 roku dotyczace wyplaty odszkodowania oddawalyrozpoznawanie tych spraw do kompetencji wlasciwych organow w trybiepostepowania administracyjnego. Uchybienie mozliwosci zlozenia odpowiedniegowniosku do wlasciwego organu nie uprawnia obecnie do dochodzeniaodszkodowania w drodze postepowania cywilnego.
Na podstawie zeznan swiadka A. S. przesluchanej na rozprawie w dniu 2 lipca 2013 r. Sad ustalil, ze swiadek od roku 1999 nie utrzymywala kontaktow ze spadkodawca. Powodem tego byl wedlug swiadka alkoholizm spadkodawcy. Jednoczesnie swiadek nie podejmowala zadnych krokow celem leczenia ojca z choroby alkoholowej. Na podstawie tych zeznan Sad ustalil takze, ze powod do roku 1999 spotykal sie z dziadkiem, a potem jeszcze kilka razy do niego dzwonil. Swiadek zeznala takze, ze nie narazala powoda na kontakty z dziadkiem, bo ojciec byl alkoholikiem. Co charakterystyczne dla tej sprawy swiadek na karcie 119 akt zeznala, ze od 25 lat mieszka w tym samym miejscu i ma ten sam telefon i wobec tego uwazala, ze skoro ojciec sie nie odzywa, to nie chce miec z nimi kontaktu. Swiadek zeznala rowniez, ze dzwonila do ojca aby sprawdzic czy zyje.
Z tego tez powodu za bezprzedmiotowy nalezy uznac zarzut skarzacego naruszenia art. 233 1 KPC w zakresie oceny zeznan swiadkow w czesci odnoszacej sie do pierwotnego projektu przewidujacego posadowienie bezposrednie budynku, oceny stanowiska Sadu I instancji, ktory uznal, ze zmiana posadowienia byla konieczna.
Racje ma skarzaca zarzucajac Sadowi wadliwa ocene jej zachowania jako naruszajacego powinnosc wspoldzialania przy wykonaniu zobowiazania, wynikajaca z art. 354 2 KC. Powinnoscia wierzyciela jest przede wszystkim nieczynienie tego, co utrudnialoby dluznikowi wykonanie zobowiazania (obowiazek negatywny”), a dzialania pozytywnego mozna oczekiwac od wierzyciela wtedy, gdy wynika to z wlasciwosci zobowiazania albo z umowy; za powinnosc wierzyciela nie mozna natomiast uznac wyrazenie zgody na niewykonanie umowy zgodnie z jej warunkami. Powolanie sie przez Sad na mozliwosci przewidziane w umowie, w powiazaniu z art. 39 rozporzadzenia Komisji (WE) nr 817/2004 oraz zalacznikiem nr 9 do rozporzadzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 wrzesnia 2004 r., jest z tego punktu widzenia chybione. Pierwszy z tych przepisow umozliwia ewentualne uznanie okolicznosci indywidualnego przypadku za podstawe zakwalifikowania sytuacji jako innej jeszcze, niz objeta wyliczeniem, kategorii sily wyzszej. Niezaleznie od braku podstaw takiego kwalifikowania okolicznosci powolanych przez Sad, nawet przy najszerszym rozumieniu przeslanek umozliwiajacych zmiane terminu wykonania umowy, konieczne bylo po temu podjecie stosownych czynnosci w okreslonym umownie terminie, niespornie niezachowanym przez pozwanego. Wskazujac na wielokrotne” prosby pozwanego o przedluzenie terminu wylegitymowania sie uzyskaniem wymaganego wyksztalcenia, Sad pomija, ze pozwany wystapil w tej sprawie po raz pierwszy nie tylko ze znacznym opoznieniem, ale niemal bezposrednio (na bardzo krotki okres) przed uplywem terminu.
Orzeczenie to zostalo zaskarzone skarga kasacyjna, w ktorej powodka zarzucila wydanie go z naruszeniem: art. 123 1 w zwiazku z art. 124 2 KC art. 5 KC, art. 2, 7, 21 oraz 32 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 102 KPC. Na tej podstawie wniosla ona o uchylenie zaskarzonego orzeczenia, przekazanie sprawy Sadowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania oraz o zasadzenie kosztow postepowania. W odpowiedzi na skarge kasacyjna pozwany wniosl o odmowe przyjecia jej do rozpoznania, ewentualnie o jej oddalenie, zas w kazdym wypadku — o zasadzenie kosztow postepowania.
Z tych wszystkich na podstawie art. 386 1 oraz art. 385 KPC Sad Apelacyjny orzekl jak w sentencji.
- (...) przeznaczonej dla trzech osob w okresie od 03.10.2011 do 04.10.2011 — w celi przebywaly trzy osoby,
Dlatego tez w ocenie Sadu w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma okolicznosc, w jakim okresie po nabyciu lokalu mieszkalnego pozwani dokonali jego zbycia, jakie byly przyczyny zbycia tego lokalu i na jaki cel zostaly przeznaczone srodki uzyskane ze sprzedazy powyzszej nieruchomosci lokalowej. Poddajac analizie te wszystkie okolicznosci uznal Sad, ze do zbycia przez pozwanych lokalu mieszkalnego polozonego w S. przy ul. (...) doszlo po prawie pieciu latach od zawarcia umowy sprzedazy, a wiec krotko przed uplywem terminu przewidzianego w art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomosciami. Zauwazyl tez Sad, ze z przesluchania strony pozwanej wynika, iz podstawowa przyczyna dokonania powyzszej transakcji bylo rozwiazanie zwiazku malzenskiego laczacego pozwanych i koniecznosc podzialu ich majatku wspolnego. Twierdzenie pozwanych w tym zakresie sad uznal za wiarygodne, albowiem w tym samym czasie doszlo do wydania prawomocnego wyroku orzekajacego rozwod pozwanych. W tym stanie rzeczy jest zrozumiale, ze pozwani znalezli w sytuacji przymusowej, ktora uzasadniala dokonanie sprzedazy wspolnego mieszkania stron i podzial sumy uzyskanej w ten sposob pomiedzy pozwanych celem umozliwienia zaspokojenia im we wlasnym zakresie potrzeb mieszkaniowych. Pozwana L. K. wykazala rowniez za pomoca umowy sprzedazy z dnia 8 kwietnia 2004 roku, ze srodki uzyskane ze sprzedazy lokalu mieszkalnego polozonego w S. przy ul. (...) przeznaczyla w przewazajacej czesci przekraczajacej wysokosc udzielonej jej bonifikaty na nabycie nowego lokalu mieszkalnego, ktory sluzyl zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pozwanej i jej dzieci. Sad Okregowy wzial pod uwage, ze wedlug stanu prawnego obowiazujacego w dniu 30 marca 2004 roku powyzsza okolicznosc nie zwalniala pozwanej z obowiazku zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty, tym niemniej uznal Sad, ze nie mozna przy ocenie zadania pozwu pominac obecnie obowiazujacej tresci art. 68 ust. 2a pkt 5 GospNierU, ktory stanowi, ze przepisu ust. 2 nie stosuje sie w przypadku sprzedazy lokalu mieszkalnego, jesli srodki uzyskane z jego sprzedazy przeznaczone zostana w ciagu 12 miesiecy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomosci przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe. W ocenie Sadu Okregowego nie jest sluszne, aby pozwana L. K. tylko z tego powodu, ze sprzedala lokal mieszkalny przed dniem 22 pazdziernika 2007 roku byla traktowana gorzej od podmiotow sprzedajacych lokale po tej dacie. Do wniosku tego sklania fakt, ze pozwana L. K. nie dokonala sprzedazy lokalu mieszkalnego dla uzyskania korzysci majatkowej ani polepszenia swojej sytuacji mieszkaniowej, lecz zostala do tego zmuszona swoja sytuacja rodzinna zwiazana z rozwiazaniem zwiazku malzenskiego z pozwanym. Nadto pozwana faktycznie wykorzystala uzyskana od powodki pomoc publiczna w postaci bonifikaty na zabezpieczenie swoich potrzeb mieszkaniowych.
w 1989 r. — w kwocie 50.000,00 zl
Zarzucil Sadowi pierwszej instancji:
Jak wynika z akt sprawy stacja transformatorowa (...) nr (...) znajdujaca sie przy ul. (...) stanowiacej dzialke nr (...) zostala wybudowana w 1964 r. (k. 20). Wlascicielem nieruchomosci jest Gmina M. S. (k.497). Przedmiotowa nieruchomosc ma zalozona ksiege wieczysta kw nr (...) prowadzona przez Sad Rejonowy w Szczecinie XII Wydzial Ksiag Wieczystych (k. 495,498). Zaklad (...) w S. przy ul. (...) uiszczal oplate z tytulu uzytkowania terenu pod stacja (...) (k. 15,16). Wieczysty uzytkownik nieruchomosci przy ul. (...) stanowiacej dzialke nr (...), na ktorej znajduje sie m.in. budynek rozdzielni wysokiego i niskiego napiecia o powierzchni calkowitej 39,50m2 tj. (...) Spolka z ograniczona odpowiedzialnoscia w S. w dniu 14 czerwca 2006 r. sprzedal wieczyste uzytkowanie gruntu wraz z wlasnoscia budynkow szczegolowo opisanych w 1 aktu notarialnego malzonkom D. i R. O. (vide: akt notarialny na k. 9-12). Opis budynkow zbytych na rzecz malzonkow O. wynikajacy z aktu notarialnego z dnia 14 czerwca 2002 r. odpowiada zas opisowi budynkow stanowiacych wlasnosc (...) (k. 495). Z powyzszego wynika wiec, ze powodowie nabyli uzytkowanie wieczyste gruntu — dzialki przy ul. (...) o nr (...) wraz z prawem wlasnosci budynkow, w tym budynku rozdzielni wysokiego i niskiego napiecia o powierzchni 39,5 m2.
Jak wielokrotnie wskazywal Europejski Trybunal Praw Czlowieka, traktowanie ponizajace to takie wkroczenie w sfere integralnosci fizycznej lub psychicznej czlowieka, ktore — w ocenie obiektywnej — wywoluje u ofiary odczucie strachu, stresu i podporzadkowania, zdolne do jej upokorzenia, upodlenia lub zniewolenia. O ponizajacym traktowaniu mozna mowic dopiero wtedy, gdy ofiara traktowana jest w sposob przekraczajacy minimalny poziom dolegliwosci nieuniknionej w zwiazku z odbywaniem kary pozbawienia wolnosci, oceniany w odniesieniu do konkretnych okolicznosci kazdej sprawy z uwzglednieniem elementow subiektywnych, odnoszacych sie do osoby ofiary, oraz obiektywnych, odnoszacych sie do przyczyn i sposobu zlego traktowania, legalnosci dzialania itp. (por. m.in. wyroki Europejskiego Trybunal Praw Czlowieka z dnia 7 czerwca 2011 r., 30042/08, S. C. przeciwko Wegrom, z dnia 28 pazdziernika 2010 r., 23284/04, B. P. przeciwko Rosji, oraz z dnia 11 marca 2004 r., 40653/98 M.P. I. przeciwko Bulgarii). Przyjmuje sie zatem, ze pewne zachowania funkcjonariuszy publicznych wobec skazanego, nawet nielegalne, niedopuszczalne i zaslugujace na moralne potepienie, jezeli nie osiagaja pewnego stopnia drastycznosci, nie pozwalaja na stosowanie art. 3 konwencji.
Potwierdza to tresc sporzadzonego w tym dniu protokolu rozprawy. Protokol rozprawy jest dokumentem urzedowym, w rozumieniu art. 244 KPC i stanowi dowod tego co zostalo w nim urzedowo zaswiadczone. Jednoczesnie z akt sprawy nie wynika, aby strona pozwana zadala sprostowania lub uzupelnienia protokolu w trybie art. 160 KPC.
2) wlasnosc nieruchomosci lub ruchomosci, w tym urzadzen, materialow, towarow i wyrobow, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomosci lub ruchomosci;
W tym stanie rzeczy Sad I instancji prawidlowo oddalil wnioski powodki o dopuszczenie dowodow z dokumentow w postaci umowy zawartej pomiedzy powodka i Spolka (...), faktur wystawionych przez Spolke (...) na powodke na zadana nienalezna — zdaniem powodki — kwote i protokolow przekazania powodce maszyn. Jak wynika bowiem z powyzszych motywow wskazane dowody nie sluzyly do wykazania faktow istotnych dla rozstrzygniecia sprawy niniejszej. Dokumenty dotycza faktow jakie mialy miejsce przed wydaniem nakazu zaplaty w sprawie III Nc 106/02. Wnioski zas dowodowe zmierzaly do wykazania nieistnienia po stronie powodki zobowiazania ze stosunku cywilnego, dla zabezpieczenia ktorego zostal wystawiony i wreczony weksel, czyli byly to wnioski, ktore mogly byc zlozone w sprawie zakonczonej prawomocnym nakazem zaplaty. Zlozenie takich wnioskow w sprawie niniejszej potwierdza tylko stanowisko, ze powodka zmierza do ponownego rozpoznania roszczen zgloszonych w sprawie III Nc 106/02, co w sprawie niniejszej jest niedopuszczalne.
Powod jako czlonek Wspolnoty Mieszkaniowej ponosi koszty zarzadu calej nieruchomosci, w tym wydatki na remonty i biezaca konserwacje.
R. G. ma 78 lat, a jego zona B. G. — 77 lat. rodlem utrzymania pozwanych jest wylacznie dochod z emerytur w lacznej wysokosci 2.214 zlotych. Oboje pozwani otrzymuja dodatek opiekunczy z racji osiagnietego wieku. Zajmowane przez nich mieszkanie stanowi jedyny skladnik ich majatku.
Na podstawie art. 319 KPC orzeczono o zastrzezeniu pozwanemu P. B. prawa do powolania sie w toku postepowania egzekucyjnego na ograniczenie jego odpowiedzialnosci do przedmiotowych nieruchomosci, a ponadto na ograniczenie odpowiedzialnosci do odsetek za ostatnie dwa lata przed przysadzeniem wlasnosci przedmiotowych nieruchomosci. W tej ostatniej kwestii Sad powolal sie na ustalona orzecznictwie zasade, iz przewidziane w art. 69 KWU w zwiazku z art. 1025 3 KPC ograniczenie odpowiedzialnosci dluznika hipotecznego z tytulu odsetek za ostatnie dwa lata przed przysadzeniem wlasnosci nieruchomosci powinno byc zastrzezone w tresci tytulu egzekucyjnego skoro zas dotychczasowa tresc przepisu art. 69 KWU wskazywala, ze granice zabezpieczenia sa okreslone w odrebnych przepisach (kodeksie postepowania cywilnego), to stosowanie art. 69 KWU w dotychczasowej tresci oznacza rowniez, iz w dotychczasowej tresci winno sie stosowac przepisy wypelniajace tresc ww. przepisu, tj. art. 1025 3 KPC w tresci obowiazujacej do dnia 19 lutego 2011r.O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 100 KPC.
Sad dal wiare dowodom z dokumentow, gdyz byly jasne, pelne, rzetelne, a ponadto zadna ze stron ich nie kwestionowala i nie budzily one watpliwosci Sadu.
- od kwoty 389,79 zl od dnia 25.05.2010 r. do dnia zaplaty,
art. 5 KC. w sprawach dotyczacych odpowiedzialnosci na podstawie
Pozwany przeznaczyl otrzymana kwote 50.000 zl na rozwoj gospodarstwa rolnego.
W zakresie ponownego rozpoznania zostal ustanowiony dla maloletniej pozwanej kurator dla reprezentacji jej interesow — i to dwukrotnie, bowiem pierwszy wyznaczony kurator zmarl — natomiast zawiadomiona o toczacym sie postepowaniu matka pozwanej, A. B., nie przystapila do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.
Powodowie wniesli, aby powyzsze oswiadczenie zostalo napisane czarna czcionka Arial 12, przy czym tytul, podpis (...) oraz fragment pierwszego zdania od slowa przepraszam” do slowa osobistych” czcionka pogrubiona, caly tekst oswiadczenia na bialym tle, w ramce o wymiarach 160 mm x 110 mm.
W ocenie Sadu Apelacyjnego nie mozna czynic zarzutu powodowej Spolce, ze swoim postepowaniem doprowadzila do wydania Spolce (...) towaru na kwote okolo 800.000 zl w sytuacji, kiedy Spolka (...) nie regulowala platnosci. Zauwazyc nalezy, ze wspolpraca Spolki (...) z H. (P.) trwala od jakiegos czasu i Spolka wywiazywala sie z wczesniejszych zobowiazan. Podmioty gospodarcze prowadzac dzialalnosc musza tez kierowac sie pewna doza zaufania wobec swoich partnerow biznesowych, gdyz w przeciwnym razie zadna wspolpraca nie bylaby mozliwa.
Sad Okregowy ustalil, ze A. C. ma 25 lat, nie mial wyuczonego zawodu, ukonczyl jedna klase szkoly zawodowej. Postanowieniem Sadu Rejonowego w Szczecinie z dnia 25 marca 2005 r. zastosowano wobec niego tymczasowe aresztowanie, w zwiazku z postawieniem mu zarzutu usilowania zabojstwa. Za popelnienie powyzszego czynu powod zostal skazany prawomocnym wyrokiem na kare pozbawienia wolnosci, ktorej koniec przypada na marzec 2013 r. A. C. przebywal w Areszcie Sledczym w S. okresach 26 marca — 30 czerwca 2005 r. oraz 4 sierpnia 2005 r. — 15 pazdziernika 2009 r. Przed 1 wrzesnia 2007 r. Areszt Sledczy w S. nie prowadzil ewidencji zaludnienia poszczegolnych cel mieszkalnych. Monitorowanie cel rozpoczeto dopiero od dnia 1 wrzesnia 2007 r. (we wszystkich jednostkach penitencjarnych w kraju). Zaludnienie w poszczegolnych celach — ze wzgledu na specyfike pozwanej jednostki penitencjarnej — mialo charakter dynamiczny. W okresie od 5 maja 2007 r. do 20 sierpnia 2007 r. A. C. przebywal na oddziale (...), w celi nr (...) o powierzchni 8,27 m2. W okresie od 20 sierpnia 2007 r. do 6 wrzesnia 2007 r. — na oddziale (...), w celi nr (...), o powierzchni 9,97 m2. W okresie od 6 wrzesnia 2007 r. do 20 stycznia 2008 r. — na oddziale (...) w celi nr (...), o powierzchni 8,64 m2. Przez caly powyzszy okres w celi tej przebywalo 3 osadzonych, za wyjatkiem 5 dni we wrzesniu 2007 r., kiedy to w celi przebywalo 4 osadzonych. Okna cel mieszkalnych pawilonu B wychodzace na ulice (...) wyposazone byly w przeslony okienne, tzw. blendy, zamontowane na zewnetrznej scianie budynku dla zapobiezenia nielegalnego kontaktowania sie tymczasowo aresztowanych z osobami postronnymi. Przeslony z poliweglanu, umieszczone byly w odleglosci 30 cm od sciany budynku, nie ograniczaly doplywu swiatla i powietrza, a jedynie zamazywaly obraz. Cele mieszkalne, w ktorych osadzony byl powod posiadaly wentylacje grawitacyjna. Przewody wentylacyjne poddawane byly corocznym kontrolom kominiarskim. Aby przeciwdzialac przeludnieniu w Areszcie Sledczym w S. zlikwidowano swietlice i zaadaptowano je na cele mieszkalne. By zyskac dodatkowa powierzchnie dla osadzonych duze pomieszczenia, w ktorych byly ambulatoria przerabiano na cele, zas male cele przerabiano na ambulatoria. Na kazdego osadzonego w Areszcie Sledczym w S. przypadalo jedno lozko wiezienne z posciela, jeden taboret wiezienny, stol wiezienny — maly na dwoch osadzonych i duzy na czterech osadzonych. Do cel z trzema osadzonymi wstawiano stol duzy. Szafka wiezienna mala przypadala na dwoch osadzonych, zas duza na czterech. Ponadto w celi znajdowala sie polka na srodki higieny osobistej w kaciku sanitarnym, lustro, kosz na smieci, miska plastikowa, szczotka, szufelka ze zmiotka, szczotka klozetowa i wieszak. Wyposazenie cel bylo typowo wiezienne, trudne do zniszczenia, czy uszkodzenia, ze wzgledu na solidna konstrukcje i materialy, z ktorych wykonano meble. Podstawowa przyczyna uszkodzen sprzetow byla swiadoma dewastacja przez osadzonych lub wykorzystywanie sprzetu niezgodnie z jego przeznaczeniem. Na terenie aresztu byly warsztaty remontowe zatrudniajace osadzonych, ktorzy wykonywali biezace naprawy i konserwacje sprzetu. Co najmniej dwa razy w roku wykonywane byly przeglady cel, na podstawie ktorych byl sporzadzany harmonogram prac remontowych. Nie bylo przypadkow, aby osadzony np. lezal na niesprawnym technicznie lozku, gdyz takie lozko trafialo od razu do naprawy. Srodki czystosci i higieny byly wydawane osadzonym do 10 — go dnia kazdego miesiaca, zgodnie z przepisami. Za dystrybucje tych srodkow odpowiadal funkcjonariusz oddzialowy, ktory rozprowadzal je wedlug potrzeb. Osadzeni mogli tez sami kupowac te srodki w kantynie. Na jedna osobe przypadalo: pasta do zebow, krem do golenia, nozyki do golenia, proszek do prania, mydlo toaletowe, rolka papieru, a takze szczoteczka do zebow — raz na pol roku. Na prosbe osadzonego asortyment mogl byc wydawany dodatkowo. Osadzeni otrzymywali srodki czystosci na utrzymanie porzadku w celach, tj. worki na smieci, plyn do naczyn, mleczko czyszczace, paste do podlogi, srodki do dezynfekcji WC. W 2008 r. przeprowadzono remont kacikow sanitarnych w pawilonie B, polegajacy na ich calkowitej zabudowie, wymianie tzw. bialego montazu, baterii, zaworow, spluczek oraz wymianie instalacji elektrycznej wraz z osprzetem w celach. Przeprowadzano rowniez remonty calych cel, zatrudniajac do tego osadzonych pracujacych w warsztacie jednostki. O istniejacym w Areszcie Sledczym w S. przeludnieniu informowano kazdorazowo pisemnie Sad Okregowy w Szczecinie Wydzial Penitencjarny. Osadzeni w Areszcie Sledczym w S. mogli czytac ksiazki i gazety, gdyz w areszcie znajdowala sie biblioteka i prenumerowano czasopisma. Cele byly wyposazone w radiowezel, dzieki ktoremu osadzeni mieli mozliwosc sluchania audycji radiowych oraz nagrywanych przez dzial penitencjarny. Na prosbe osadzonego dyrektor wyrazal zgode na posiadanie prywatnego odbiornika TV, jednego na cele. Powod mial w celi odbiornik TV. Okna w celach Aresztu Sledczego w S. mogly byc otwierane. A. C. razem ze wspolosadzonymi palil papierosy w celach. Powod w okresie osadzenia go w Areszcie Sledczym w S. byl otyly; przy wzroscie okolo 172 cm wazyl okolo 130 kg.
- srodki zgromadzone na tych rachunkach wchodzily w sklad majatku wspolnego malzonkow Z. i K. P., czego pozwana byla swiadoma, a zatem nawet gdyby hipotetycznie doszlo do jakichs ustnych oswiadczen Z. P., co do przeznaczenia tych srodkow w sposob odmienny
Reasumujac powod w procesie nie przedstawil zadnych wyliczen poniesionej szkody ani dokumentow potwierdzajacych jej zaistnienie. Nie spelnil zatem koniecznych przeslanek opisanych w tresci art. 361 KC. To uniemozliwia przyjecie, ze zasadnym bylo zadanie przez niego odszkodowania opisanego w pozwie i dalszym toku postepowania.
Podstawe tak opisanego wyroku stanowily nastepujace ustalenia i wnioski:
- w zakresie przyznanego zadoscuczynienia — art. 445 1 w zw. z art. 5 KC poprzez przyznanie powodowi zadoscuczynienia w kwocie przewyzszajacej 250.000 zl, pomimo ustalenia, ze jego stan zdrowia cechuje calkowity brak swiadomosci oraz brak szans na popra
Sad pierwszej instancji zwrocil uwage, iz zasady wspolzycia spolecznego w rozumieniu art. 5 KC sa pojeciem pozostajacym w nierozlacznym zwiazku z caloksztaltem okolicznosci danej sprawy i w takim calosciowym ujeciu wyznaczaja podstawy, granice i kierunki rozstrzygniecia w sytuacjach wyjatkowych, ktore przepis ten ma na wzgledzie. Klauzula generalna zawarta w art. 5 KC w szczegolnosci nie ksztaltuje praw podmiotowych ani nie zmienia praw wynikajacych z innych przepisow prawa. Przez odwolywanie sie, zwlaszcza ogolne, do klauzul generalnych przewidzianych w omawianym przepisie, nie mozna podwazac posrednio mocy obowiazujacej przepisow prawa. Taka praktyka moglaby prowadzic do naruszenia zasady praworzadnosci w demokratycznym panstwie prawnym. Majac na uwadze powyzsze Sad Okregowy uznal, iz w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zastosowania przepisu art. 5 KC, gdyz rozpatrywana materia znajduje scisle uregulowanie w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomosciami. Korzystanie zas z uprawnien ustawowych nie moze byc generalnie uznawane za
